შეგეჩვიე VIII

გრძნობები ერთმანეთში ამერია, თან მიხაროდა თან გული მეკუმშებოდა. ერთის მხრივ ლამის მეცხრე ცას მივწვდი სიხარულით რომ სავარადოთ ეს ყველაპერი დადგმული იყო და ვიღაცა ჩვენს დაშორებას განზრახ ცდილობდა. მეორეს მხრივ თებეას ვდარდობდი, ნეტა როგორ არის, სად

მარადიული სიყვარული?ჰმმ...თავი(1)

დიდი ხანი ვფიქრობდი როგორ დამეწყო ამ ისტორიის წერა. როგორც იქნა გადავწყვიტე და მოდი ასე დავიწყოთ. არ დავიწყებ საკუთარი თავის აღწერას თუ რა მაცვია რა ფერის თვალები მაქვს და ა.ს... მხოლოდ იმას გეტყვით რომ მქვია მია ვარ 16 წლის მყავს ერთადერთი ძმა

მებაღე (ნაწილი 36)

უგო რამდენიმე თვე უთვალთვალებდა საშიშთვალებას. მისი ყოველი ნაბიჯი და სტუმარი ზეპირად იცოდა, კარგა ხანს თითქოს საეჭვოც არაფერი ჩანდა. მაგრამ ერთ დღესაც რაღაც ბევრმა ხალხმა იწყო წრიალი, უგო კარგად დააკვირდა... ავაზაკების გამოცნობა არ გასჭირვებია...

უცნობი(4)

სადღაც, მპასუხობს და მიღიმის. მე კი მის ღიმილზე ლამის ვდნები, არ მეგონა ესეთ სიტუაციებში ესეთი სუსტი თუ ვიქნებოდი და საერთოდ არ მეგონა თუ ესეთი სიტუაციები მექნებოდა, თვრამეტი წლის ვარ და აქამდე არავინ არ მყვარებია, სერიოზულადაც არ მოწმონებია და

დაუჯერებელი 'თავი1'

ვიქტორია ან უბრალოდ ვიკა ლამაზი ჟღალთმიანი გოგონაა, რომელსაც უამრავი თავყვანისმცემელი ჰყავს, ასევე ჰყავს ოჯახი, და ძმა და ასევე მეგობარი ელენე, რომელიც გადაწყვეტს დაქალს გაურიგოს მამის ნათლული ლაზარე, რომელიც ძალიან სიმპატიური და გავლენიანი

ნინი and დამიანე (XVII ნაწილი)

დემეს სახლთან გავაჩერე მანქანა და გადავედი, ეზოში შევედი, იქ დაცვის ბიჭები იდგნენ, სახლში შევედი, ყველაფერი ისე იყო როგორც დავტოვე. ქურთუკი გავიხადე და ფუნჯები მოვიმარჯვე, კიბეებზე დემე გამოჩნდა, ჩემთან ღიმილით მოვიდა და ჩამეხუტა, უხერხულად ვიგრძენი

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო <3 არვიცი რამდენად მოგეწონებათ ველი შეფასებებსეს ხმები ჩამესმის და ვგრძნობ, როგორ მანჯღრევს ცივი ხელები , Dძილიდან თავის დაღწევას ვცდილობ , თვალებს ძვლივს ვახელ , ეკა თავზე მადგას და მოღუშული მიყურებს, შეცდომებისთვის

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი3)

ბოლოს გავბედე და მათი სახეების ყურებით დავტკბი, მათცივ ლოყებს ჩემი ტუჩები შევახე და ამით დავასრულე (თუ გავითვალისწინებთ რომ დამშვიდობებას ვერ ვიტან)... თითოეული წუთი მტანჯავდა, ეს ყველაფერი უკვე მომაკვდინებელი გახდა, იქ გაძლება ბოლო წუთებში

ექსკლუზიურად ჩემთვის ხარ ბიჭო შექმნილი (7)

,ზურა ხმას არ იღებდა,მოთმინებით მელოდებოდა,ღრმად ამოვისუნთქე და კარები გამოვაღე -აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? -წესიერად ლილე!-მკაცრად მითხრა

იდეალური დასაწყისი 11 (დასასრული)

ასე უაზროდ დავშორდით ერთმანეთს. ეს ჩვენი ბოლო საუბარი არ გახლდათ. ეს ის მომენტია როდესაც დავივწყე ჩემი თავმოყვარეობა ჩემი სიამაყე, რომელიც სიყვარულზე უკან მეყენა ამჯერად კი უკიდეგანოდ შორს მოვისროლე. მეგობრებო, მე გოგომ რომელიც სულ თავაწეული