სამუდამოდ სიცოცხლეში (მესამე ნაწილი)

მგონია რომ არავინ კითხულობს და უინტერესო თემაა. -კარგი ვთიშავ -ცხელმა ტალღამ და ისეთმა ჟრუანტელმა დაუარა ტანში ვნებათა ღელვა მის წალეკვას ლამობდა. აფორიაქებული გული გაგიჟებულივით ფეთქავდა, ბორგავდა, თითქოს მთელ სხეულს მოივლიდა და მერე ისევ საგულეს

ველური ორქიდეა (3 თავი)

კარი გაიღო და ბატონი გიგი არ გადმოვიდა? (ბატონი გიგი, ცინიკურად ვთქვი) გული კი შემიქანდა მისი დანახვისას. _უკვე მიდიხარ? - მკითხა. _დიახ. - ვუპასუხე მოკლედ. _ავტობუსს ელოდები?

მკვდარი ოცნებები 4

-მე ვთქვი, რომ წასვლა მინდა -თვალი თვალში გავუყარე -ისე კანკალებ თითქოს შენზე ძალის გამოყენებას ვაპირებდე -გაეცინა -შენი საქციელი საპირისპიროზე მეტყველებს. თუ დაგავიწყდა შეგახსენებ, რომ ახლა შენს კალთაში ვზივარ, თანაც ჩემი სურვილისდა საწინააღმდეგოდ

თბილისელები (1)

აი ტატაჩო კი მესამე კლასამდე მკვდარი ქართულით ლაპარაკობდა. კარგად მახსოვს ვიკას გაუგებრობის გამო ნიკას ვუძახოდით,რაზეც სასტიკად ეთხრებოდა ნერვები. მე,თანანო კილაძე,დათა კასრაძე, თორნიკე პაპასკირი,დები თხელიძეები,უჩა ლაბაძე და ბიკო იამანიძე =

ქეთა... გიყვარვარ? (თავი 19)

მეორეჯერ აღავიმეორებ ეხლა რასაც დავწერ. გეყოთ ეს საშინელი კომენტარები. მე მივიღებ კრიტიკას ოღონდ ჯანსაღს. არა შვილოთი მომართულებს და არა ისეთებს რომლებიც შეიცავენ ესეთი ტიპის კომენტარს ,,12წლის ბავშვიც კი უკეთესად დაწერდა’

ფრთხილად, აკრძალულია (2)

ხანდახან დგება მომენტი, როდესაც რაღაცნაირი მოლოდინი გაქვს. როდესაც საფუძველი არ არსებობს, მაგრამ მაინც მთელი სხეული გიგრძნობს რომ რაღაც მოხდება. როდესაც არაფრის მიუხედავად, ადამიანისში ხედავ იმას, რომ ის დიდ გავლენას იქონიებს შენს მომავალზე. არ იცი

ბედის საჩუქარი თავი 7

რაც უფრო დრო გადიოდა მით უფრო აუტანელი ხდებოდა აქ ყოფნა. მიუხედავდ იმისა რომ შესანიშნავი მასპინძლები იყვნენ მაინც ისე ვგრძნობდი თავს თითქოს გალიაში გამოკეტილი ჩიტი ვიყავი. უკვე მეორე თვე დაიწყო და სიახლე არაფერი იყო.სანდროსაც ხშირად უწევდა გარეთ

ტყუილების დედოფალო (თავი 4)

მუსიკა ჩართო და მთხოვა მეცეკვა მასთან -არა არშემიძლია თოკო არვიცი ცეკვა -არაუშავს არცმე ვიცი -აუ არა რა გთხოვ -ნუ მთხოვ ,იმიტომ რომ მე გთხოვ ვიცეკვოთ ერთად იცეკვებ ჩემთვის? -კიი ( მაინც დავთანხმდი)

მარტოსულობის უპირატესობა(თავი 17)

ძალიან რთული საყურებელია როცა დედა შვილს არ ელაპარაკება,შვილს რომელსაც დედასთან ლაპარაკი უნდა და ვერ მიდის,სიტყვა დედასაც ვეღარ ეძახის. ხომ წარმოგიდგენიათ რა ცუდი სიტუაცია ტრიალებს ჩემს ოჯახში.ამას ვერასდროს წარმოვიდგენდი,რომ ეს ყველაფერი ჩემს

ვიკა, ჩემია! (6)

დღეები ნელნელა გადიოდა, ვიკა კი კვლავ იმ მოგონებას ებღაუჭებოდა რომელიც სულ რამოდენიმე დღისწინ გამოჩნდა მის გონებაშე. ვაჩე როგორც ყოველთვის თავს სოფოთი ირთობდა, იცოდა რომ ეს არასწორი იყო, თუმცა გასასამართლებელ საბუთად იმას მოიყვანდა რომ კაცია და