ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (9)

სააბაზანოში წყლის ქვეშ ვიდექი და დღევანდელზე ვფიქრობდი, ორი ადამიანი მოვკალი, მკვლელი ვარ და ჩემს ნამუსზე ორი ადამიანის სიცოცხლეა, მემგონი გავგიჟდი რადგან სულაც არ ვგრძნობ თავს დამნაშავედ, არც იმ სულელური არგუმენტით ვამართლებ ჩემს თავს რომ მათ ჩემი

Secret/საიდუმლო (თავი 9,10,11,12)

ღმერთო ახლა რაღა უნდა მექნა? არ უნდა გამოვსულიყავი! თვალები დავხუჭე და თავი უკან გადავაგდე. ციოდა და თან საშინლად, შემოდგომაა და ლონდონში უკვე საგრძნობლად აცივდა. თვალები ხამხამით გავახილე და ცოტა მოშორებით ნაცნობი სილუეტი შევნიშნე ორ მაღალ ბიჭთან

ლილის დღიურები 1

-ჩემი ნება რომ იყოს დიდი სიამოვნებით ჩავუმსხვრევდი დროს თავის ქალას რადგან მეზიზღება დასასრულის შეგრძნება რომ არ აქვს... და საერთოდ არსებობს დროის ბოლო? საერთოდ სად არის ბოლო და სად იწყება?! უცნაური და უფორმოა მთელი სამყარო ისე როგორც მე...რძელ

ჯიუტი გოგო(დუბლი 6)

-ოჰ ქალბატონო მარიამ დამდებთ პატივს და დაბლა ჩამოხვალთ. -ჰაჰაჰა ასეეეე?-ხალათზე ვანიშნე. -კიიიი -ამოდი თუგინდა. ფანჯარა დავხურე და აი ცოტახანში კარებზე დააკაკუნა, მალევე გავაღე, დავინახე ვარდების ლამაზო თაიგული ეჭირა ხელში.

არჩევანი(თავიX)

მეორე დილას,უწინდელზე უარესი სიტუაცია იყო.ყველას ერთმანეთზ ეძინა.განსაკუთრებით აღსანიშნავი ის იყო,რომ არც ერთს არ ახსოვდა წუხანდელი ამბები.შემდეგ კი ბიჭებმა იპოვეს კამერა...უმჯობესი იყო საერთოდ არ ეპოვათ,შარშანდელი მონაგონი იყო.თურმე ნუკას ცეკვის

სი მიშგუ მიჟ ხი! (თავი 2)

"ოთახში შესულმა სუნთქვა ძლივს დავირეგულირე, სწრაფად გავიხადე თბილი ტანსაცმელი და მოკლემკლავიანი მაიკის ამარა შევწექი ცივ ლოგინში. თავიდან გამაჟრიალა, თუმცა მერე მესიამოვნა კიდეც ეს ცივი მატერია. -გაუთლელი ხეპრე. - უცნობის გახსენებისას, კიდევ

მნახველი მოკვდება (l თავი)

დადგა დრო, როდესაც ზამთარი წავიდა და გაზაფხულმა იჩინა თავი. ამ ლამაზი ბუნების შემყურე იყო გოგო, რომელიც ბაღში იჯდა და წიგნს კითხულობდა, სახელად ნია, ის კეთილი, მშვიდი და რატომღაც, გამორჩეული იყო ყველასგან. როდესაც დაღამდა, ნიამ დამიძახა: –ანანო

ვარსკვლავიანი ღამეები (სრულად)

საწოლში ვერაფრით მოვისვენე, ზოგადად ასე მიპყრობს ხოლმე მოუსვენრობა და ვბორგავ. ახლაც საათს გავხედე და ოთხი საათი ისე მოსულიყო ერთხელეც არ ჩამთვლიმა. თხელ საღამურებზე პლედი მოვიხურე და აივანზე გავედი, სექტემბერი იყო. განთიადის სუსხი კი უკვე იწყებდა

წარსულის სიყვარული (დასასრული)

ნამდვილ სიყვარულს დაბრკოლებები და წლები ვერაფერს დააკლებს. მაგრამ თუ გრძნობა გაქრა,ეს ნიშნავს, რომ სიყვარული ნამდვილი კი არა, დროებითი იყო,მართალია მარადიული სიყვარულის რეცეპტი არ არსებობს, მაგრამ თუ საყვარელ ადამიანს ყურადღებასა და სითბოს აჩუქებ,

მებაღე (ნაწილი 30)

პატრონის მიერ შემუშავებული ყოველი ახალი ძარცვის გეგმა იშვიათად ჰგავდა წინამორბედს. ალბათ ამიტომაც იყო ყოველთვის ამართლებდა და ხიფათსაც არასდროს არ გადაჰყრიან. მისი გამჭრიახობის წყალობით ბევრი ავი საქმე ჩადენილა, ბევრი ოჯახი ჰყავდა გამწარებული და