შეგეჩვიე IX

ბავშვობიდანვე სხვაგვარად წარმომედგინა. პირველივე ს გავიფიქრე როდესაც დილით იოანეზე მიხუტებულს გამომეღვიძა. ფრთხილად ვცადე გადმობრუნება მაგრამ მან ხელი არ გამიშვა. –ნეტა ახლა არ გადმობრუნდეს.– გავიფიქრე და თვალები დავხუჭე. მაგრამ გამიმართლა, არ

მოულოდნელი გრძნობა 1

დღეს ის დღეა ყველაზე მეტად რომ მიყვარს, ჩემი დაბადების დღე 19 მარტი. დღე რომელიც ბავშვოდიბან განსაკუთრებულად მიმაჩნია და რომლის აღნიშვნაც ჩემთვის ყველაფერია. მე ლილე ვარ 20 წლის 21-ის ვხდები. საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, შავი მოკლე თმებით, მყავს დედა

შემთხვევითი არჩევანი

-ტაას, გაიღვიძე დაგაგვიანდება''მესმის ჩემი ძმის ღრიალი -ვდგები ხო,,ამოვიზმუილე და საწოლიდან წამოვდექი აბაზანაში შევედი და სარკეს დავაკვირდი,,არცისე ცუდი გარეგნობა მქონდა პირიქით მწვანე თვალები რომლებიც არცერთ მამაკაცს არტოვებს გულგრილს წაბლისფერი

ის... ნაწილი 22

მეუცნაურა საკუთარი გამოსახულება სარკეში, თმითაა მოფანტული ოთახი და მე მე ვდგავარ სარკის წინ და ვერ ვიგებ ვინ მიყურებს ანარეკლიდან, შეშლი გოგო თუ.. არ ვიცი რთულია ყველაზე რთული ისაა, რომ მე ისიც კი არ ვიცი ეს ყველაფერი ჩემი წარმოსახვაა თუ მართლა

ექსკლუზიურად ჩემთვის ხარ ბიჭო შექმნილი (8)

დილით ადრიანად გამეღვიძა,სვანეთში ყოფნის დროს ყოველთვის ადრე ვიღვიძებ არ მიყვარს ძილში დროის დაკარგვა როცა სვანეთში ვარ,ზურას ჯერ კიდევ ეძინა,ამოიტომ ჩაი გავამზადე,ჯემიც გამოვიტანე და გარეთ გამოვედი სასეირნოთ,შინ დაბრუნებულს ზურა გაღვიძებული დამხვდა

საბედისწერო თავბრუსხვევა (თავი 4,5)

-ანამარია! - გაკვირვებული და გაბრაზებული დედაჩემი იქცევს ჩვენს ყურადრებას. - აქ რა ხდება?! ხელი ხომ არ შეგიშალეთ?! -მეე.. იცი.. შემთხვევით ყავა გადავასხი - და გამეცინა ამ სიტუაციაზე. -მერე ასე ბოდიშს უხდი თუ რა არის?

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (14)

თავგზა მქონდა არეული, აღარ ვიცოდი ვისთვის დამეჯერებინა, ფაქტია ყველა ჩემს გამოყენებას ცდილობდა. ცნობისმოყვარეობა მკლავდა და ვგიჟდებოდი ისე მინდოდა უცობთან შეხვედრა, იქნებ და სიმართლე ეთქვა და ამ ყვე;აფრისთვის წერტილი დამესვა, პრინციპში არც არაფერს

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 2 )

საღამოხანს მანქანით გარეთ ვიყავი გასული, ვათვალიერებდი ქუჩებს და ვხვდებოდი რომ ყველაფერი ნაცრისფეი გამხდარა, ერთფეროვანი როგორც ჩემი ცხოვრება, მოწყენილი და ამავე დროს მრავლის მთქმელი... ხალხი რომლებიც სახლისკენ მიიჩქარიან, იქ კი სითბო და საყვაელი

ცხოვრება გრძელდება _4_

სცენაზე გასვლისას უბრალოდ ყველაფერი დამავიწყდა, ჯგუფის წევრები გარშემო შემოვიკრიბე და სულ ორი სიტყვა ვუთხარი გავაკეთოთ ის რასაც ვაკეთებთ - მაგრამ ჯგუფის ნაწილი ჯერაც არ მოსულა. შემაწყვეტინა მაიკლმა და შეშინებული და თან დაბნეული თვალებით შემომხედა.

უცნობი(5)

ოთახში ისეთი სახით შევედი, მარიამი ყველაფერს მიხვდა, მაგრამ არაფერი უკითხავს. მთელი დღე მიშოზე ვფიქრობდი, მაგრამ დავრწმუნდი რომ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე, ეხლა მიშლის ხელს რომ საქმეზე ვკონცენტრირდე და შეყვარებული რომ გავმხდარიყავი, წარმომიდგენია