სიგიჟე გადამდებია. (4)

დღეს გიგიმ 11-ჯერ დამირეკა. აქაოდა 8 მარტია და იქნებ დღეს მაინც მოაწვეს "ლოვეობის ჟინი" და სადმე გამომყვესო. ბოდიში მომითხოვია , მაგრამ რატომღაც "ლოვეობის ჟინმა" როგორც ყოველ წელს ახლაც არ ისურვა ჩემთან მოსვლა. იცის, რომ შედეგი მაინც არ ექნება.

ზოგჯერ სამაგიეროს გადახდა სასიამოვნოც შეიძლება იყოს... (4)

ამ საღამოს შემდეგ იკა ერთი თვე არ გამოჩენილა. არვიცოდი სად იყო და ცოტა არ იყოს განვიცდიდი კიდევაც,მაგრამ არ ვიცი რატო. რაღაც მომენტში გავიფიქრე იქნებ ამით მიხდის სამაგიეროსთქო თუმცა არამგონია ასეთი ბანალური რომ იყოს. ერთ საღამოს გიო ამოვიდა, მასთან

შეგეჩვიე Xi +18

ვერ ვგრძნობდი სიხარულისგან ისე მქონდა სხეული დაბუჟებული. ახლა უკვე 100%–ით ვარ იოანეს სიყვარულში დარწმუნებული. ტაძრიდან ორმაგად ბედნიერი წამოვედი. ჩვენი და ჩვენი მეგობრების გამო. აღსანიშნავად რესტორანში ვიყავით. ყველაფერი ძალიან კარგი და ლამაზი იყო.

არ დამტოვო (თავი 7)

ლაშასთან შევედი, არვიცი რატომ მაგრამ უცბად ის საშინელი აპარატი აწრიპინდა, მაშინვე ექიმს დავუძახე, წამში პალატაში ექიმი და ორი ექთანი გაჩნა. გასინჯეს, მერე ექთანმა პალატის დატოვება მთხოვა.-ქალბაონო ემილი, თუ შეიძლება დაგვტოვეთ, ჩქარა მუხტი! -კი

ცა ჯერ კიდევ ლურჯია ( თავი 5 )

მოულოდნელად თავში გამიელვა იმ აზრმა, რომ ის ახლა ჩემს წინ იყო და შემეძლო მისი დაწყებული საქმე დამესრულებინა. მან ხომ წამართვა სიცოცხლის სიხალისე, დროა მიიღოს ის რაც დაიმსახურა... " არ შვარჩენ მე მაგის... " თავი ძვლივს შევიკავე ეს ხმამაღლა, რომ არ

ბედნიერების რეცეპტი (მეექვსე თავი)

ალბათ, აზრი არ აქვს იმის აღწერას, როგორ ჩაივლიდა ასე მუხანათურად დახოცილი არაბულების დასაფლავება, ერთი ის შემიძლია აღვნიშნო, რომ ისედაც ჩაშავებული სოფელი ორმაგად ჩაშავდა, ჩაბნელდა, ქალების ზარი ექოდ ეცემოდა ხეობას. პერიოდულად მკერდში მჯიღის ცემით,

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი5)

ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს შენობიდან გადმოვვარდი და სადაცაა დავეცემი, ხელებს ვიქნევ... უცებ თვალებს ვახელ და რამდენიმე წამი ისევ იმ საშინელ გრძნობაზე ვფიქრობ... გაუნძრევლად წოლა ადვილი არ არის ამიტომ ფანჯრისკენ გაჭირვებით გადავტრიალდი. ისევ კარები

იძულებითი ქორწინება (13)

თვალი რომ გავახილე სითეთრემ მაიძულა ისევ დამეხუჭა. არც მჭირდებოდა დანახვა, სუნით ვიგრძენი რომ საავადმყოფოში ვიყავი. თვალების გახელას არ ვჩქარობდი მეშინოდა დამენახა ის რისი დანახვაც არ მინდოდა. ოთახის კარი ხმაურიანად გადაგორდა და ოთახში ვიღაც

მიყვარს შემოდგომა! (პირველი თავი)

-თქვენ სულ გასულელდით? ამას არასდროს შევიყვარებ (სიცილი) და ისე მოხდა რომ მართლაც შემიყვარდა შემიყვარდა თავდავიწყებით მთელი გულით და სულით. სკოლაში უკვე ამ ბიჭს ვაკვირდებოდი გოგონები გარს ეკრა დიდი სასტავი ჰქონდა თან სულ ისეთი ხალხის გაარემოცვაში

დაუჯერებელი 'თავი 6'

-იცის გულმა ვის შეხებაზე უნდა აჩქარდეს-ჩამჩურჩულა ლაზარემ ყურში, ამ სიტყვების გაგონებაზე სწრაფად გამოვფხიზლდი, ხელები რომელიც ლაზარეს კისერზე მქონდა შემოხვეული გავუშვი და კვლავ ავფართხალდი -რა მძიმე ყოფილხარ ეე-გაიცინა ურიადმყოფელმა და ხელი მიშვა,