რენესანსი (4)

და აი, ის მომენტიც დადგა, კამათში, იოანეს ყველაზე მეტად რომ უყვარდა; ჩაფიქრებულ ნიას სიტყვა შუაზე გაუწყდა, თვითონვე გაჩერდა. წამით იოანეს შეხედა, შემდეგ კი, ისე დადგა, თითქოს გაქვავდაო და მზერა სადღაც უკიდეგანო სივრცეში გადაისროლა. დადუმდა. მიხვდა,

სინათლის სხივი წყვდიადში (3)

ჩემზე არანაკლებ ცუდ სიტუაციაში იყო ენტონი გრინის უფროსი ვაჟი დანიელ გრინი, ბიჭი რომელსაც გარიგების თანახმად ცოლად უნდა გავყოლოდი. ჩვენი სახლიდან წასული ენტონი მის ერთ-ერთ საწყობში მივიდა, იქ მას დანიელი ელოდა -გამარჯობა მამა როგორ ჩაიარა ჯონსებთან

ფერები?! ...1...

ფერები? შეიძლება… შეიძლება იყოს რადიკალურად განსხვავებული მაგრამ მაინც ერთნაირი… ფერები… ბევრჯერ მიფიქრია რატომ არის საჭირო ფერები… ხომ შეიძლება მარტო შავი და თეთრი იყოს. თუმცა ფერები ლამაზია, მეტყველი, თბილი. ბავშვობიდან მიყვარდა ლურჯი, ცის

ყველაფერი ყველაფერი (3 თავი)

-რაა?!!!ღადაობთ? -რამოდენიმე წელი,საშიში არაფერია. -დაწყნარდი არაფერია სანერვიულო ვიჯექი და ეს 10 თვალი მე შემომციცინებდა.არ ვიცი რა გადაწყვიტეს,არ ვიცი რა უნდათ მაგრამ სრულ გაუგებრობაში ვარ.კაფეში რო მოვედით, ერთსაათიანი კოცნა-ხვევის და შემდგომ

მკვლელობა შავი იებით (ნაწილი 19)

ემა დილას მაღაზიებში წავიდა.უნდოდა ერიკისთვის რამე ეყიდა. საჩუქრებში დაიწყო სიარული და ფიქრობდა რა აერჩია. ბოლოს ვერაფერი მოიფიქრა და საათი უყიდა. -ერიკკკ!-დაიყვირა უცბად,როცა კაცმა ხელები მოხვია და მიიხუტა,ზყრგით როიალზე მიყრდნობილი ქალი,-ერიკკ!

ენძელა და ია ფაიტონზე ზიან...

რომ გეკითხათ საიდან დაიწყო ჩემი ცხოვრების უბედური ნაწილი გეტყოდით რომ 8 წლიდან დიახ სწორად გაიგეთ... განა მე არ მქონდა უდარდელი ბავშვობა ანდაც არ ვუყვარდი ჩემს მშობლებს ან არ მანებივრებდნენ... თუმცა ხდება ცხოვრებაში რაღაც გადატრიალება რაც სამუდამო

მითი ზღაპარია თუ რეალობა ? (თავი მეორე )

თანდათანობით ქრებოდა მაგრამ სიზმრები თავს ისევ არ ანებებდნენ , გოგონას არც წიგენების კითხვა შეუწყვიტავს , და არც ექიმს აუკრძალავს რამე მხოლოდ მერი დადიოდა უკმაყოფილო თუმცა გოგონა არც ამას ჩიოდა ლანას თითქმის ვერ ხედავდა ქალიშვილს მუდამ

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 2)

ვცდილობ გავექცე ასეთ რეალობას, მაგრამ ყველამ ვიცით რომ ეს შეუძლებელია. ერთადერთი რამ რაც ძველ ადგილთან მაკავშირებს ფოტოები და მოგონებებია. დილით დედაჩემი მაღვიძებს და ახალ უნიში პირველ დღეს მილოცავს. ამაში მოსალოცი არაფერია მაგრამ მაინც მიხარია.

ერთმანეთისთვის (თავი 8) (ვიცეკოთ ტანგო, ან კიზომბა)

არ ვიცი რა დავწერო, როგორ გითხრა, რომ წავედი. როგორ გითხრა, რომ ყველაფრის შესაცვლელად მომიწია ამის გაკეთება. რატი, ჩემს სუნთქვას აკლიხარ ამ წამს, ჰაერი მაკლია, რომლითაც ვცოცხლობ, მაგრამ არ შემიძლია დარჩენა, ვერ დავრჩები. ვერ ვუყურებ ყოველ დილით

ჭირვეული 8

-შენ და სესილია საილასი?-ვალერიას თმა აებურდა და სხეულში უსიამოვნოდ გასცრა -რას სულელობ ვალერია?-განაწყენდა ბიჭი -არაფერსაც არ ვსუელობ -ვალერია რამოხდა არ შეიძლება მეც ვიყო