გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(3)

-იცი ლიზი? მე ყველაფერი გავიგერაც მოხდა და ძალიან მეცოდები. -ხო რას იზამ ცხოვრებაში ყველაფერი ხდება. -ლიზი, არ მინდა რომ ეგრე ჩაკეტილი იყო შენს თავში. ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება, თუ ხალხთან ურთიერთობას გააგრძელებ. ყველაფრის დავიწყებას

მალე მოგირჯულებ გპირდები (19)

-რამდენჯერ უნდა გითხრა არ მიეკარო ილიას, რატომ იქცევი ისე თითქოს ფეხებზე გკიდივარ, რატომ მიკეთებ ამას, მანადგურებ და ისე იქცევი თითქოს არაფერი მომხდარა (სანდრო)-სანდრო გეყოფა (მე)-შენ გეყოფა ელენე, მართლა გეყოფა! (შანდრო) დამიღრიალა, ფეხზე წამოდგა

გარდაქმანა (2,3,4 ნაწილი)

არ სჯეროდა რამდენიმე წუთის შემდეგ მკლავებში რომ მოექცია სიფრიფანა სხეული.. დინჯად მიუყვებოდა კიბეებს და მომენტალურად ჩაძინებული ნიას სუნთქვას ბედნიერი უსმენდა განძი და საძინებლისკენ დაიძრა. მთელი გულით არ უნდოდა ახლა ეფიქრა ნიას უცნაურ საქციელზე და

ENDI(5)

საჩუქარი გავხსენი, ულამაზესი კაბა იყო "წითელი" წელში გამოყვანილი და ქვემოთ გაშლილი, ზურგი ამოღებული ამავე ფერის ძალიან ლამაზი ფეხსაცმელი მოყვა.დანიელის გამოგზავნილი იყო.ვფიქრობდი დამეჭრა თუ უბრალოდ გადამეგდო ბოლოს მაინც გადავწყვიტე

მე შენ შეგხვდი შუაღამისას (თავი 3)

ნელ-ნელა ფეხს ავუჩქარე. უკვე აღარ მახსოვს სირბილზე როდის გადავედი. მინდოდა არსებობა შემეწყვიტა, გავმქრალიყავი... ცრემლები მხედველობას მიკარგავდა. კიბეებს სირბილით ავუყევი ზევით. ვგრძნობდი, როგორ ვეჯახებოდი კიბეზე ამავალ და ჩამომავალ

ისტორია N5

-გიყვარს ხო?რამდენიმე წუთის შემდეგ მკითხა. ხმა არ ამომიღია. უარესად ავტირდი.-ყველაფერი გააფუჭა თავისი ჩამოსვლით გულნატკენი თვალებით შემომხედა საბამ. -არ მიყვარს. უბრალოდ ყველაფერმა ზედმეტად იმოქმედა ჩემზე.შემეძლო რაც

ცხოვრების ახალი ეტაპი (3)

-ჰოო, კაია...შევეცადე გამეღიმა , მგონი გამომივიდა კიდეც. კაი სანდო კარგად უნდა წავიდე-ხვალამდე პასუხად მხოლოდ გავუღიმე. გზაში გოგოებს შევატყობინე , რომ ჩემთან ამოსულიყვნენ.დემეტრე სახლში არ იყო, ამ მომენტში მაწყობდა თავისუფლად შევძლებდი ლაპარაკს.

ემოსაც უყვარდება! (თავი 1)

ბიჭზე რომელიც არის ემო, ამას ვერ აცნობიერებს დიდი ხნის განმავლობაში...კლასსში განმარტოებით ვიჯექი, მუდამ ვუსმენდი რამეს და თავი მერხზე მედო, ასერომ ჩემი კლასის ნახევარს არ ვიცნობდი.. არავინ მაინტერესებდა, არც გოგო და არც ბიჭი, მასწავლებლებსაც არ

შეშლილი მეგობრები (6)

სახეზე შეეტყო ვერ მიხვდა და საფიქრალი დავუტოვე. არ დამეძინა და ვწრიალებდი.მართალია მითხრა არ წახვიდეო მაგრამ მივეჩვიე რომ გავდივარ.მივეჩვიე უფერულ ქუჩებს ჩემს უფერულ ამბებზე რომ ვუყვები.მაგრამ დღევანდელი აღარ იქნება უფერული ეს ზღაპარია რომელიც არც

სიზმრიდან რეალობაში (2)

მხარზე ხელი დაკრა ბექამ ლუკას და თვალები სასაცილოდ ააფაფხურა...კიდე ბევრი მაცინეს ბიჭებმა... მუცლის ტკივილამდე ვიცინოდი, ცრემლები კი ღაპაღუპით მდიოდა...სრული სიჩუმე ჩამოვარდა როცა მარებზე გაბმული ზარის ხმა გაისმა... ნუ რა თქმა უნდა კარის გაღება მე