მაშინ, აგვისტოს იმ ხუთ დღეს...

''08.08.2008. სეირნობის შემდეგ შინ რომ ვბრუნდებით, დედა ტელევიზორს რთავს. უცებ სახე ეცვლება და მობილურით სადღაც რეკავს, მერე კი ამბობს, რომ ჩვენი მეზობლის სოფელი დაბომბეს. შემდეგ ვიგებთ, რომ ის ოჯახი ახლა რუსთავშია, მაგრამ რჩება მთავარი და

M.I (თავი მეცხრამეტე)

-რა გინდა -რა რა მინდა ამიხსენი ვინ არის ეს ბიჭი?!!!(ირაკლი) -ჩემი შეყვარებული-მარიმ ერეკლეზე ანიშნა -რა შენი შეყვარებული შენ სრულ ჭკუაზე ხარ? რას მიშლი ნერვებს ხმა ამოიღე ვინ არის ეს ტიპი ნუ ცდი ჩემ მოთმინებას

ლინდა

- არა, მე ეს უბრალოდ გითხარი, ვიცი რომ სერიოზული ურთიერთობა არასოდეს გვექნება, ნუ დარდობ, უბრალოდ მინდოდა გცოდნოდა, რომ ასეა და გუშინ ვიცრუე. შენ არ მოგენატრე? - არ დავფიქრებულვარ ამაზე. - შენ ყველაზე კარგი ადამიანი ხარ.

შენს გამო

გაზაფხულის სუსხიანი საღამო იყო... ვერცხლისფერი მთვარე მედიდურად დაჰყურებდა ქალაქს...მეგონა ვერავინ ამჩნევდა პატარა ბურთულას და თანაგრძნობით ვუმზერდი მას. წვიმის წვეთები მანქანის მინებს ეხეთქებოდნენ,შემოსვლას ლამობდნენ მაგრამ უღონოდ ეცემოდნენ.საოცარი

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ !? (მეხუთე თავი)

ანუკი დამშვიდი! ფრთხილად დავიხარე მის საწოლთან, თვალი თვალში გავუყარე მე შენ რწფელი წმინდა გულით მიყვარხარ და არსოდეს მოგაყენებ ტკივილს. ქრისტიანი კაცი ვარ და რაც შენ იფიქრე, მხოლოდ მაშინ მოხდება როცა ღვთისა და ერის ჭინაშე გახდები ჩემი მეუღლე.

წერეთელი (თავი მეექვსე-მეშვიდე)

რა დავინახე, როცა შევედი? ჯ ო ჯ ო ხ ე თ ი ! იმ წამს ათასჯერ მოვკვდი, და ათასჯერ ძ ა ლ ი თ გამაცოცხლეს. მირჩევნოდა სული ამოეცალათ და ძაღლებისთვის მიეგდოთ საჯიჯდგნას, ვიდრე საყვარელი ადამიანის სხვასთან ყოფნა, ალერსი და მოფერება დამენახა!

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (3)

-რა სასაცილო ხარ - ჩაილაპარაკა და სიცილი გააგრძელა - გამოდი აბა დამენახე თავი დამცირებულად ვიგრძენი , თავი ამოვყავი რადგან დამალვას აზრი აღარ ჰქონდა და ჩემი გაბრაზებული მზერა "ვსტყორცნე" ჩემი დანახვისას მას სახეზე ღიმილი დაეხატა და დაეტყო როგორ

სიზმრის ქურდი (თავი XV)

-გაბრიელი- ანას ნათქვამმა თავზარი დამცა. ბიჭებთან ყველაფერი მოვაგვარე! ნაძლევი ჩავშალე და მეგონა, რომ უკვე ყველფერი კარგად იქნებოდა, შევძლებდი ეკასთვის ყველაფრის ახსნას და მასთან ურთიერთობას დავიწყებდი, თავიდან, ტყუილებუს გარეშენ, თუმცა შევცდი.

სიამაყე თუ?! (თავი III)

–სამაგიეროდ, შენ შეიცვალე ბატონო დემეტრე, გაჭაღარავებულხარ–მეც ირონიით ვუპასუხე, დემონსტრაციულად გადავიდე ფეხი ფეხზე და ჩემი ჭიქა გამოვართვი ხელიდან...ოღონდ არაფერი შემეტყოს ღმერთო, ეს არ უნდა მექნა...მისი თბილი თითები ჩემსას რომ შეეხო, ისეთი

ვაჩე ვიბლიანი 1 თავი

თავი მთელი წელი ველოდი ზაფხულს, ერთი სული მქონდა როდის მოვიდოდა. აი ისიც მოვიდა და ისე დაცხა, ისე, რომ ახლა ერთი სული მაქვს როდის დადგება სანატრელი შემოდგომა. დიახ, სანატრელი იმიტომ, რომ შემოდგომაზე ვარ დაბადებული და რაც არ უნდა იყოს ჩემია,