მორჯულება 5 თავი

ლევანი იყო ისეთი ადამიანი რომელიც მუდამ გოგოების ყურადღების ცენტრში იყო და ყველა გოგო მისი გულის მოგებას ცდილობდა..არასოდეს ქონდა ვინმესთვის სახვეწნი,როცა მოინდომებდა ნებისმიერი გოგო ლევანის იყო ან ვინ ეტყოდა უარს უსიმპატიურეს,ეშხიან

მაგიაზე შეყვარებული 6

მელაპარაკებოდა და თან უზარმაზარ დერეფანში წინ მიმიძღვოდა. უამრავი ოთახის კარი ჩავიარეთ და ბოლოს მთლიანად ჩაბნელებულ დერეფნის ბოლოს მყოფ კარს მივადექით, ჩემმა მასპინძელმა მოსასხამის ჯიბიდან გასაღები ამოიღო, კარს მოარგო, გააღო და შიგნით შემიძღვა.

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (5)

მათე დილით ადრე ავდექი, ვივარჯიშე, მერე მოვემზადე და ლიზასაც ვეთამაშე.. სამსახურში წასვლას არ ვჩქარობდი

წარსულში ჩარჩენილი

ქარს გამოვყვები, ქარს, დრო ემოციებს ჭამს, გამწარებული ვწერდი წერილს, მაგრამ არ ვიცოდი, მართლა შევძლებდი დაგოლდებოდი მთელი ცხოვრება ჩემო სიცოცხლე?.. იცი?! დავიკარგე სამყაროს უკინითობაში.... დრო გავიდა, კი ის დრო, რომელმაც ყველაფერი დაანგრია,

გჯეროდეს ჩემი (11დასასრული)

ანის დავურეკე -სიხარულო დღეს ხომ ჩამოხვალ ლონდონში? -უკვე მოვდივართ მე და გაგი. -ლიზიკო არმოგყავს? (ანი და გაგი 3 წლის წინ დაქორწილდნენ და პატარა ლიზიკოც ყავთ ეხლა კი თბილიში არიან) -კი რათქმაუნდა. (ანი)

მწერლის სიზმრის თეორია (სრულად)

„ გუშინ წმინდა თოვლმა დაფარა ჭუჭყიანი მიწა, სახლები, ხალხი და მეც წმინდად შემიყვარდა, წმინდანი, მხოლოდ. შემიყვარდა მისი მწვანე თვალები და უაზროდ თხელი თმა. შემიყვარდა მისი გამოხედვა.. და მისი თითოეული სიტყვა შემიყვარდა.

ჩემი მომღერალი. (თავი 1)

-აუ,კაი რა ნინ ძალიან მეზარება წამოსვლაა...-ნინო ოთახში ნერვებ მოშლილი დადიოდა,რადგან მისი დის ქორწილში წასვლა საშინლად მეზარებოდა.. -გოგო შენ სულ გაგიჟდი და გადაირიეე? რა წესია ეს ? ჰო იცი , რომ სალომეს (ნინოს და) მაგრად ეწყინება თუ არ წამოხვალ ..

უსიყვარულოდ [3]

ბებოსთან ლაპარაკის დროს, გული ტირილით ვიჯერე,ემოციებისგან გამოვიფიტე, ბოლოს ტირილიც აღარ შემეძლო. ბებოს ძალიან ეძნებოდა, ამიტომ მოვატყუე რომ მეც მეძინებოდა და ოთახში ავედი. ჩემი ტელეფონი ავიღე და ყურსასმენები გავიკეთე,სიმღერებს ვუსმენდი მაგრამ

ბაუნტის ვალი [6]

საშინლად ღლიდა მგზავრობა. სახლში შესულმა მოკლედ მოიკითხა ოჯახის წევრები და თავის ოთახს მიაშურა. ისე უცებ შეეპარა სიმსუბუქის შეგრძნება, ლოგინზე კარგად მოკალათდა და დაეძინა. რომ გამოეღვიძა, გარეთ უკვე სიბნელე იყო,

-უჩემოდ შენ?-კარგი რა!!! (თავი 2)

-აუ, არ წავიდეთ სადმე?-ყველას გასაგონად თქვა საბამ და ნიცას გვერდით, ჰამაკში ჩაჯდა. -მართლა, წავიდეთ თორე უკვე აღარ შემიძლია ამ სიცხეში აქ ყოფნა-აყვა ლუკაც. -მოდი ყაზბეგში წავიდეთ-შესთავაზა ბავშვებს თეომ და ისინიც დათანხმდნენ. დიდად ფიქრის თავი