ვამპირის ირონია 27

გოგონა აღელვებით წამოდგა და თავის ოთახისკენ გაემართა.დამიანი დიდხანს უყურებდა გოგონას და არ იცოდა რა გაეკეთებინა. ანნამ დიდი კარადიდან უზარმაზარი ჩემოდანი გადმოიღო და თავისი ნივთების ჩალაგება დაიწყო. დამიანი მიხვდა რასაც აკეთებდა და ისიც ოთახში

ორმაგი ტკივილი - {13}

- ცოტნეე, რატო მელაპარაკები ეგრე? - როგორ ელი? რა იყო რა ვთქვი ამისთანაა? - ხომ გითხარი ოჯახი ჩემთვის ყველაზე წინაათქო, შენ კიდე დადექი და მამაჩემის ლანძღვა დაიწყე. არ შეგეძლო გაჩერებულიყავი და უბრალოდ არაფერი გეთქვა, თან მითუმეტეს იცოდი რომ

მკვლელი (7)

- ჩემს ძმას შეეშვიო.. გიორგისო.. გეშინოდ.. ბოდიალობდი რაღაცეებს. ახლა არ გეშინია მკვლელის გვერდით რომ ზიხარ? - ისევ მისი საფირმო ღიმილი. აღარაფერი არ მითქვია. ავდექი და წამოსვლა დავაპირე. ვერ გამეგო ეს რას ნიშნავდა.. მე ის არ მიყვარდა.. არ მიყვარდა

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 2

-აბა როგორ მოგეწონა ახალი მასწავლებელი?-მკითხა დედამ როდესაც მათემატიკიდან დავბრუნდი -კარგი ქალია მაგრამ რუსულზე მეჩქარება-ვუთხარი ლოყაზე ვაკოცე მათემატიკის წიგნი და რვეული სახლში დავტოვე და სწრაფად ლიფტში შევედი. 1 ღილაკს თითი მივაჭირე და მალევე

მებრძოლი (თავი მეორე)

ლილე დაინახეთ,რომ სიოცხლით სავსეე და ლაღი გოგონაა,მაგრამ ამ სიცოცხლით სავსე გოგონაშიც არის სადღაც გულის სიღრმეში ტკივილი,სევდა,რომელსაც არ იმჩნევს,სწორედ აქედან ჩანს მისი სიძლიერე და მებრძოლის თვისებები.ის ყოველთვის ცდილობს ბედნიერებისთვის

ერთი ნახვით შეყვარება (3 თავი)

ნუ კაფედან გამოვედით და მთხოვა რომ ჩმთან დარჩნილიყო მისი სახლი შორს იყო თან მეზარებოდა ამხელა მანძილზე წასვლაც ნუ თან მისი პეხები და თვითო ის ძლიან ლამაზი იყო მე როგორიც მომეწონებოდა ყველა უშვებს შეცდომას მასაც აქვს ალბათ დაშვებული პრინციპში მიყვარს

ბანდიტი და მე ( Part III)

სახლში მისულს გეგა ოთახში დამხვდა, ცარიელ კოლოფს ხელში ატრიალებდა, სადაც კატოს ნომერი ეწერა, მე კი მეგონა რომ უკვე გადაგდებული მქონდა იგი. ძალიან დავინტერესდი, რატომ იყო გეგა ასე სევდიანი, რამდენჯერაც ამ გოგონაზე ჩამოვარდებოდა ლაპარაკი. ახლოს მივედი

რეალობის აღთქმა(1)

ㅤㅤირვგლივ საშინელი სიბნელე გაბატონებულიყო..ამას თან აუტანელი შიში,სიმარტოვის შეგრძნება,მძაფრი,გულის ამრევი სურნელი და უგზოოუკვლოდ დაღვრილი ცრემლები მეტ ელფერს მატებდა.. იმედი,რწმენა,სადღაც გამქრალიყო..მხოლოდ არსებობდა სიბნელე და ამოჩემებული ერთი

თვალები სიყვარულს მეტყველებენ (დასასრული)

ელენეს წვეულება იდეალურად დაიგეგმა. ძალიან დიდი და გრანდიოზული წვეულება გამოდიოდა. ელენე ციბრუტივით ტრიალებდა ეს ხომ მისი დაგეგმილი წვეულება იყო ბოლოსდაბოლოს. ელეს გასაკვირად მთეეელი დღე ბერდია ჯიუტად არ ჩანდა ამის გამო ბრაზობდა და თან ნერვიულობდა.

ბედნიერების მოლოდინში *1*

ხელისგულები გაუოფლიანდა, იგრძნო როგორ უკანკალებდა მთელი სხეული, მაგრამ გაჩერებას ვერ ახერხებდა. ოღონდ ეხლა არ გამიძახოს... ოღონდ ეხლა არა...იმეორებდა დაუსრულებლად და ისტორიის წიგნს უაზროდ ჩაშტერებოდა. არადა საერთოდ არ არის ზარმაცი, რამდენიმე წლის