ბედნიერი კიბო (დასასრული)

ლეიკემია. 8 ასო, ერთი სიტყვა და ამხელა უბედურება. მამაჩემმა მითხრა რომ ოპერაცია მჭირდებოდა. ოპერაციას თუ არ გავიკეთებდი 99% ვერ გადავრჩებოდი. ოპერაციას თუ გავიკეთებდი 5% არის გადარჩენის. ეს რომ მითხრეს ძალიან ცუდად გავხდი. თითქოს ცხოვრებამ აზრი

შეგეჩვიე +18

ყველა ჩვენთაგანის ცხოვრებაში დგება მომენტი, როდესაც ვხვდებით, რომ ყველაფერი გაცილებით ადრე დაიწყო ვიდრე ეს ჩვენ გვგონია. ცხოვრობ ჩვეულებრივი ახალგაზრდა ბიჭის ცხოვრებით, მაგრამ თითქოს და არსაიდან გამოჩნდება ერთი ზედმეტად ჩვეულებრივი გოგო და ყველაფერს

მებაღე (ნაწილი 29)

პატრონის გასაკვირად დადამ შედარებით იყოჩაღა, ბევრად სწრაფად მოვიდა გონს, თავი ხელში აიყვანა და სალონიდანაც ისე წამოვიდნენ არც ერთს ხმა არ დაუძრავს, ექიმის ვიზიტზეც კი უარი განაცხადა, ყველა დაარწმუნა, რომ თავს უკეთ გრძნობდა. პატრონი საშინლად

ჯილი მეორე თავი

მამა სახლში გვიან დაბრუნდა კარი ხმაურით შემოაღო და შემოსასვლელში ფეხსაცმელი რომ გაიხადა შემომხედა და დამიძახა რადგან ზურგით ვიდექი -რამოხდა?-ვკითხე და დავეხმარე რომ პალტო გაეხადა ქუდი გადაიძრო და სარკეში თმის სწორებას მოჰყვა. მე გაუნძრევლად ვიდექი

ის (2)

სანდროს და მე ნიშნობა გვექნება ცოტახანში. ალბათ, რამე ახალი ტრენდია ხელის თხოვნა დიდ გარემოცვაში ზედმეტად პომპეზურად. სავახშმოდ ვიყავით ძველი თბილისის ერთ-ერთ კაფეში. მხოლოდ მე და სანდრო. ცოტა შავ ღვინოს ვსვამდით ტრადიციულად და არაფერზე

ბავშვობის სიყვარული (4)

ანანო პირდაღებული უსმენდა ჩემს ნათქვამს, შემდეგ ცოტახანი გაჩუმდა და ერთადერთი კითხვა დამისვა, ნუ სხვას არც მოველოდი: -ანუ მოსწონხარ? რა მაგარია-უცბათ აღფრთოვანებულიი წამოვარდა და ოთახში სიარული დაიწყო. -გოგო ეგ რაში მაინტერესებს, პროსტა დავევასე

ცხოვრება გრძელდება... _2_

შეშინებულლი წამოოვხტი, ცივი ოფლი შუბლიდან მოვიწმინდე, საშინლად შეშინებული აქეთ იქით ვიყურებოდი, არ ვიცი ეს რა გრძნობა იყო, მიხაროდა რადგან გარდაცვლილი მამის სახე კიდევ ერთხელ ვნახე, მაგრამ ამასთან ერთად საშინელი შიში მიპყობდა, შიში იმისა რომ მამა

ბედნიერების რეცეპტი (მესამე თავი)

კელიაში დაბრუნებული ნიკოლოზი ისევ ღუმელთან იჯდა და მშვიდად მძინარე პატარას მისჩერებოდა. უმზერდა ჩვილს და საკუთარი, ასე საგულდაგულოდ მიჩქმალული წარსული ფრაგმენტულად ახსენებდა თავს. ალბათ, ორიოდე სიტყვა მამა ნიკოლოზის შესახებაც უნდა ვთქვათ.

ჩემი ნინა! (1)

აბაზანიდან გამოვედი და სწრაფად მოვწესრიგდი,დღეს ჩემი პირველი დღეა სამსახურში და არ მინდა დავაგვიანო,თანაც ეს სამუშაო ძალიან მჭირდება.სწრაფად მოვწესრიგდი და სამსახურში წავედი,ჩემი სმენა უკვე სულმოუთქმენლად მელოდა,სუპერმარკეტის კარები რომ შევაღე და

თეთრი სახლის ბიჭი

ნიკუშა ბაღიდან უნდა გამომეყვანა, ბაღისკენ მივდიოდი, გზად ერთ მაღალ თეთრი სახლის აივანზე ბიჭები იყვნენ, ლაპარაკობდნენ, იცინოდნენ, ერთმანეთს ეღადავებოდნენ. აივანის მოაჯირს ერთი მაღალი ქერა თმით ბიჭი მიყრდნობოდა. შემთხვევით თვალი გამექცა, ყურსასმენები