სითეთრის ირონია (დანაშაული)

ძლივს ავიარე აღმართი,ვფიქრობდი წვიმა გადაიღებსთქო მაგრამ თითქოს ჩემს წინააღმდეგ ამხედრებული სტიქიის ღმერთი მაწამებდა,კიდევ უფრო გამწარებით ცრიდა ცა.    დიდი გალავნის კარი მოვიძიე და შიგნით შევაბიჯე,ახლა ვიხსენებ რომ მაშინ გავიფიქრე ნაწვიმარზე

მოწოდებით დედოფალი (სრულად)

- მე რას მიყვირი ვერ გავიგე? სვეტას დაუძახე და მიალაგებს,მე რა? შენი მოსამსახურე ვარ? - შენგან განსხვავებით ჩემი აზრით მოსამსახურეებიც ადამიანები არიან. ეხლა სვეტასთან ჩავალთ და ბოდიშს მოუხდი! - არასოდეს! შეშინებულმა წამოვიყვირე - არასოდეს თქვა

ვარსკვლავები ყოველთვის გვიყურებენ

როდესაც ცხოვრება ყველაფერს გართმევს, შენს გონებას არ შორდება ფიქრი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება და ფენიქსივით ფერფლისგან აღდგები, თითქოს ამ ოცნებანარევი ფიქრებით ცხდილობ რეალობას გაექცე და შემდეგ სამუდამოდ დაემალო. ვიცი, ძალიან რთულია ადამიანად

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 17

ესენი სულ ესე არიან ?? წასჩურჩულა გიგის -არაა ეხლა არიან წყნარად თორე სხვა დროს ნამდვილი ომია.. -ააა ეს სიწყნარეა ??

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 7)

როგორც უკვე მოგახსენეთ ენემმა გაიგო ვინც უგზავნიდა ვარდებს, და დემეტრეც მიახვედრა რომ უკვე იცოდა ყველაფერი. მიუხედავად ამისა დემეტრე მაინც უგზავნიდა ყოველ კვირა ვარდებს და ზოგჯერ მარწყვის თაიგულსაც კი (ბანალური არ გეგონოთ სულაც არაა). ენემმა ყველა

სიზმრის ქურდი (მესამე ნაწილი, პირველი თავი)

ანასტასიასა და ნიას კაფეში უნდა შევხვედროდი. სახლიდან სწრაფად გამოვედი და ავტობუსის გაჩერებაზე ტრანსპორტის მოსვლას დაველოდე. 12 წუთიანი ლოდინის შემდეგ ჩანთაში აცეკვევული მობილურის ხმა გავიგე. სენსორს თითი გავუსვი და ანას ვუპასუხე: -ხო ან...ეკა სად

ბიზნეს ვუმენი (თავი 2)

ვგიჟდები ამ საოცარ ხმაზე. ვდგები და აუდიტორიიდან ჩანთა ხელ მომარჯვებული გავდივარ და რა თქმა უნდა გიგაც გვერდით მომყვება, როგორც ამას მთელი ცხოვრებაა აკეთებს. გიგა ჩემი ბავშვობის მოგობარია და მხოლოს ის ერთი გამაჩნია დედამიწაზე, მის გაშვებას ნამვილად

საშინელი წესები გასართობათ

მანქანაში ჩავჯექი და ის გიჟიც მომიჯდა - აბა უცხოპლანეტელო,რა გეგმები გაქვს? - უნდა გაგალამაზო! - როგორ გაკლია!შენი გიჟი ნათესავი სადაა? - მოვა საღამოს - ოჰ და ნამდვილად იცის სად მოდის? - ნუუ - თამუნაა!მეღადავები?ანიმ არ იცის სად მოდის ხო?!

მაბედნიერებ! (13 თავი)

საავადმყოფოდან გამოვედით და მანქანით სასტუმროსკენ დავიძარით. თორმეტი საათი ხდებოდა როცა მივედთ და ყველა მისაღებში იყო -ვა გვრიტებიც მოსულან-დაააიიიძახა გიორგიმ. ყველას მივესალმე და ოთახში ასვლა გადავწყვიტე –მე მაღლა ავალ წამოვწვები-ვუთხარი და

დახურული სივრცე (1)

ახლა 7 საათია, ბედნიერი საყვარელი მუსიკის მოსმენით მყუდრო მანქანის სალონში ჩემს სადარბაზოს ვუახლოვდები. აჰ! უკვე მერამდენედ... არისტოკრატიული შავი ჯიპი ისევ ჩემი მანქანის ადგილასაა გაჩერებული. აი აქ წყდება ბედნიერება! მორჩა ამდენს აღარ მოვუთმენ