სიმპათიური სტუმარი ( 6- 20 თავი)

რომ გამეღვიძა უკვე 21 საათი იყო. – ‘ მარია რას ვაპირებთ? ‘– მივწერე და ტანსაცმელი გამოვიცვალე, ამასობაში პასუხიც მოვიდა. – ‘ გოგო თითქმის ყველას ეზარება, თან გვიანი და უბრალოდ ჩემთან შევიკრიბოთ.’

ლექტორი (5)

სადღაც ბნელ ოთახში შევდივართ, ხელს სწრაფად ავლებს ჩამრთველს და სინათლეც ინთება, პირისპირ ვდგავართ, ის მტრული მზერით მიყურებს, მე დარცხვენილი სად წავიდე არ ვიცი.

შენ შემცვალე (Chapter 14)

- როგორ არის ? - საავადმყოფოში შესულს გაბროს შევეჩეხე. - ლუკასთან იყვაი ? - ჯანდაბა ეს კაცი რას ცდილობს ?! - ბექა როგორ არის ! - ამოიოხრა და მზერა ამარიდა,მე კი სახესთან ხელი გავუტკაცუნე და შემდეგ ავუქნიე - ალიო ? ისევ აქ ვარ !

თითქმის ვიპოვე... (თავი 2)

_ბალბალე გაგვიჯე უკვე შუადგეა!! ბედნიერება უცებ გაურკვევლობამ შთანთქა.. დემეე... სად ხარ? აუუ მოიცა რატომ გაქრა ყველაფერი? სიბნელეა... ვისი ხმა მესმის?! მოიცა ნუციკო? ნუსიკოს აქ რა უნდა?

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(8 თავი)

-დაიწყე -არვარ რა ახლა ხასიეთზე სანდრო -არმაინტერესებს-თვალები აატრიალა -სხვა დროს რა -ამოვიოხრე -როვამბობ ახლა ესეიგი ახლა დაიწყე მიდი-გაბრაზებულმა შემომიღრინა. -ჰო მისი ცოლივარ. -რატომ გაყევი -მთვრალი ვიყავი -სერიოზულად?-ჩაეცინა -კი-თავი

სიყვარულს საზღვრები არ გააჩნია! (სრულად)

-კიდე მე რა მინდა?არაფერი!საერთოდ არაფერი!მაგრამ შენ აშკარად გინდა!გინდა,რომ ყოველწუთს გითხრა როგორ მიყვარხარ,რომ ვგიჟდები შენი დანახვისას,რომ ერთადერთი ხარ ვიზეც სერიოზუკად ვფიქრობ.ესეა ხო?არ გინდა ეს ნია? მაყაშვილი სიბრაზისგან ღრიალებდა.

დღიური(თავი-2)

22 ივნისი-ზაფხულის არდადეგები თავისუფლად გამომიცხადებია! რა ბედნირებაა ცოტახანი აღარანაირი საკონტროლოები,პროექტები და ა.შ და რაც ყველაზე მეტად მახარებს,მასწავლებლებს ვეღარ ვნახავ ცოტახანი მაინც გუშინ,გამოცდის ბოლო დღე იყო და გადავწყვიტეთ

ველური ორქიდეა (19 თავი)

_დარო, არ გინდა ცოლად გამომყვე? - ხმა შეეცვალა აბაშიძეს და თავი მაღლა ამაწევინა, ისე, რომ მას თვალებში ვუყურებდი. არაფერი ვუპასუხე. ვდუმდი. თვალებში მზერა და დუმილი რამდენიმე წამს გაგვიგრძელდა.

მოსკოვი...ჩემი ბედნიერების მიზეზი

მოკლედ გაწუხებთ პატარა განცხადებით "მოსკოვი...ჩემი ბედნიერების მიზეზი" აღარ გაგრძელდება ჩემი ცვალებადი ხასიათის გამო და ვიფიქრე რომ უნამუსობა იქნებოდა არ მეთქვა არვიცი ელოდებოდით შემდეგ თავებს თუ არა მაგრამ მაინცგაგაგებინეთ.მადლობა მათ ვისაც

მებაღე (ნაწილი 7)

ცოტაც და მზე ჩასვლას დააპირებდა, მებაღეს უკვე კარგად შეშრობოდა მდინარის წვეთები.. დადა გაშტერებული თვალებით აკვირდებოდა, როგორ იცვამდა მებაღე თავის ძველმანებს, მერე თავზე ფართოფარფლიანი ქუდი ლამის ცხვირამდე ჩამოიფხატა და მდინარის ნაპირს გაუყვა