მე შენ სიზმარში შემიყვარდი. 8

დროს მხიარულად ატარებდნენ. დათა მეგის არ ასვენებდა და ყველა გულიანად ხალისობდა მეგის შეღონებულ სახეზე, რომელიც დათას ყოველ 2 წუთში უმეორებდა, ეხლავე წავალ აქედანო. დათაც ცოტა ხნით გაჩერდებოდა, მაგრამ მერე ისევ ააწიკვინებდა მეგის და ამით დიდ

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 9)

რა ჭკვიანი ხარ ცოტნ... ყველაფერს გავიგებთ..მთავარის ვიდეობი გვანახონ.... - ხოდა მიდი უთხარი ჩემს დას თაიგულებს უგზავნიან და ვინ მოიტანა იმის ნახვა მინდაო.. და ცოტნემ გადაიხარხარა.. იმენნა განახებინ.. ყველას გეფიცები.. შენ მიდი მე მაგას ვერ ვეტყვი...

თეთრნულდმა დაგვაკავშირა (სრულად)

-ნიტა, ახლავე ჩამოდი-მთელ ხმაზე ყვიროდა ეშმაკის ბორბლის ქვეშ მდგარი ელენე -ცოტახანი და ჩამოვალ-ჩასძახა რკინებს შორის მდგარმა ნიტამ-ღმერთო, რა ლამაზია ჩემი თბილისი-ემოციებს ვერ მალავდა ნიტა, თავი მიაბრუნა და მისი ძმის მანქანა როგორც კი დაინახა,

მე ორმაგი ტყვე ვარ-13 თავი

-ღმერთო ლილი-ხმამაღლა დაიღრიალა დათამ და მისი ტორები სახეზე აიფარა -რა გჭირს დათა?-შეშინებული წამოიჭრა სკამიდან ლევანი და მის ხელებს ჩააფრინდა,რომ სახედან მოეშორებინა -მე ის მიყვარს,მე ის მიყვრას-ყვიროდა განწირული ბოლო ხმაზე -ვინ გიყვარს? შორიდან

ატეხილი გრძნობები 9

ლოგინში იწვა, წინა საღამოს იხსენებდა, ერთიანად წითელი და ჟრუანტელ დავლილი. როგორ რცხვენოდა, ეს რა დაემართა. ჯერ კლუბში როგორ ჩაუხტა კალთაში და მერე, რა ცეკვა აუტყდა ღამის სამ საათზე. არანაირი წინააღმდეგობა, ჯარჯის რომ მოენდომებინა იქვე დანებდებოდა.

მრბოლელი.

პროლოგი საიდუმლოები როდესაც მიაღწევენ შენს გულამდე და იქ მძიმედ ჩაიკეტებიან დიდი რკინის კარით,მას შემდეგ ძნელია ნდობა,ძნელია ყველაფერს ისე შეხედო ვითომც არაფერი.ძნელია ენდო ხალხს,რომლებიც ჯერ მიგიჩვევენ,დაგიახლოვდებიან,შემდეგ კი თვალისდახამხამებაში

ჩემი ლამბერსექსუალი [დასასრული]

მაშინ იქ პირველად ვთხოვე უფალს ჩემი და ცოტნეს პატარა ოჯახის კეთილდღეობა.აკანკალებული ხელით დავანთე სანთელი და პირჯვარი გადავიწერე. -ჩვენი პირველი ბარტყი აქ მოვნათლოთ.-თბილი ხმით მიჩურჩულა და სანთელი სასანთლეში მოათავსა. -მიყვარხარ.-აკანკალებული

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(5)

ცრემლებმა ვეღარ მოიცადეს და თვალებს მოწყდნენ. ერთს მეორე მოჰყვა, მესამე, მეოთხე და ესე გრძელდებოდა უსასრულობამდე...ჟაკეტში თავჩარგული ყველასგან მალულად ჩემს დიდ სიყვარულს ვგლოვობდი.უმოქმედობას დავტიროდი...ანდრიას სიტყვები კი უფრო და მისერავდა გულს.

სიკვდილი ღირდა (სრულად)

ცარიელი სახლი, ცარიელი ყველაფრით, ავეჯით, ხალიჩით, ჩოხით, ხანჯლილთ, ფარით, ნაქსოვ-ნაქარგებით, სკივრებით, წიგნებით, თაროებით. ბუხრით, უადამიანობით... რეზი ოთახის ცენტრში იდგა. არ მორიდებია არც ცრემლს, არც ყვირილს, მტვრევას, ლეწვას. პაპას ტანს

გოგონა ვარდისფერი შარფით 3

„ იცი მეორე ტურს ვერ ვიფიქრებ... მგონი თამაშის შეწყვეტა მოგვიწევს“ გამაცოფა ამ მონაწერმა “ კარგი გასაგებია, შარფს ისე დამიბრუნებ ესეიგი ? “ შარფი ისე შევიყვარე, რომ ვეღარ განვშორდები „ “ რატომ გინდა, რომ მოთმინება დავკარგო ?“ “რა იცი, რომ ეგ მინდა