შრამიანი წარსული 2 ნაწილი 4 თავი

გვერდძე სასახლის დაცვამ ჩამიარა, მაგრამ ყურადღებაც კი არ მომაქციეს. ჰმ საინტერესოა.... სასახლისკენ ავიღე გეზი,სასახლის ბაღს ჩავუარე, როდესაც მსახურები შემხვდნენ, ერთ-ერთი ვიცანი, როცა აქ ვიყავი დავმეგობრდით კიდეც, აქაურ ამბებს

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 6)

ვუყურებდი ჩემთვის ყველაზე სანატრელ თვალებს და ტკივილის გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი. ტკივილი ისეთი სიძლიერით იყო ჩამსხვრეული ჩემს სხეულში და მისი ნაწილები იმდენად ღრმად მქონდა თითოეულ უჯრედში გამჯდარი, ამოსუნთქვასაც ვერ ვახერხებდი.

არეული გრძნობები (5)

გათენებამდე ვმუშაობდი. დემეს გარეშე გაცილებით სწრაფად და ორგანიზებულად ვაკეთებდი საქმეს. შემდეგ კი იქვე მიმეძინა. -ღმერთო ჩემო, ნიტა ნორმალური ხარ?! - წამოიკივლა ვიღაცამ და ჩემი დაფეთებაც მოახერხა. ისე წამოვჯექი მოულოდნელობისგან, რომ ძირს გემრიელი

რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს 12

-ესმა, ესმა გაიღვიძე ლუკას ქორწილში მეჯვარე არ უნდა იყოო? - ნენსი ოინების ხასიათზე არ ვარ თავ.. მოიც არაა- ფეხზე წამოხტა ესმა.- რა ქორწილი რის მეჯვარე ხო კარგად ხართ. -მე და ლუკა ერთად ვართ და ჯვარი უნდს დავიწეროთ. ლუკამ ემსას რომ არ ვუთხრა

Never miss a chance to dance(XV თავი)

გამეღვიძა და ლიზა ლოგინზე აღარ წევს. სად გაქრა? ისევ წერილი. უკვე მერამდენედ მიკეთებს ასეთ რაღაცას. კაი წავიკითხოთ ამჯერად რა წერია: ,, გაბი ბოდიში რა! ვიცი შენთან ერთად უნდა გამესეირნა, მაგრამ ნიკუშამ ისე მთხოვა, უარი ვეღარ ვუთხარი!.. ბოდიში!..

ბაბლუანის სათამაშო (თავი 3)

-მართვის მოწმობა გაქვს?-ინტერესით მიაჩერდა,საჭესთან მოკალათებულ ბიჭს,რომელსაც თმა უწესრიგოდ ჩამოყროდა შუბლზე -არა-ვითომც არაფერიო ისე გაუღიმა ნუცას,უფრო ძლიერად მოუჭირა საჭეს თლილი თითები და სიჩქარეს საგრძნობლად მოუმატა

1897

ლონდონში ხშირად წვიმს.დღევანდელი დღეც არ არის გამონაკლისი.საღამოს გემით უნდა წავიდე მონატრებულ ქვეყანაში.ფანჯარას ოდნავ ვაღებ,ისე რომ წვიმის წვეთებმა ოთახში ვერ შემოაღწიონ.ფინჯან ყავას ხელში ვიღებ სავარძელში ვჯდები და გავყურებ უსასრულო

ლიზას ახირება! (საცდელი თავი)

ლიზამ აიხირა გასაუბრებაზე წამომყევი გინდა თუ არაო. ეს გოგო რამეს, რომ დაიჟინებს რთულია არ დათანხმდე ისეთია. რაღაც კომპანიაში იყო თავისუფალი ადგილი მიმღებ-გოგონად და ესეც ახტა , თან უნივერსიტეტში ვივლი თან ჩემი ფული მექნებაო. მარტო წასვლა ეზარება და

ტყის საიდუმლოება (თავი მეხუთე)

- მადლობა, ჩემს საძებნელად, რომ წამოხვედი და მიპოვე. შენ რომ არა, არ ვიცი რა დამემართებოდა. - თბილად გაუღიმა და დაუფიქრებლად ლოყაზე აკოცა. თავისი საქციელი, რომ გაანალიზა ლოყები ბროწეულისფრად აუღაჟღაჟდა.

მოდი მგელობანა ვითამაშოთ . (პირველი მეორე )

–ღმერთო ჩემო ნამდვილად არ მაქვს ბედი – ნინი როგორც ყოველთვის წუწუნებს – თუ მეტყვი რასერჩი ამ უსიმპატიურეს არსებად , ნამდვილად დამაკმაყოფილებ – მიაჩკა იცი ეს ვინაა? – ღმერთო უცხოპლანეტელია ? ასეც ვიცოდი ასეთი მშვენიერიი... – ჩაქრი მიაკო ჩაქრი,