ის, რაზეც არავინ საუბრობს(1-5)

"-შევძლებ?-ჩემ თავთან უნდა გამერკვია. -რაც არ უნდა იყოს, მგონია რომ შეძლებ-ავიხედე და გაკრეჭილი ირაკლი მედგა მაგიდის მეორე მხარე, ყავით ხელში. ჩემ რეაქციას აკვირდებოდა, თუმცა არც ვიცოდი ჩემ სახეზე ახლა რა იკითხებოდა დაბნეულობა, გაკვირვება თუ

შურისძიებაში ნაპოვნი სიკეთე (თავი მეოთხე)

დილა გათენდა, ალექსიმ მისი ავტომობილი დაძრა, და გადაწყვიტა სოლოლაკში სეხეს ყოფილ საცხოვრებელს მიაგნოს, როდესაც ადგილს მიუახლოვდა მანქანა გააჩერა, გადმოვიდა მანქანიდან, და ერთერთ იტალიურ ეზოში შევიდა... ეზოში შესვლისას მას ბავშვებმა ჩაუქროლეს ისე რომ

უარყოფილი (თავი 8)

ყვავილების დიდი შეკვრით მივიწევ სასაფლაოსკენ, ამაყად მივაბიჯებ და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ, რომ ეს შესაძლოა ბოლო იყოს. გაყინულ ქვასთან ვჩერდები, გული მეკუმშება წამით აქ მოსვლასაც ვნანობ, მაგრამ არა აქ მოსვლის გარეშე ვერ დავასრულებდი ყველაფერს. ქვის

ცხოვრება სიყვარულის სახელით

-შენ კიდე არ მომზადებულხარ...!დროა სცენაზე გახვიდე-არსად მეჩქარება ხალხი არსად წავა...-რაგჭირს შენ ამ ბოლოდროს ვეღარ გცობ!?-შეიცხადა ბიჭმა არ მომწონს შენი მდგომარეობა, ძალიან შეიცვალე შენ თავს აღარ გავხარ

სპორტის მასწავლებლები (თავი 1)

სასწავლო წლის დაწყებას გილოცავთ- ასევე, ასევე _ ხელები ასწია ქეთევანმა _ ეს ლანაა, ჩვენი ახალი სპორტის მასწავლებელი _ ღიმილით მიუთითა გვერდით მდგარ გოგონაზე _ ლანა ეს კი თორნიკეა ჩვენი სპორტის

პრობლემა იწყება შენით(ნაწილი-3)

-დარწმუნებული ხარ რომ ეს შეგიძლია პატარა? გავიგე ისევ ცივი ხმა ,ეს კი საკმარისი არ იყო ამას იარაღის დამიმიზნებაც მიაყოლა,თან პირდაპირ შუბლზე! სულ პატარა მანძილი იყო ჩემს და იარაღს შორის. ეს გამოცდააა...ეს გამოცდაა..მცდის.

ურეკის მზის ქვეშ ( დასასრული )

- წავედით? - კიბეებიდან ჩამოდის ლევანი და ძლიერად მიკრავს გულში. თითქოს ახლა ვხვდები რა მნიშვნელოვანი გახდა ამ რამდენიმე კვირაში ჩემთვის ეს ადამიანი. - წავედით. - საწყლად ვპასუხობ. ლავანი თავზე მკოცნის და ამით თითქოს უსიტყვოდ მამშვიდებს. ვაფასებ მის

შენ სხვანაირი ახსოვხარ ხელებს (მოკლე ისტორია)

ყოველთვის მეგონა ერთ კალამს და რამდენიმე ფურცელს ავიღებდი და მოგწერდი წერილს. ფურცელზე ვამბობ, რამდენიმეს-მეთქი, მაგრამ იქნებ, ერთზეც დამტეოდა სათქმელი. იქნებ, ის დარჩენილი ფურცლები უბრალოდ რბილად საწერად გამომეყენებინა. თუმცა, შეიძლება არანაირი

დამაბრუნე წარსულში (სრულად)

- ჩემს ცოლობას გთავაზობ. - მოველოდებოდი - კმაყოფილი გამომეტყველებით წარმოთქვა ქალმა, მაგრამ მერე თავი ვეღარ შეიკავა და ატირდა - მაპატიე, ყველაფერზე ვტირი - სახეზე ხელები აიფარა - არადა, ვიფიქრე, ღირსეულად მივიღებ ამ წინადადებას-თქო.

დაწყევლილი

ყველაფერი ჯერ კიდე მაშინ დაიწყო, სანამ სამყარო ისეთი ბოროტებით აივსებოდა, რომელიც კაცობრიობის სრულ განადგურებას დაისახავდა მიზნად.