მწვანე ლაქა ( თავი 16 )

ოფისში ვზივარ და მაგიდაზე გაშლილ სურათებს მივჩერებივარ. ყველა ფოტოს ვუყურებ, ყველა ფოტოზე ხატიაა. იმ დროის მანძილზე რაც ხატია ჩემი ცოლია ვიღაც ყოველ ნაბიჯზე დაჰყვება, სახლის ეზოშიც კია გადაღებული ფოტოები. გავგიჟდები! ბრაზი მახრჩობს დაცვაც ხომ

ბჟოლია ანუ მიყვარხარ (სრულად)

-წიგნის ბოლოს რომ დამთანხმდი ეგ იყო მთავარი აზრთა თანხვედრა . წიგნს რა ქვია არ მეტყვი? -ორივეს რომ გვაერთიანებდეს და აღნიშნავდეს რომ მთავარი გმირები ორივენი ვართ -გენიალურობა რომ სიმარტივეშია იმედია არ დაივიწყე -წიგნის სახელია „ბჟოლია ანუ

უკანასკნელი წერილი (სრულად)

წვიმიანი საღამო იყო.ქუჩის ლამპიონები სუსტად ანათებდენ სველ ტროტუარს,ხოლო ნოტიო ჰაერში სიგრილე ნაზად ურევდა ქალაქის სუნთქვას.ალექსანდრემ წერილი ხელში დაიჭირა და ისევ წაიკითხა-უკვე მერამდენედ "მაპატიე"..-ასე იწყებოდა.

Error 404 [ნაწილი 2]

სუნთქვა შემეკრა და ერთ ადგილს მივეყინე. $5 მილიონი გადმოირიცხა ჩემს ანგარიშზე. მილიონობით დოლარი.. აკანკალებული ხელებით ლეპტოპი ავიღე და სიეტლამდე ბილეთი ვიყიდე.

დილა მშვიდობისა სამყაროვ ( სრულად )

- იშმუშნება, წამწამებს ახამხამებს, მგონი იღვიძებს, თვალებს ახელს, ირგვლივ ყველაფერი ნათდება და მეც გრძნობებ მორეული ვჩურჩულებ... - დილა მშვიდობისა სამყაროვ.

ქარტეხილი: II საქმე

ოთახში სითბო იყო, მაგრამ მაინც იგრძნობოდა დაძაბულობის ქარშხალი.

მწვანე ლაქა (თავი 15)

- შენი ფერია არასდროს ვყოფილვარ, სადაც წავალ იქნ ფერიები იქნებიან ვაჟა?

ჩვენ გადავარჩენთ ერთმანეთს თავი 8

-არ წახვიდე!- მაისურზე ჩაებღაუჭა და მილეული თვალებით ამოხედა. -გთხოვ... არ წახვიდე.- ტირილის ნოტები შეეპარა ხმაში და გადმოსცვივდა ცრემლები. -ლევანს ვჭირდები.- უთხრა მშვიდად ფა ზემოდან დახედა. -გამიშვი.

გპირდები ....

საათი უკვე ღამის ორს უჩვენებდა. ტკივილისა და დარდისაგან ძალაგამოცლილმა შეავლო თვალი დარბაზს. ხალხი ერთობოდა. ის კი უბრალოდ იჯდა. იჯდა და თვალს ვერ აშორებდა კაცს რომელიც არც კი იმჩნევდა მის იქ ყოფნას. რომელსაც არც კი ახსენდებოდა რომ სადღაც ბარის

ქიმია ორისთვის ( თავი 6) დასასრული

დაფიქრებული იჯდა ნუცა და ვერაფრით გადაეწყვიტა რა გაეკეთებინა. ფოტოების მთელი ამალა ჰქონდა და არ იცოდა საით დაერეკა, დანიელთან თუ მართასთან. მხოლოდ ერთს აანალიზებდა ახლა ცხელ გულზე რაიმეს გაკეთება სავალალო იქნებოდა. როგორმე საკუთარი ფიქრებისათვის