ისევ შენ..(10)

-მარიამ სად მიდიხარ? -გზაში ლექსოს სიტყვები მესმოდა , მაგრამ რაც ძალა და ღონე მქონდა მივრბოდი, რომ გავქცეოდი ამ რეალობას, მინდოდა რომ ტყუილი ყოფილიყო. ვიცოდი რომ ლექსოსთვის უნდა მეკითხა, მაგრამ ამის ძალა არ მქონდა. უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი

მოახლე(1თავი)

- თავი დამანებე! შენი სახელის ხსენებაც არ მინდა!- იღრიალა საბოლოოდ- გადადი მანქანიდან!- გთხოვ რაა... სხვანაირად გაიგე... იქნებ მომისმინო! - არა! ყველაფერი უკვე ცხადია! გადადი!- ტირილით გააღო კარი მიაჯახიუნა... საჭეს მწარედ ყრტყამდა ხელებს

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -15-

დილას ისევ დამხვდა კარებთან ვარდები.ლარნაკში ჩავაწყვე და მასწავლებელთან წავედი შემდეგ მიშოს უნდა შეხვედროდი. ძლივს მოვრჩი მეცადინეობას და მიშოს მივაკითხე სახლში.- აბა სად წავიდეთ?-ვკითხე და საჭეზე თითები ავათამაშე.-სადაც სიმშვიდე გეგულება-მითხრა და

საშიში(თავი6)

მერხზე გაუნძრევლად ვიჯექი და ერთ წერტილს ვაკვირდებოდი,მასწავლებელი როგორცკი შემოვიდა ყველა ფეხზე წამოდგა მე კი ადგილიდანაც არ მომიცვლია ფეხი, მისი წიკვინა ხმა გამაყრუებლად ჩამესმა ყურში, ამბობდა რომ ახალი

ჩვენ (10)

ყველაფერი ტრადიციულად მოხდა. რამდენიმე დღეში გიგი ბიჭებთან ერთად მაშოს ოჯახში ავიდა, რომ დაენიშნა. ყველაფერმა კარგად ჩაიარა და გიგიც მაშოსთან ერთად გაბრწყინებული თვალებით იყურებოდა. ბიჭებს ძალიან უხაროდათ გიგის „დათბობა“. გიგის საერთოდ

მომავლის იმედი (12)

სწორედ მეორე დღეს გაიგო ბექამ მისმა საუკეთესო მეგობარმა და გვანცამ მისი ცხოვრების მეგზურმა თორნიკეს გარდაცვალების შესახებ.ბექამ თავი შეიკავა,მაგრამ გვანცა, თორნიკეს ცხედარს ვერ აშორებდნენ.იჯდა და ტიროდა,ტიროდა განუწყვეტლივ

მინდა მიყვარდეს 2

-რა მაყვირებს კი არა რა ჯანდაბა გინდა ჩემს ოთახში ამ დილაუთენია?-იქით შევუბღვირე მე. -მე კი ვიცი აქ რა მინდა მაგრრამ ის ვერ გავიგე შენ რა გინდა ჯერ კიდევ სახლში და მითუმეტეს დილაუთენია კი არა უკვე 12 საათი ხდება ჩემო ძილისგუდაა.-შემახსენა ლევანმა.

წესები სკოლაში და გარეთ რეალურ ცხოვრებაში ( მეორე ნაწილი 2)

- გილოცავ გია ბიჭია! _ მეგობრულად მიმართა დაახლოებით თავისივე ასაკის კაცმა , თუმცა აშკარა იყო მას მხოლოდ ეს პასუხი არ აკმაყოფილებდა. თვალებით ისევ შორენას დაეძებდა. ექიმა ისევ სცადა საუბრის დაწყება , მაგრამ დერეფანში არასასურველი სტუმარი გამოჩნდა.

მგონი მართლა ვამპირია –5–

მეორე დღეს ერთი დიდი შეკრება გვქონდა დამიანის და ალეკის სახლში ჩემთვის ქეთნისი უნდა გაეცნოთ. მე რათქმა უნდა ჯეინისთვის არაფერი მითქვამს დიდი ალბათობით საგიჟეთში მიკრავდა თავს. იქ რომ მივედი დიდი პატივით მიმიღეს ქეთნისი მართლა ლამაზი იყო.

ნაკვალევი მეორე ნაწილი 4 თავი

საკუთარი თავით კმაყოფილნი ქისტაურთან დავბრუნდით. ჩემი ჭრილობა არ იყო საშიში, ტყვიამ მკლავის რბილ ნაწილში გაიარა. იარა სწრაფად დამიმუშავეს და მჭიდრო სახვევი დამადეს. რამოდენიმე დღეში მისი არსებობაც კი დამავიწყდებოდა. ჯემალი ემოციებს ვერ მალავდა.