კესანე {სრულად}

-ჭორფლები ისევ აფეთქდნენ შენს ყვრიმალებზე - რამდენჯერმე მკოცნის და ისევ ისე მონუსხული მიყურებ- იმაზე საოცარი ხარ ვიდრე რომელიმე ჩემი სიზმარი - წამოზრდილ მუცელზე მეფერება და ვგრძნობ კიდეც პირველ დარტყმას ისევ იშლებიან სხივები მთელს ჩემს არსებაში,

რაც მტრობას დაუნგრევია... (სრულად)

იმ დღის შემდეგ ქუჩაში გასული ადამიანი ყველაზე ხშირად მხოლოდ ერთ ფრაზას თუ მოჰკრავდა ყურს: -მეფე მოკვდა... გაუმარჯოს მეფეს!..

-ეპიდემია-

იმ ქალისაკენ წავედი, რომელიც დედად გავასაღე, მივუახლოვდი და საწოლზე ჩამოვუჯექი, თვითონ კი კედელს იყო მიყრდნობილი, ქალის ხელი ავიღე და ორივე ხელში მოვიქციე, დახეული ხელთათმანი უკეთია, ქალი უცნაურად მიყურებს, მას წითელი გამონაყარი აქვს, და დაუბანელი

......

ცხოვრება? ცხოვრება ნამდვილად მშვენიერია, მაგრამ ამავ დროულად, საშიში, საინტერესო, მძაფრი შეგრძნებებით აღვსილი, ტკივილიც თან ახლავს, გაოცებაც, სიხარულიც, და მოულოდნელობებიც..

მხოლოდ სამი დღე ჩემო პეპელა(4)

-მითხარი დედა ,ოცნებები ხდება? -გააჩნია რამდენად გსურს ეს ოცნება რეალობად აქციო ჩემო პატარა. -მთელი გულით მინდა! -და რა არის შენი ოცნება? -მინდა რომ მამა სულ ცოტახანს ვნახო ...თუნდაც რამოდენიმე დღით .

შეთქმულება 2 (სრულად)

ადრიანი გაზაფხულის ის დილა მშვენიერი იყო. ისეთი, დეტექტივს რომ უყვარდა, ყველაფერს ისიც ემატებოდა, რომ დამსახურებულ შვებულებაში იმყოფებოდა. თუმცა ამირეჯიბი ამ ყველაფერს ვერ გრძნობდა

პირველი კოცნის მოპარვიდან.....გულის დაპყრობამდე....(საცდელი)

ისტორია რომელიც გაჟღენთილი იქნება სიყვარულით,ჩახლართვებით,ცრემლით,ცახუტებით,კოცნით და ა.შ. ლიკა იაშვილი არის გოგო რომელიც ყველაფრით უზრუნველყოფილია მაგრამ აკლია სითბო,სიყვარული და თავისუფლება....

გიჟი გოგონები (8) დასასრული

წიგნების კითხვით გული რომ ვიჯერე მხოლოდ მაშინ გადავწყვიტე დაძინება მაგრამ მალევე კარების გაბმული კაკუნი მაღვიძებს ხალათს ვიცმევ და რაცშეიძლება ფრთხილად მივდივარ კარისკენ არაფერი ჩანს ბოლოს თავი დავიწყნარე და კარები

შეთქმულება - ენ ბლექი (სრულად)

ენ ბლექზე რას მეტყვი? - ჯიბუტის მხრიდან გაჟღერებული მეგობრის სახელის გაგების გამო თვალები დაქაჩა ამირეჯიბმა. - ბლექი? - სიგარეტი ჩააქრო და ინტერესით მიაშტერდა მის წინ მჯდომ მამაკაცს.

მეზიზღები არაბულო (7 თავი)

ხშირად ადამიანები გარემოს მსხვერპლი ვართ ისე, რომ თავადაც ვერ ვიაზრებთ ამას... ხო ასეა. გარემოებებს ვაბრალებთ ის რაც ჩვენს ცხოვრებაში ხდება და ამით ვამართლებთ საკუთარ თავს, ხორცს... ხშირად ისე ხდება,