ჯადოსნური ბიმა

ოთახის ღია ფანჯრებიდან გაზაფხულის ყვავილების მდიდარი სურნელი შემოსულიყო. იქვე მდგარ სავარძელში მოკალათებული ოლივია მონდომებით კითხულობდა სახლის ბიბლიოთეკაში ნაპოვნ წიგნს და თითოეულ წინადადებას თავის ცხოვრებას უკავშირებდა. ბაღიდან შემოსული ჩიტების

ვარსებობ რომ შეგიყვარო - თავი 5

-დამიანე ახლავე გააჩერე მანქანა ! სასწრაფოდ ! -ხმას ვიმკაცრებ .ისიც მაშინვე აჩერებს .კარს ვაღებ და უკუნით სიბნელეს რომ ვხედავ უკვე მეშინია -ხო კარგი ,წადი და სადმე განათებულ ადგილას გააჩერე-ვეუბნები და თავს ვატრიალებ .მანქანის გაჩერება და ჩემი

Lunae Lumen #6

ხანდახან, ჩვენს ცხოვრებაში ჩნდებიან ადამიანები, რომლებსაც არ ველოდებით. თითქოს, ჩვენს გალაქტიკაში ასტეროიდივით ან მეტეორივით ან, ღმერთო არ ვიცი,

ბატონო პოლიციელო ჩემს მახეში გაებით -4-

ნინი საავდმყოფოდან გამოწერეს, რამოდენიმე დღე სახლში იჯდა. გარეთ ვერ გადიოდა რადგან ჭრილობები ჯერ არ ჰქონდა შეხორცებული. დღეები გადიოდა და სანდრო ყოველდღე სტუმრობდა ნინის. ნელნელა ახლოვდებოდბენ სანდრომ დაბადებისდღეზეც კი დაპატიჟა და სთხოვა რომ

ჩხუბით დაწყებული სიყვარული !

რა უცნაური ღამეა თბილი და იდუმალი თითქოს ზღაპრიდან გამოპარული ვფიქრობ შენზე და ღმერთზე. ვინ ხარ? აქამდე სად იყავი? ასე რატომ ააფორიაქე ჩემი მშვიდი სამყარო? იქნებ ეს ის გრძნობაა, ბავშვობაში რომ უნდა სტუმრებოდა სულს, ან ცოტა მოგვიანებით.

დაუმორჩილებელი (თავი 24 )

ცოტაც რიმ გაეგრძელებინა ფიქრი და საკუთარ თავთან საუბარი ხასიათი გაუფუჭდებოდა მითუმეტეს რომ აღარც ლიზა ჩანდა კარგ განწყობაზე ,უაზოდ აცეცებდა თვალებს აქეთ იქით და ხელებს მოუთმენლად ათამაშებდა მაგიდაზე . -რა გინდა ამ ქორწილში?

რა იქნებოდა, რომ... (1)

დავიღალე სანდრო, მეტი აღარ შემიძლია... მოდი აღარ გვინდა მეტი ერთმანეთის გულის ტკენა და აქვე დავამთავროთ ყველაფერი... -ელენე... იქნებ კიდევ ერთხელ გვეცადა... -გინდა ერთმანეთს ისევ გული ვატკონოთ... მოგწონს ჩვენი ასეთი ურთიერთობა? სულ ვჩხუბობგ და

ბაბნიკები (1)

ქუჩაში იდგა და მწვანე თვალებიდან ცრემლები ერთმანეთის მიყოლებით ცვიოდა. როგორი გრძნობაა , როდესაც იგებ, რომ დაქალი გარდაგეცვალა? 16 წელი გაატარეთ ერთად, დაბადებიდან ერთად მოდიხართ, ყველაფერს ეუბნებოდი და გეუბნებოდა, ყოველთვის შეეძლო შენი დამშვიდება,

სანშაინ (მე-4 თავი)

მომინდა მომეყოლა ჩემზე, ჟოლოზე და აკაზე, რომელიც საოცარი სიგრილის და თავისუფალი ბუნების მატარებელია. აკაზე, რომელიც სრულიად შემთხვევით შემხვდა სულ რამდენიმე დღის განმავლობაში ამხელა ქალაქში, სადაც აქამდე არასდროს შემხვედრია. და აკაზე, რომელიც

კალათბურთის მამიდა (4, 5)

და ამ "კაცმა არიცისში" სანდროც შედის. შედის თქო , რომ ვთქვი მაგაში თედიაშვილის მსგავსს არაფერს ვგულისხმობდი სერგიას თავს ვფიცავარ. ნაღდად არვიცი სად მივდივართ, მხოლოდ იმას ვხედავ, რომ წინ ძალიან ჩვეულებრივი ხედია, არაფრით გამორჩეული ხეები, ან