მარტო' სული 23 თავი

-თორნიკე შენი კარგად მესმის... ზუსტად ვიცი ახლა რასაც გრძნობ... მაგრამ უნდა გაიაზრო რომ რაც მოხდა იმაში დამნაშავე არც მე ვარ და არც შენ... -ვიცი -მაშინ შეწყვიტე საკუთარი თავის სიბრალური და მეც გამათავისუფლე ამ ტვირთისგან... გთხოვ- შეეხვეწა ნიცა და

სოფელში ნაპოვნი (სრულად)

გიორგი, რომ თავის პალტო და სპორტული ტანსაცმელი გაიხადა, გააჩინა ნიტასათვის სრულიად ახალი შთაბეჭდილება. მისი სხეული დაკუნთული იყო, ყველა ნაკვთი მტკიცე და ძლიერი. ნიტას გულში რაღაც უცნაური ჟრუანტელი გაივლის. მისი ყურება, მაშინვე, ზედმეტი სისუსტის

ოიზისი XIX

-ამ შაბათს გეგმები გაქვს? მარიტა უარყოფის ნიშნად თავს აქნევს და სიგარეტის კიდევ ერთ ნაფაზს არტყავს. -მაშინ პაემანზე გეპატიჟები. გალდავას თვალები სიხარულისგან ანათებს.

შეპყრობილი

დილა ჩვეულ რითმში დაიწყო, დედა მაღვიძებს რომ სკოლაში წავიდე, ვეწინააღმდეგები მაგრამ საბოლოოდ დავიდარაბაში გამოვფხიზლდი და წასასვლელად გავემზადე.

მწვანე ლაქა ( თავი 22 )

- Ხატიას კიდევ რა გაუკეთე და ასე გააგიჟე? - Მე არაფერი.

სოფელში ნაპოვნი (სრულად)

საღამო სოფლის თავზე ჩამოიწვა. ქორწილის მხიარულებამ ნელ-ნელა უკან დაიხია, ხალხმა სახლებში დაიწყო გასვლა, და მინდორზე მხოლოდ რამდენიმე ციმციმა კოცონი დარჩა. გიორგიმ ნაზად აიყვანა ნიტა ხელში.

ნიღაბი(5)

მეგობრების შეშფოთების მიუხედავად, ის ცდილობს მშვიდად განაგრძოს გზა. აჩი, რომელიც მას აცილებს, ძლიერად რეაგირებს მომხდარზე, რითაც ევას ბავშვობის ტრამვას ახსენებს. საბოლოოდ, სახლში მისული ევა თავისი ერთგული ძაღლის, ლედის გვერდით ცრემლებით იძინებს,

მარტო'სული 22 თავი

-შენ...რის გაკეთებას აპირებ?- სლუკუნით ჰკითხა ნიცამ ცრემლიანი თვალები სახეში მიანათა -შენი აზრით?!-აგდებული ტონით ჰკითხა თორნიკემ და წამიერად მზერა გაუსწორა

ოიზისი XVIII

-აჰა ანუ გგონია რომ გრიფიტსა და შენს შორის მას ავირჩევდი? -კი ეგრე მგონია. -სწორიცაა. იმდენად დებილი მაინც არ არის რომ გამოგონილ გმირზე იეჭვიანოს. მგონი უკვე აღარ იცი რა მოიფიქრო დრამისთვის.

ნანგრევებს მიღმა 6 (დასასრული)

_ათასჯერ წარმოვიდგინე...რა იქნებოდა, რომ მცოდნოდა. რამის შეცვლას შევძლებდი?_გოგონამ თავი დაუფიქრებლად გაიქნია._შენს გვერდით უნდა ვყოფილიყავი, რაც არ უნდა მომხდარიყო. შენი ხელი დამეჭირა, როცა გეტკინებოდა, ცრემლი მომეწმინდა, როცა თავს ვერ შეიკავებდი,