ხელს ნუ გამიშვებ 2

ცოტა ხანს ვერ გავაცნობიერე რა ჯანდაბა ხდებოდა ჩემ თავს.როგორ შეიძლება ადამიანმა ესე რამდენიმე საათში იცვალოს ფერი და შენში მისი პიროვნება ნულამდე დავიდეს.შევეცადე ძალა მომეკრიბა და მის წინაშე ერთი უბრალო,უსუსური არსება არ ვყოფილიყავი

შემიყვარდა? (პირველი თავი)

ყველამ სიცილი დაიწყო.მაკუნას შეყვარებული ყავს მაგრამ ამჟამად ნაჩხუბრები არიან ხოლო ლილეს კი ერთი ბიჭი უყვარს მაგრამ ორივე ერთმანეთს ენაგლება თუმცა ერთმანეთის გარეშე მაინც ვერ ძლებენ.უკვე ყველაფერი მოვაწესრიგეთ ხვალისთვის

მზე

ისეთი იყო გიჟს რომ უფრო გააგიჟებდა , ბრმას რომ თვალს აუხელდა , წვიმაში რომ მზეს გამოიყვანდა , ცეცხლს რომ აგიკიდებდა და ჩასაქრობად უკანაც კი არ მოიხედებოდა.ლილე ცეცხლივით გოგო იყო. პირველი რაც დაგატყვევებდათ

შემთხვევითობა 1ნაწილი

პირველი რაც მინდოდა სახლში მისვლა და მოწესრიგება იყო, მივედი დავყარე ყველაფერი შხაპი მივიღე და დასაძინებლად მოვემზადე,ჩემი ბალიში დავინახე იქვე რო მედო და გიგა გამახსენდა, უნებურად ჩამეცინა ის ფოტო გავხსენი და დავაკვირდი

ცხელი შოკოლადი. (თავი 1)

-მე და შენ ერთად ცხელ შოკოლადს დავლევთ, მაგრამ დღეს არა.-სერიოზული სახით შემომხედა და სკამიდან წამოდგა. წასვლას აპირებდა, მაგრამ თითქოს რაღაც გაახსენდაო ისევ შემოტრიალდა. - გიხდება ღიმილი. - ოდნავ გაიღიმა და მიტრიალდა.

ერთადერთი? (VI თავი )

სანდრო ანნას გაყვა. წამში მიხვდა რომ გაბრიელის ბრალი იქნებოდა. პირველად არ ხედავდა ამ გოგოს ასეთ მდგომარეობაში. ვერაფერს შველოდა. როგორ არ ეცადა მაგრამ ვერაფერს გახდა. ჯერ გიგამ გაუმწარა სკოლის პიერიოდი,ახლა გაბრიელმა უნდა ჩაანაცვლოს? გასვიანთან

ქართველი კაცის აწმყო და მომავალი

ციოდა. ზამთრის სუსხიანი დღე იდგა. საათმა ოთხს ჩამოკრა. თბილისის ერთერთ გარეუბან მუხაიანში, სიჩუმე ჩამოწოლილიყო. ერთერთი კორპუსის წინ, სიჩუმეს იქვე წყაროსთან მდგარ მაგიდასთან, კარტის მოთამაშეები არღვევდნენ, რომლებიც ალკოჰოლისგან შეზარხოშებულები

განგსტერების სამოთხე (35)

-გიორგი სრული მობილიზაცია მთელს რიგებში,მათე დანტე და ენზო იპოვნე..და დაელოდეთ შემდეგ ბრძანებებს!-დემეტრე კაბინეტითად გამოვარდა კარებში სალომე შეეფეთა,რომელიც შეშინებული უყურებდა,მაგრამ ჩვეულებრივად მოქცევა გადაწყვიტა.-საყვარელო! ვიცი პატარძლის

სითამამე თუ მოქმედება? (მეათე თავი)

დილით როცა ავდექი, საათს დავხედე უკვე 12 საათი იყო არადა ადრე ვაპირებდით წასვლას, ოთახი მოვათვალიერე და ჩემი ჩემოდნების გარდა ყველასი წაღებული იყო, გამიკვირდა, ჩავიცვი, ქვემოთ ჩავედი და არავინ დამხვდა, გარეთ გავედი და მხოლოდ

ბელგიური ვაფლი

-თქვენთან უნდა დავრჩე? - ვკითხე მცირე პაუზის შემდეგ და გვერდით დავუჯექი.ღმერთმანი,რა კარგია დაჯდომა,ყველაფერმა დაისვენა. -კი,ბებო,მაგრამ აქ ჩამოსვლა რატომ გადაწყვიტე? -მკითხა და ეჭვის თვალით დამიწყო ყურება,ჩემი აქა-იქ დაძენძილი ჯინსის შარვალი თვალში