აკრძალული ხილი(4 ნაწილი)

უცნობის წერილზე ფიქრმა მთელი ლექციების განმავლობაში მოსვენება არ მომცა, ამას ბაჩოს გამუდმებული მზერა ემატებოდა და ძალიან აფორიაქებული ვიყავი. გოგოებმა იმ საღამოს კლუბში წასვლა შემომთავაზეს, თუმცა ვიუარე და გადაუდებელი საქმე მოვიმიზეზე.

უამრავი წუთი ცხოვრებიდან 6თავი

ჩემს წინ გიორგი იჯდა და სრულიად მშვიდად გამოიყურებოდა.-აქ რას აკეთებ?ვკითხე თუ არა გადასაფარებელი მაშინვე შევისწორე რამე რომ არ გამომჩენოდა.-ამ..მე...ბოდიში მინდოდა მომეხადა.-ბოდიშის მოსახდელად სხვა დრო ვერ შეარჩიე?ვკითხე გაბრაზებულმა და ოდნავ

მსხვერპლად შეწირული სიყვარული 7 (დასასრული)

ოთახიდან გამოვედი და თვალები გავაფაციცე. დემე დივანზე იოჯდა, სახელურზე დადებულ ხელს თავით ეყრდნოოდა და თვლემდა. ''საწყალი. ალბათ ჩემს ლოდინში ჩაეძინა''-შემეცოდა მაინც მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა თავში ბოროტულმა აზრმა გამიელვა. ძალა მოვიკრიბე და

ჩვენ გადავცურავთ ზღვას!! 7

-დედა..რაღაც უნდა გითხრა-ანამ მორცხვად უთხრა დედას და იქვე სამზარეულოში სკამზე დაჯდა -გისმენ-ღიმილით უთხრა ელენემ და შვილის აწითლებულ ლოყებზე ჩუმად ჩაიცინა -დღეს საღამოს ლუკა მოვა.. აქ ერთად ჩამოვედით.. მამას დაელაპარაკება. ჩვენ ერთად ვართ- ჩუმად

მაგრამ იცი ყველაზე კარგი რა არის ? (სრულად)

-აუუ ჩემი , ნელა სიარული არიცი გოგო? - სწრაფად აუყვირდა სრულიად უცნობ გოგონას. -რაა? მხარი ლამის ჩამომიღე და კიდე მე არვიცი სიარული? - გაკვირვებულს საოცრად გაყინული ხმა ამოსდიოდა . -წინიყურე სიარულის დროს ყველაფერს ჯობია რაა! გოგონას ბიჭის

გრძნობები რომელიც არ იმალება ( თავი 2)

ვა ლიზა ულამაზესი ხარ თვალს ვერ გწყვეტ მითხრა დაჩიმ და ლოყაზე ნაზად მაკოცა... - მადლობა დაჩი ვუთხარი და თბილად გავუღიმე... - ყური მოვკარი როგორ უთხრა სანდრომ ანის რომ დზალიან ლამაზიი იყო...

მხსნელი 3

დილით ვიღაცის კოცნამ გამომაღვიძა. თვალები გავახილე. _დედა! _შევძახე გაოცებულმა. _როდის დაბრუნდი, რატომ არ გამაფრთხილე? _ჩემო გოგო. _დედამ გულში ჩამიკრა.. _მინდოდა გამეხარებინე..

უსაზღვროდ-(1)

-ნინი, ბოლო შანსი გაქვს, ან ამ კასტინგზე გახვალ ან შენს ოცნებას სამუდამოდ მოეღება ბოლო.-მითხრა და ფურცელი შემომაჩეჩა. იმ წამს ჩემს თავში ნამდვილ ძალას ვგრძნობდი და უყოყმანოდ დავთანხმდი, მაგრამ ახლა, როდესაც ფურცელს უაზროდ დავშტერებოდი და ტვინში

შენ აფრენ [1]

–შიგნით შევიდეთ ნინა! – იმდენად მომთხოვნი და მკაცრი იყო ანდრიას ხმა, რომ მარგიანს ეგონა, რაღაც მიუტევებელი, საშვილიშვილო ცოდვა დაიდო კისერზე აივანზე ჯდომითა და ვარსკვლავების ცქერით. პირველი რომ წამოდგა, ნინას აღარ უყოყმანია, მანაც ულაპარაკოდ დატოვა

სევდიანი გი“ჟ“ი(სრულად)

სიყვარულით აღსავსე დღეები, დღეები რომლებსაც ვერაფერი შეცვლის, ვერაფერი დაგავიწყებს. მიყვარდა? იცით როგორ მიყვარდა? მთელი არსებით რომ არ შემეძლო მის გარაშე დამეძინა ყოველ წამს მაინტერესებდა სად იყო, როგორ იყო, რამე ხო არ უჭირდა, რამე ხო არ სტკიოდა.