დანაშაული და სასჯელი 2

-სულაც, არა... -მაცდურად გაიღიმა მიამ და დავითისკენ წავიდა, დაბნეულმა დავითმა მისდაუნებურად უკან გადადტგა ნაბიჯი, მიას გაეცინა და მაინც გაყვა ნაბიჯებით მისკენ, დავითიც ნელ ნელა უკან იხევდა და წიგნების კარადას მიეჯახა ზურგით. მიამ მიაღწია მასთან და

ქაოსის ორქიდეები (სრულად)

ვგრძნობ, რომ მისი სითბო ჩემში ნაზად იღვრება. იღვრება მთლიანად, მაგრამ ამასთან ისე, რომ ორივეს გვეკუთვნოდეს. თითებს ჩემს თმებში ნაზად დააცურებს, ჩემს სურნელს შეიგრძნობს, ისევე, როგორც - მე. მთლიანად ბურუსში ვარ გახვეული. თითქოს ვერაფერს ვხედავ,

რატომ მე

ადრე ამაზე არ მიფიქრია, მაგრამ რომ დავინახე ჩემმა ტოლებმა შეყვარებულები გაიჩინეს და ყველაზე ლამაზები და მომხიბვლელები ეგენი გამოჩნდნენ, დავფიქრდი. ჩემს გარშემო ყველგან:სოციალურ ქსელებში,ქუჩაში, სკოლაში, ჩემი თანატოლები ბედნიერები იყვნენ, რადგანაც

ერთი წვეთი (თავი II)

ღამის სამი საათია... ბარბარეს ჩემს მკლავებში სძინავს... ქანცი გამძვრა. თავიდან მეშინოდა ლევანი არ გამომყოლოდა და ხელში ატაცებული ბავშვით კარგა ხანს მოვრბოდი, ახლა კი როცა ვხვდები, რომ შესაძლოა, ისევ იქ ეგდოს გონ დაკარგული სადაც მე და ბაბიმ დავტოვეთ,

with(out) you (III თავი)

ორივე რაღაც წამიერ ვნებას ავყევით მეტი არაფერი. - შედარებით ჩუმად ჩაილაპარაკა გოგონამ და თავი ჩაღუნა. თავის ფეხსაცმელებს ყურადღებით დააკვირდა, რომლებიც დიდი ხნის სიარულის შემდეგ საკმაოდ შელახული და ტალახში ამოსვრილიყო. რაც უფრო დიდხანს უყურებდა, მით

დემეტრე და კეტრინი (სრულად)

დაახლოებით ათი ხდებოდა დემეტრემ ერთ-ერთი ბარის კარი რომ შეაღო და ფანჯარასთან მჯდარ მეგობარს მიუახლოვდა.თორნიკე როგორც ყოველთვის მხიარულად შეეგება მეგობარს.საპასუხოდ ვერაფერი რომ ვერ მიიღო,გაკვირვებულმა შეიცხადა. -რა გჭირს ტო -მე და კეტრინი

სხვა მხარეს ( თავი I )

ეს ყველაფერი ჯერ კიდევ მაშინ დაიწყო, როდესაც ის 13 წლის იყო. მას ძალიან უყვარდა მეცნიერება და ხშირად აკვირდებოდა სხვადასხვა ვარსკვლავებსა და პლანეტებს. ერთ დღეს ვარსკვლავების ცვენის საყურებლად ის და მისი მეგობარი - კევინი, ტბასთან ხიდზე ჩამოჯდნენ და

ღამის სტუმარი 5

ბავშვობიდანვე გამოვირჩეოდი ჩემი თანატოლი გოგონებისგან,როცა ისინი თოჯინებით თამაშობდნენ მე მდინარეზე სათევზაოდ დავყავდი მამას,ნაკლებად მიზიდავდა "გოგოშკური" რაღაცეები,ბიჭებთან ურთიერთობის მხრივ მე მხოლოდ მეგობრობით შემოვიფარგლებოდი. ჩემთვის და

"გამოსავალი" (სრულად)

ბიჭმა ერთი ფეხით კარი მიუხურა ხალხს. -ჩუმად! სძინავს და არ გააღვიძოთ! არა, დაიძინე, დაიძინე... მე აქ ვარ. მე უკვე აქ ვარ. ტიროდა. ვერ ხვდებოდა, სახე სველი რატომ ჰქონდა.

სიყვარული, ტკივილი, იმედგაცრუება (თავი IV)

12 მარტი ჩემ გონებაში და კალენდარში ყველაზე ბედნიერ დღედ იქცა.. იმ საღამოს იმდენად აფორიაქებული ვიყავი,რომ ვერ ვაზროვნებდი,ვერ ვიძინებდი და მომხდარზე ვფიქრობდი. მთელი ღამე თორნიკეზე ვფიქრობდი..მთელი ღამე ფირივით ვატრიალებდი მომხდარ კადრებს.