ყველა გვტოვებს

მეორე დღეს ანუკა სავარჯიშოდ გავიდა.დილის 6 საათი იყო.ერთ საათიანი სირბილის შემდეგ სკამზე ჩამოჯდა და სიგარეტს გაუკიდა.ხო უცნაურად ჟღერს,ვარჯიშობს და თან ეწევა.მაგრამ,ანუკა თავისი ჭკუით წონაში იკლებდა.მერე სახლში შევიდა,კომპიუტერი ჩართო და თან ნინის

ისევ შემიყვარე... თავი (29) ნაწილი (2)

შენ ადამიანის შენარჩუნება თქვი, თორემ ადამიანის დაკარგვას არაფერი უნდა. მიჩვევაა ყველაფერი გტკივა, ძალიან გტკივა, ასე, ორი–სამი კვირა, შესაძლოა ორი–სამი თვე, თუნდაც რამდენიმე წელი და მერე ეჩვევი. ჯერ ვიზუალურად შლის დრო, მას, შენი მეხსიერებიდან,

_მეშინია შენი შემეშვი! (1)

_მიდი ანკა გელოდები ჩამოდი_მხიარულად უთხრა ყურმილში გიომ და ხმამაღლა გაიცინა _მოვდივარ გიუშ მოვდივარ... შენ ხომ იცი სიბნელის მეშინია და სადარბაზოში დამხვდი..._ანკამაც სიცილით უპასუხა და თმებზე სავარცხელი ჩამოისვა _მიდი ხო გელოდები_თქვა და გათიშა

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 15)

უარი უნდა მეთქვა როცა შევნიშნე როგორი გაბრაზებული სახით იყურებოდა ალექსანდრე, ხელები კი მთელი ძალით მოეჭირა საჭისთვის. -კარგი, მისამართი მომწერე და შევხვდეთ-ვუთხარი და სასწრაფოდ გავთიშე ტელეფონი. ყველაზე მეტად ამას ვერ ვიტანდი. ადამიანის

აფროდიტეს პირველი კანონი –4–

''და იმ ღამით პირველად გამოვცადე უძილობა...,, ვწევარ და იმ უჯრას თვალს არ ვაცილებ, სადაც წერილები ინახება... ამ წერილების შინაარსი კი ჩემს გულშია ჩაბუდებული... მთვარეა ერთადერთი მოწმე ჩემი უსახელო გრძნობისა... მთვარე, რომელსაც კუდი ისე მოუქნევია,

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 9

ესე როგორ მომექეცი?ტკივილი იგრძნობოდა ნიკუშას ხმაში. თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილამდე დაუარა ელენეს რაღაც ამოუცნობმა,ტანზე ეკალმა დააყარა და ყველაფერთან ერთად ორიე ბავშვი ერთად აფართხალდა,თითქოს ამოიცნეს ხმის ავტორიო. -ელენე!ხმა გაიმკაცრა ნიკუშამ

ურთიერთობა გრძნობების გარეშე.

კიდევ ერთი უაზრო დღე გათენდა ..დილით როგორც ყოველთვის ვფიქრობ ღირს თუ არა სამსახურში წასვლა,რადგან უკვე მესამედ ვაგვიანებ და სავარაუდოდ ამ თანამდებობასაც დავკარგავ... ხო მართლა მე გაიანე/განო ვარ ...როგორც იქნა გადავწყვიტე და ზანტად წამოვდექი

ერთად ყველაფერს შევძლებთ(7)

არ ვიცი რა ვთქვა საერთოდ ჩემზე უნამუსო ადამიანი თუ არსებობს ეგეც არ ვიც ძალიან დიდ ბოდიშს გიხდით იმისთვის რომ ამდენი გალოდინეთ მთელი 1 თვე ვზარმაცობდი ძალიან მეზარებოდა წერა და არ მინდოდა რამე მიმეფუჩეჩებინა და იმედია მაპატუებთ შევეცდები ესე აღარ

თეთრი ვალენტინობა

ქარი სულ უფრო ძლიერდებოდა და მასთან ერთად ხედვაც ჭირდა. მინის მწმენდი ვერც ასწრებდა საქარე მინის გასუფთავებას თოვლისაგან. -როგორ მიყვარს ჩემი თბილი ოფისი,- ამოიოხრა გიორგიმ და დაღლილი თვალები შეანათა ნავიგატორს, რომელიც სულ ჭედავდა და ალბათ აღარც

ახალი დასაწყისი (2)

როდესაც გადის დრო აცნობიერებ, რომ სამყაროში უნიკალური არავინააა, ამითომ წყევტ მის ძებნას, რადგან თვით უნიკალური შენც კი არ ხარ... ხშირად შეიძლება უმნიშვნელო შემთხევამაც კი მთლიანად შეცვალოს ჩვენი მომავალი,"ცხოვრება". სწორედ ასე მოხდა ჩემს