ძველი პიანინო - 53

თავჩაქინდრული მიუყვებოდა აღმართს, თოვლის ფიფქები ნემსებივით ჩხვლეტდა სახეს.... „პირველი თოვლი... სევდიანი პირველი თოვლი... და სრული სიმარტოვე...“ ყველაზე მეტად ერთგულება უნდა დააფასოო - ასე ასწავლიდა ბაბუ, მაგრამ ახლა სრულიად მარტოხელამ ვისი

ბურდული და სხვა კატასტროფები (14)

-მობრძანდნენ-თითს მოსამართლესავით იშვერს ხვედელიძე. ჰო ლუკა შენ რომ არ გეთქვა ვერ მივხვდებოდი -აბა ამოღერღეთ ახლა სად იყავით და რატომ იყავით-დაკავებული რომ არ მქონდეს დიდი სიამოვნებით ავაფრიალებდი ორივე ხელს მეტი ეფექტისთვის -ზურა დათვრა და ლექსომ

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 13 თავი

ნანამ ნინიკოს მოუარა,დააწვინა და უკვე კარგად დაღამებული იყო მირიანს რომ შეაკითხა და გაიგონა როგორ ბორგავდა ძილში. ---უშენოდ ტკივილია გულში,სულში კი ბინდია.დავეხეტები ამ დაბინდულ ლაბირინთებში და სინათლეს დავეძებ.ვიპოვნე,მე ვიპოვნე ჩემი სინათლე და ის

მეგონა,რომ ცისფერთვალება ანგელოზი შემიყვარდა...

ერთი წელი გავიდა ასე მეგობრობაში...ერთ დღეს კი მეუბნება, რომ უნდა წავიდეს, აქ არაფერი აღარ დარჩენია და იქნებ იქ მაინც იპოვოს რამე..... -თაკო თქვი რამე, არმინდა რომ ჩუმად იყო... -რავთქვა? რით გავამართლო ეს გადაწყვეტილება?ესე ადვილად მიატოვებ

ცოდვილი მამაკაცი XIV

დილით ადრე გავიღვიძე, რადგან მაინტერესებდა ამ სახლის ბაღი . როდესაც საწოლიდან წამოვდექი ლაურას გადავხედე და ეძინა , სახეზე დაღლილობა ეტყობოდა . შემდეგ კარადიდან ახალი სამოსი გამოვიღე და ჩავიცვი . სააბაზანოში თავი მოვიწესრიგე და კარები გავაღე . ამ

სველი იასამანი [3]

სასტუმროში გვიან ღამით ვბრუნდებით. ჩემს ოთახამდე მაცილებს და კარების წინ ვდგებით. ვუყურებთ ერთმანეთს და ჩუმად ვართ, ან იქნებ ვერ ვხვდებით რა უნდა ვთქვათ, იქნებ სიტყვები ზედმეტია. კისერზე მკიდებს ხელს, მიახლოვდება და ძალიან, ძალიან ნაზად მეხება

ლოგინის გოგოები (თავი მეორე)

ის ნამდვილად კარგი გოგო ჩანდა. ერთი შეხედვით მასში მხოლოდ დადებითის დანახვა შეიძლებოდა, ვერავინ წარმოიდგენდა აღვირახსნილად მის შერაცხვას, თუმცა უნდა ვაღიარო რომ რამდენჯერმე მეც გამეპარა თვალი,როცა პარარელულ კურსელებთან ერთად ცარიელ

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეერთე თავი)

ფსიქოლოგიურზე სწავლა იმაზე საინტერესო გამოდგა ვიდრე წარმოიდგენდა ელენე. იმდენად შეუყვარდა საკუთარი პროფესია, წარმოდგენაც კი არ უნდოდა, რომ შეიძლებოდა სხვაგვარი არჩევანი გაეკეთებინა. ვერასოდეს იფიქრებდა უბრალო ტესტებით, კითხვა-პასუხის რეჟიმში, ერთი

სანდრა ლიპარტელიანი (თავი 4)

მთელი გზა ჩუმად მივდიოდით,არც სამარშრუტო ტაქსს არ გავყევით და ასე ფეხით,ჩუმად და აფორიაქებულებმა ვიარეთ დიდხანს. არვიცი ზუსტად რამდენი,თუმცა ერთხელ,როდესაც ფული დავკარგე და ამიტომ ფეხით სიარული მომიწია,დრო დავინიშნე და 43 წუთი დამჭირდა

მუქი ჩაი და რძე ჩვეულებრივი. (სრულად)

წვიმს... გადაუღებლად წვიმს... ნოემბრისეული სიცივეა. ნოემბრისეულად ცრის და ნოემბერსისეულად ერთდროულად თბილა და სცივა თბილისს.