Bikers' Life (12)

წინა თავში დაშვებული შეცდომები ჩემი ბრალი არ იყო. სწრაფად ვწერდი და რამდენჯერმე წინადადების გადასწორების მერე აბდაუბდა გამომივიდა. გადახედვაც ვერ მოვასწარი და იმედია ამის წერის დროს მაინც არ შემექმნება დროის პრობლემა.

დასაწყისიდან დასასრულამდე

ხანდახან როცა გვინდა რომ დრო სწრაფად გავიდეს ძალიან ნელა გადის და როცა გვინდა რომ შეჩერდეს უცებ გაირბენს, ისე რომ უკან მოხედვასაც ძლივს ვასწრებთ. ხანდახან ყველაფერი ცუდი კარგით იცვლება, ხანდახან - პირიქით. რაღაცის დასაწყისსა და დასასრულს შორის ბევრი

სიყვარულის უარმყოფელი(ნაწილი6)

ფრთაშესხმული სოფო დეიდასთან მიიჩქაროდა ერთი სული ქონდა ენახა და ყველაფერი მოეყოლა, იცოდა ინგას მის სიხარულს გაიზიარებდა, ბინაში როგორც კი შევიდა ინგას წინ მჯდარ ნამტირალევ დედამისს მოკრა თვალი, დედამისმა როგორცკი

მგონი შემიყვარდი (12)

- აუ კარგი რა, ხომ იცი რომ სამსახური ჩემთვის ყველაფეროა... -შენც ხომ კარგად იცი, რომ არაფერი არ მაქვს იმის საწინააღმდეგო, რომ შენ იმუშავო, მაგრამ ამ სიტუაციაში... ჯერ არ ვიცი.. დანარჩენი სახლში ვილაპარაკოდ არ მცალია ეხლა..

ქირურგებსაც შეგვიძლია სიყვარული - თავი 1

ოპერაციები, სიკვდილი, სიცოცხლისთვის ბრძოლა, ეს ყველაფერი ჩემი საქმეა. ნატალია ბოკუჩავა გახლავათ, ნეიროქირურგი. მალე 35 წლის გავხდები. ერთ-ერთი წამყვანი ქირურგი ვარ და ამით ძალიან ვამაყობ. მთელი ცხოვრება ვოცნებობდი იმ დღეზე როდესაც იტყოდნენ ეს ქალი

ყველაფერი კარგად იქნება თავი 3

ამ,ნაწარმოებში აღწერილია თინეიჯერი გოგოს ცხოვრება,რომელიც არის ღარიბი ფენიდან.ამის გამო მას უწევს სხვადასხვა დამცირებების ატანა.დედას სიმსივნე აქვს,ხოლო მამა მიატოვა როდესაც 7 წლის იყო.მაგრამ გოგოს ცხოვრება თავიდან

წინადადება-5

არსებობენ ადამიანები,რომლებიც ერთს შემოგხედავენ და იციან ვინ ხარ,იციან რაც გიჭირს.და არსებობენ ფიტულები, რომლებიც ყოველ დღე შენს გვერდით არიან და ვერაფერს ხვდებიან შენზე....

ისინი ყველგან არიან

ყველა ამბობს რომ ბედნიერი წუთები უნდა დავიმახსოვროთ და მტკივნეული მომენტები უნდა ამოვშალოთ ჩვენი ცხოვრებიდან ... ვეცადოთ მაინცო მაგრამ ჩემ შემთხვევაში არცერთხელ არ ყოფილა ბედნიერი წუთები მას შემდეგ რაც

შენს მეზობლად (ნაწილი 15)

შოპინგი იმაზე მხიარული გამოუვიდათ, ვიდრე რომელიმე მათგანი წარმოიდგენდა. გოგონები მაღაზიიდან მაღაზიაში დადიოდნენ და ყველაფერს ისინჯავდნენ, ლუკაც მოთმინებით იტანდა საათობით გასახდელებში ჯდომას და გოგონების

სკოლა (თავი 2)

მისმა სიტყვებმა რობოტივით მიმაბრუნა, ჩანთაში ქექვა დამაწყებინა და ორი კალამიც მომაძებნინა. რადგან წინა მერხთან ვიჯექი გამიმართლა და ყველას მოვასწარი თემოსთან მირბენა. მასთან ასე ახლოს არასოდეს ვყოფილვარ. ზუსტად მის წინ ვიდექი. ეს იყო დაუვიწყარი