love me till the end თავი 2

იქნებ მოგეჩვენა, ან ვიღაც სხვა მიამსგავსე -გიჟს ვგავარ? -გაბრაზებული ხასით გავხედე მეგობრებს და თვალები ავატრიალე-დარწმუნებული ვარ ის იყო, შეუძლებელია შემშლოდა. -ხო მაგრამ ნასვამი იყავი და თან ბნელოდა. -ჩემი რატომ არ გჯერათ ? თვალებში

მეგობრები (6)

-მთვრალი ბრძანდებით? -ასე იცის ხოლმე, რომ ბრაზდება სვავს. მოტაცება რომ მინდოდეს პარკიდან ხომ არ მოვიტაცებდი? -კარგით მაშინ. -რაა? ამას მატანთ? -ქალბატონო დასვენება გჭირდებათ. -ორივე გადაამოწმა და გაუშვა.

ორი სხვადასხვა თვალი [თავი 3]

ისევ შევხედე. შევამჩნიე ჩემთან უფრო ახლოს იდგა. - ელ, ნება მომეცი წარსულში დაშვებული შეცდომა გამოვასწორო. როგორ ფიქრობთ, რას ვიზამდი? ალბათ ნაწილი "კი"-ს აწვებით, ნაწილი კი "არა"-ს, მე კი ორივე აზრი ერთად მაწვებოდა. რა უნდა მეპასუხა მისთვის?!

მე და სიკვდილი ( თავები 11, 12)

კიდევ ერთხელ მოგესალმებით ჩემო ერთგულო მკითხველებო. ალბათ ძალიან დაგღალეთ ჩემი ცოტა არ იყოს და ბანალური ისტორიით და ემოციების გადმოცემით, მაგრამ სამწუხაროდ წერის დამთავრებას ჯერ არ ვაპირებ. ჯერ კიდევ ბევრი მაქვს თქვენთვის სათქმელი. ამ თავის დაწერა

გამიზნული შხამი #10 (+18)

ხო ვუთხარი, ბევრი არ დაელია არა?! არასრულწლოვანია, შარს ავიკიდებ ეხლა!!! ერთიანად გავბრაზდი ჩემი ხმის დაუფიქრებელ საქციელზე. -დალევა იქეთ იყოს, მაგაზე მერე ეჩხუბე. მეორე საპირფარეშოში სისხლის გუბეში იპოვეს.

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 12)

-აქ ვარ ლამაზო არ დაგტოვებ, აქ ვარ-გამუდმებით ამ სიტყვებს იმეორებდა და როგორც ჩანს ისე გულწრფელად,რომ ამან ჩემზე იმოქმედა და ნელ-ნელა ყველაფერს კარგად ვხედავდი.ჩემმა გულმა ორმაგად დაიწყო ძგერა.

მიენდე გრძნობებს...თავი 15 დასასრული

მუდამ შენთან და მუდამ ერთად, მთავარია გვჯეროდეს ჩვენი გულების,მთავარია ვგრძნობდეთ… -მივენდოთ გრძნობებს? -ყოველთვის და ბოლომდე…. -სიკვდილამდე,-უპასუხა ტატიანამ, სიყვარულით ანთებული თვალები მიანათა ბიჭს,კიდევ ერთხელ დაინახა ნიკოლა ამირეჯიბმა რომ ტატა

ერკე მიდასი - მეტრო (1)

დეკემბრის მოღუშული და ღრუბლიანი დღე იდგა. იმ დილით ისევე ეძინა მზეს, როგორც რასტის, მაღალსართულიანი კორპუსის მეშვიდე სართულზე, საკუთარ საძინებელში და გვერდით მეუღლე არ ეწვა. გადაბრუნდა და ხელი საყვარელი ქალის მკერდისთვის უნდა მოეთათუნებინა, როგორც

მზარეულის დღიური 9

რამეს მოვიფიქრებთ, ოღონდ არ წახვიდე - ზლუქუნებდა ელენე და შიგადაშიგ ქართულად წამოიძახებდა ხოლმე რაღაცას, თუმცა რას მხოლოდ თვითონ იცის.

შეშლილი ფსიქოლოგი (დასასრული)

ქორწინების 20 წლის თავს ავღნიშნავდით როცა ოთახში 7 სიარული შემოვიდა. სანდრო, დამიანე, კესანე, მაკინე და მაქსიმე და ბოლოს ჩემი გაზაფხულის ყვავილი, ჩემი ნაბოლარა იოანა.