MOBSTER (მე-VII თავი)

-რა კარგია რომ მოხვედით , გელოდებოდით .- ლევანი წამოდგა და კატერინას მიუახლოვდა , ლოყაზე აკოცა . კატერინა გაყინულივით იდგა , მამა არც მოუკითხავს . -როგორ გაბედეთ და ამდენი წელი ტყუილში მაცხოვრეთ ?!- კატერინა ცეცხლს აფრთქვევდა , ეს ყველაფერი გულს

ღამის სტუმარი

ოთხშაბათი საღამო იყო,ჰამაკში მჯდომი ქუჩას გავცქეროდი,ჩაფიქრებულს ვარდის საამო სურნელი თავ-გზას მირევდა.არ მახსოვს როდის ჩამეძინა, კომფორტულად მოკალათებული ტკბილ ზმანებას მივცემოდი, აგვისტოს დასაწყისისთვის შუეფერებელი ამინდი იყო...

ბატონი 1 თავი

ქარიანი საღამო იყო. ციოდა. ქალაქში სიჩუმე ჩამოწოლილიყო. თუ არ ჩავთვლით ქარს, რომელიც ხმაურით ეხეთქებოდა ყველაფერს და ყველგან თავის კვალს ტოვებდა. სტელტონი სულ მარტოდმარტო დაეხეტებოდა ქუჩებში და ამით სიამოვნებას იღებდა, რადგან დროებით მაინც

ანგელოზი

5 წელი გავიდა. 5სატანჯველი წელი , დადიანს ვერ უყურებდა ყოველ დღე, ვერ ტკბებოდა მისი ყურებით, ვერ ხედავდა მის თაფლისთერ თვალებს, არ ესმოდა მისი ხმა და ყველაზე მეტად ეს ტანჯავდა. მარიტამ მასთნ სიარული შეწყვიტა,ბოლო წელი საერთოდ აღარ გამოჩენილა...

ემა (სრულად)

"რა უსამართლოა ეს ცხოვრება"უკვე მერამდენედ ვიმეორებდი საყვარელ ფრაზას გულში, ხმამაღლა კი არაფერს ვამბობდი და გულმოდგინედ ვუსმენდი საშუალო სიმაღლის გამხდარ ქალს,რომელსაც მკაცრი გამომეტყველება სახიდან არ მოშორებია ისე მაძლევდა განკარგულებას, თუ რა

ჩემიდან შენამდე (დასასრული)

- არ მიბრაზდები? - არაფერი რომ არ ვუპასუხე საწოლისკენ წამოვიდა და ფრთხილად მომიწვა - მითხარი გთხოვ - მხარზე ჩამომადო ნიკაპი და თითები წელზე შემიცურა - არ მეტყვი? ე.ი მიბრაზდები - ასე რომ იქცევი პასუხს ვერ გცემ - ძლივს ამოვიხავლე და როგორც კი

ჭია-ჭია-მაია (თავი 1)

არასდროს დამავიწყდება, ჩემი პირველი რეაქცია, როდესაც ზღვა დავინახე. უკვე 12 წლის ვიყავი და ცოტა არ იყოს შემაშინა. შემაშინა და ბევრ რამეზე დამაფიქრა. მაშინ მივხვდი რა პატარა ვიყავი ამ სამყაროში და მიუხედავად ამისა, რამდენი რამის შეცვლა შემეძლო რადგან

Never miss a chance to dance(დასასრული)

-ჟიურიმ უკვე მიიღო საბოლოო გადაწყვეტილება–ყროყინებს წამყვანი ინგლისურად–და ჩვენი დღევანდელი გამარჯვებული გუნდიააა...ი ნ დ ო ე თ ი ! და აი აქ დაიკარგა ჩვენი იმედი!.. ყელში ბურთი გამეჩხირა... მაქსიმეს ჩავეხუტე, რომ ჩვენი ჯგუფელების მოწყენილი და

მე არ დამისრულებია...(III თავი)

სანამ ეთერი მოვიდოდა მხარზე უხეში შეხება ვიგრძენი. მე ვინმე ნაცნობი მეგონა მაგრამ ხელში წუხანდელი „ლამასო“ შემრჩა. ფეხზე წამომაგდო და ისეთი სახით მიყურებდა რაღაც ცუდი მოხდებოდა ვგრძნობდი. გაბრიელის ხმის გაგონება ასე ჯერ არ გამხარებია.

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 13

- რას აპირებ? -თითქოს ჩანაფიქრს მიუხვდა ესმა. - ძველი ხერხია მაგრამ გამოცდილი, მოტაცებას - დასჯილი ბავშვივით გადახედა თემომ. - ოჰჰ დაგადგათ საშველი ძლივს. პირველი ბავშვის ნათლია მე ვარ იცოდე. - გაეცინა ესმას. - მეგონა დამტუქსავდი- ამოისუნთქა თემომ.