ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მერვე)

ვტიროდიი.არა უფრო სწორად მივტიროდი,ჩემს სიყვარულს.უეცრად გავიგონე როგორ გაიღო ჩემი სახლის კარები და როგორ უთხრა მამჩემმა დედაჩემს. -მგონი ის ტუტუცი კიდევ არ მოსულა.ჩემზე იყო საუბარი -რა დაგემართა? ასეთი გაღიზიანებული რატომ ხარ?რას ერჩი

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 7 )

ვუყურებდი,როგორ ჰყავდა მთელი ძალითა და მონდომებით ჩაბღაუჭებული მისი პირმშო მკლავებში,როგორ ენამებოდა ცრემლებით ვარდისფრად შეფაკლული ლოყები,როგორ კოცნიდა და ეფერებოდა მის პატარას და საკუთარი თავის ცემა მომინდა,მხოლოდ ამ წამმა

ორი სვანი (1)

მოულოდნელობებით აღსავსე ლავსთორიიი..მართლა რა უგულოა ბრბო :) თითქოს წუხდნენ ნიცაზე, შეიძლება წუხდნენ მაგრამ მხოლოდ იმწამს და თუ სასწაული ხდება შეიძლება მათ სიცოდვილს წუთამდეც მიეღწია :) არა წუხდნენ ყველა საცოდაობა სიტყვას იყენებდნენ, ისროდნენ,

უბრალოდ სიყვარული 3

- ჩვენ გადავწყვიტეთ ბაკურიანში წავიდეთ 3 დღით და გაგვიხარდება შენც თუ წამოხვალ დღესვე მივდივართ მერე დათოს და გიორგის საქმეები აქვთ და ვეღარ მოიცლიან წასასვლელად (თიკა)- აუ დიდი ბოდიშით, მაგრამ ძალიან მეზარება წამოსვლა მაგის ხასიათზე არ ვარ

მთებს იქით სიყვარულია! 3

სახლში შევედით და გაყინულს სითბო მეცა. ლურჯი გადასაფარებლით იდგა დივანი და მის წინ პატარა ხის მაგიდა. გვერდზე პატარა კამოდი იდგა, სადაც მოძველებული რადიო იდო. თაროზე ძველი წიგნები ეწყო. კედელზე ყავისფერ ჩარჩოში მოხუცებული ქალის სურათი

რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიება?(8)

*** გაკვირვებულმა ახედა ბიჭის სილუეტს და მისი დანახვისას გაშრა და გაფითრდა,მაგრამ ბიჭს სახეზე აღელვება დიდად არ ეტყობოდა,აშკარა იყო რომ გონებამ ვერ იცნო,ხოლო გულს კი წამიც არ დასჭირვებია

ისევ შენ..(10)

-მარიამ სად მიდიხარ? -გზაში ლექსოს სიტყვები მესმოდა , მაგრამ რაც ძალა და ღონე მქონდა მივრბოდი, რომ გავქცეოდი ამ რეალობას, მინდოდა რომ ტყუილი ყოფილიყო. ვიცოდი რომ ლექსოსთვის უნდა მეკითხა, მაგრამ ამის ძალა არ მქონდა. უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი

მოახლე(1თავი)

- თავი დამანებე! შენი სახელის ხსენებაც არ მინდა!- იღრიალა საბოლოოდ- გადადი მანქანიდან!- გთხოვ რაა... სხვანაირად გაიგე... იქნებ მომისმინო! - არა! ყველაფერი უკვე ცხადია! გადადი!- ტირილით გააღო კარი მიაჯახიუნა... საჭეს მწარედ ყრტყამდა ხელებს

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -15-

დილას ისევ დამხვდა კარებთან ვარდები.ლარნაკში ჩავაწყვე და მასწავლებელთან წავედი შემდეგ მიშოს უნდა შეხვედროდი. ძლივს მოვრჩი მეცადინეობას და მიშოს მივაკითხე სახლში.- აბა სად წავიდეთ?-ვკითხე და საჭეზე თითები ავათამაშე.-სადაც სიმშვიდე გეგულება-მითხრა და

საშიში(თავი6)

მერხზე გაუნძრევლად ვიჯექი და ერთ წერტილს ვაკვირდებოდი,მასწავლებელი როგორცკი შემოვიდა ყველა ფეხზე წამოდგა მე კი ადგილიდანაც არ მომიცვლია ფეხი, მისი წიკვინა ხმა გამაყრუებლად ჩამესმა ყურში, ამბობდა რომ ახალი