პითეკანთროპი(7)

-ყველაფერი გასაგებია-მანქანას მოცილდა, რამოდენიმე ნაბიჯით მიუახლოვდა მარიამს, სიგარეტი გადააგდო, ბოლოჯერ კიდევ შეხედა რომ დარწმუნებულიყო არაფერი ჭირდა და წავიდა.

კიტის (თავი V)

-ვითომ რატომ? მე ხომ ავდივარ, ესეიგი - შენც ახვალ. კიტი თვალწინ მიდგას. “მე თუ შემიძლია, შენც შეძლებ.”- მეუბნებოდა ყოველთვის, როცა დაეჭვებას შემატყობდა. ვინ მოთვლის, შიშისგან დაპატარავებული და აკანკალებული რამდენჯერ წავუქეზებივარ.

ჩანახატი სამომავლოდ...

- მე და ნიკოლოზი რომ ვჩხუბობთ მასე ვართ ხოლმე, მაგრამ ჩვენ დიდხანს ვერ ვძლებთ მალე ვრიგდენით - ის ნიკა სკოლაში კალათბურთის ბურთი რომ გაარტყი თავში? - ხო, ხო, ეგ. აწ უკვე ჩემი შეყვარებული,- ჩაილაპარაკა მეოცნებედ.

ოიზისი(IVთავი)

-არ მესმის სიმართლე გითხრა. -ხო ვიცი არც გთხოვ.. -და მაინც მართლა მინდა ისევ ერთად ვიყოთ. -იკა... -გულწრფელად მითხარი იმიტომ ცდილობ ასე არ იყოს რომ შენ არ გინდა თუ იმიტომ რომ ბესოსი და ქეთისი გეშინია.

შენი სული მსურს (თავი 1)

- ჩემი აზრით, საერთოდ არ შეესაბამება ეგ ქვედაბოლო შენს მაისურს, რაღაცნაირად მოხუცებულს ჰგავხარ -ღმერთო ჩემო, რატომ არ შეიძლება რომ უბრალოდ გაჩუმდე ?

განთიადი (მეოთხე თავი)

-გამარჯობა დეკა. -ლუკა? გამარჯობა. -არ შემომიშვებ? -კი მოდი, კიკი შემოდი. თვალების ფახუნით შემოატარა კართან მდგომი, მისი დაბნეულობა და გაოცება უფრო გამძაფრდა, როცა გადმოიხარა და ნაზად აკოცა ლოყაზე მამაკაცმა.

კიტის (თავი IV)

ერთი საუკუნის წინ ამ სილამაზის გამო კოცონზე დაწვავდნენ. მე შემეძლო დამეფიცა, რომ სამყაროში არ იარსებებდა კაცი, რომელიც მისი ნდომის სურვილით მის ფეხებთან არ დაეცემოდა. კიტის თვალებში ბობოქარი ზღვა იყო, რომელზეც წამეკითხა, ნახვით კი არასდროს მენახა.

კიტის (თავი III)

არაფერს აკეთებდა იმისთვის, რომ მასზე ესაუბრათ. თავს ხალხში გამოჩენითაც კი არ იწუხებდა. ისინი კი, დანარჩენები, იყვნენ მორთულები, მოკაზმულები და მათზე არავინ საუბრობდა. მე გვიან მივხვდი, რომ არსებობენ ადამიანები, ვის გარშემოც სულ ხმაურია. ასეთი იყო

განთიადი (მესამე თავი)

-ასე რატომ მიყურებ? -როგორ გიყურებ დეკა?! -არვიცი, როგორ მიყურებ?! შენ გაქვს პასუხი ამაზე? -მე მაქვს პასუხი ყველაფერზე, რა კითხვასაც დამისვამ. მზად ხარ მოსასმენად, ჩემი პასუხების? -ასე რატომ მიყურებ ლუკა?! -და როგორ გიყურებ, შენგან როგორ ჩანს?!

ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველით( 5)

მივქროდი მთელი სისწრაფით აღარ ვუყურებდი არაფერს ირგვლივ თვალწინ სულ დედა მედგა და რა ხდებოდა ჩემს ირგვლივ აღარ მაინტერესებდა უფრო ვუმატე სიჩქარეს საშინელი სიჩქარით დავიწყე მოძრაობა, მინდოდა დედასთან დროულად მივსულიყავი. იმდენად გართული ვიყავი