გარდასახვა (I თავი)

-ნამდვილად არ მიღირს დილის ძილი გავიტეხო და ამ ქალის ორ საათიან უაზრო ლაქლაქს ვუსმინო. - მთქნარებით გადაულაპარაკა აუდიტორიიდან გამოსვლისას ნინიმ მეგობრებს და უცებ მზერა გაუშეშდა. -ეე, მოიცადეთ, ეს გიგი არაა? გიგიი! - მთელი ხმით იყვირა დერეფანში და

ცუდი გოგო "ენემი" (თავი 3)

გაგა ყიფიანი - გარეგნობა: შავგვრემანი, მუქი ყავისფერი თვალები, პატარა ცხვირი და პატარა ტუჩები. საშუალო სიმაღლის დაკუნთული სხეულით. მას ევალება ყველანაირი სიტუაციისა, ამბებისა და ინფორმაციის მიწოდება. ალექსანდრე დადიანი- გარეგნობა: მაღალი, დაკუნთული

სიმშვიდემდე შეშლილი(17)

გული სხვანაირად ჩემს...თითქოს ჩემში აღარ არის და მის სხეულში გადავიდა ,დამტოვა ასე უკითხავად, ურცხვად და წავიდა . შევიშალე ... მან შემშალა ,მთელი ჩემი არსება შეიშალა მისი გამოჩენისას,პირველივე დანახვის წამიდან სიმშვიდემდე შევიშალე!

იო (თავი 11)

ხელოვნებაში... არაფერში არ იცოდა საზღვარი, რადგან მიაჩნდა, რომ საზღვრები ულამაზოა, არარეალურია. იჯდა, და თავადაც ვერ ხვდებოდა, რატომ სველდებოდა მისი თვალები. არ იცოდა, ეს არასდროს დამართნია. ეს სისველე თვალთაგან უცხო იყო მისთვის, შეუცნობელი და

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეოთხე თავი)

ამაზე ნაკლები პირველი სამუშაო დღე არ უნდა გენატრა. მიუხედავად იმისა, რომ ვაჟის გულგრილობით განაწყენებული აღარც ახსენებდა, აღარც საუბრობდა, თითქოს დაივიწყა და თავადაც ისევე მარტივად ამოირეცხა გულიდან, როგორც თორნიკემ. ყოველ შემთხვევაში ამის დღემდე

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 17 თავი

-სკოლაში დავდიოდით,ჯერ კიდევ მოსწავლეები ვიყავით და ერთ ჯგუფში ვსწავლობდით.წლების განმავლობაში ვერ ვამხელდი მისგამი სიყვარულს და ჩუმად ვაცილებდი აბეზარ თაყვანისმცემლებს.მირიანი მეხმარებოდა მაგრად,რამდენჯერ უჩემოდაც კი უჩხუბია. ზაზა კი მარტო

5.პროფესორი მეტიჩარა

-როგორ ხარ?-მანქანაში კვიცივით შემხტარს, ნიკას ყურებამდე გაწელილი პირი მაგებებს სიტყვებს. -შენ, რომ დაგინახე რაღა მიჭირს.-ღვედს ვეჯაჯგურები, თუმცა ამ მანქანაში ყველაფერი პატრონივითაა, ჩემი სიცოცხლის გამწარებაზე ორიენტირებული! -რა დაბდურა

კონტროლი (თავი 2)

მანქანა კუს ტბასთან გააჩერა. არც ერთი არ დგებოდა. არც ერთი სვამდა კითხვებს. სანდრა ჩუმად იჯდა. ლაპარაკს რა აზრი ჰქონდა? ფაქტი ფაქტად რჩებოდა. ისინი ერთად იყვნენ კუს ტბაზე. თუმცა ანდრეას არც მაშინ უერთგულა მოთმინების უნარმა და სიჩუმე ისევ პირველმა

სიმშვიდემდე შეშლილი(16)

ჩემს ცხოვრებაში უბედნიერესი ერთი კვირა იყო როდესაც არაფერზე და არავისზე ვფიქრობდი.არაფერი მადარდებდა და მაინტერესებდა უბრალოდ ვცხოვრობდი იმ დღით,იმ წამით და ჩემი დაშნიანით

თამაში (სრულად)

როცა თამაშში გიწვევენ, უარს ვერ იტყვი, თორემ მოგკლავენ. როდესაც თამაში იწყება, უკან ვეღარ ბრუნდები. თამაში მანმადე გრძელდება, სანამ მას არ იპოვი, ან არ მოგკლავენ. თამაშში მხოლოდ ორი გზაა, მოკვდი ან მოკალი. როგორც არ უნდა ცადო სხვა გზას ვერ იპოვი.