მკვლელი (თავი3)

Killers ჩემი და ზეინის ბოლო კამათის შემდეგ ორი დღე გავიდა, არც მე ვთმობდი პოზიციებს არც ის, სახლში ჩემს არსებობას თითქმის არ იმჩნევდა, როდესაც სავახშმოდ ვჯდებოდით მხოლოდ მშობლებს ესაუბრებოდა, მიუხედავად იგნორისა მკაცრად აკონტროლებდა ჩემს ყოველ

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს. (8)

მე და სანდრო არ ვართ ისეთი წყვილი ყოველ წამს ,რომ მიყვარხარს იძახიან,ჩვენ სიყვარულს თბილი ღიმილით და ბედნიერი თვალებით გადმოვცემთ. რამოდენიმე დღეა ერთად ვართ..... ალბათ 15 ხო რა სადღაც მასე, ამ 15 დღიდან შეიძლება ყოველ დილით თვითონ ვერ მაკითხავს ,

მისი თაფლისფერი თვალები 2

უკვე 5დღეა ამ საკანში ვარ.სულ სიბნელე და სინესტეა.ლუკას მხოლოდ საჭმელი შემოაქვს და ისევ გადის.რამდენჯერ ვთხოვე აქედათ გავეშვი თუმცა უშედეგოდ.იატაკზე მძინავს რადგან ამ პატარა საკანში ლეიბის ნასახიც არ არის,ცივა მაგრამ ვითმენ არ მინდა სიკვდილი.ბოლოს

სესილია აჰერნის "არ მჯერა. იმედი არ მაქვს. მიყვარს" (ნაწილი III -

ჰეი, დიდი ხანია არ შევხვედრილვართ... იმედი მაქვს, არ შეეწირე მაგ შენს "ოფისში" მუშაობას, მთელი ზაფხულია თითქმის არ მინახიხარ. დღეს ჯულია წვეულებას მართავს. იქნებ ერთად წავსულიყავით? რაღაც მარტო წასვლა დიდად არ მინდა... თითქმის დარწმუნებული ვარ, რომ

Life is like a roller coaster (3)

-ხუთი რამ მითხარი რის გარეშეც ვერ იცხოვრებ.- საწოლზე გაიშხლართა გიორგი.-ყავა, ყავა, ყავა, ყავა და შენ.- სწრაფად ჩამოვურაკრაკე და მის ტუჩებს დავეწაფე. -ელი...-გისმენ.- წამოვიწიე და ჩავაცქერდი ჩემს პერსონალურ ზღვას, ზღვისფერ

ჯანდაბა! (27)

ადმინისტრაციაში ყველაფერი მოვაგვარე. პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე ავიღე და შრეკისთვის სუფთა ტანსაცმელი და თმის საღებავი ვიყიდე.ვერ ვუყურებდი ასეთ განადგურებულს! იგივე განცდა,იგივე ტკივილი,რაც მისი დანახვისას განვიცადე! ცარიელ კედელს მიშტერებული

Good Together (chapter 2)

რაღაცნაირად გემღიმა და თან გულიც მიგრძნობდა რომ შეიძლება ლუკა ყოფილიყო. არ ვიცი მინდოდა თუ არ მასთან მეგობრული ურთიერთობა არ ვიცი საერთოდ ღირდა? მახსოვს ერთხელ მითხრა „მინდა ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო“ მეც მაშინვე როგორც მჩვევია ხუმრობით გავეცი

მგონი შემიყვარდი (თავი 6)

შემოვტრიალდი,მაგრამ თვალები ისევ მეხუჭა. არ მინდოდა დამენახა რადგან უკვე სუნამოს სუნი ვიგრძენი და მივხვდი ბექა იყო.მერე სიცილის ხმა გავიგე.ღმერთო რა სასწაული სიცილი აქვს.სხვა გზა არ მქონდა თვალები გავახილე და ბექას თვალებს გადავაწყდი.აი როგორ

ლონდონიდან ჩამოსულები თავი9

ახლა კვე დიდი ვარ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი შეიცვალა,პროფესიით იურისტი ვარ ეს პროფესია რატომღაც ბავშვობიდან მომწონდა. საკმაოდ წარმატებული ვარ და როგორც ადვოკატმა ნიუ იორკში საკმაოდ მალე გავითქვი სახელი.და ასევე კომპანია MetLife Building-ის კერძო

ფოტოგრაფის აღმოჩენა 2

შეთანხმების მიხედვით ჯვრისწერიდან ვაგრძელებ ფოტოგრაფობას და საოცარი გრძნობა მეუფლება. ლიკო და გიორგი საკურთხეველთან. მსგავსი ემოცია, თვალებით გამოხატული არასდროს მინახავს. ბედნიერება, სიყვარული, ნერვიულობა ყველაფერი ერთად იხატება მათ თვალებში.