იყალთოელი ბიჭები ,,საპატიო დავალება'' (ნაწილი 20)

მრელაშვილს სამასწავლებლოში გამოუძახეს. გაკვირვებულმა და შეშფოთებულმა ვახტანგმა მეგობრების ჯგუფი გაარღვია და მეორე სართულზე ასასვლელი კიბისაკენ გაემართა.ბიჭები სახტად დარჩნენ.-ნეტავ რატომ

მარწყვი და ნიკოტინი. 1

მისი "ახალი ძმა" იზაბელმა თავიდანვე ცივად მიიღო. გოგონა ეჭვიანობდა, რადგან მშობლები ზოგჯერ, ბიჭს უფრო მეტ ყურადღებას აქცევდნენ ვიდრე თავის მშობლიურ შვილებს. მან გადაწყვიტა, ბიჭზე ფიქრი შეეწყვიტა და სწავლისთვის მიეხედა, რათა მშობლების საამაყო

მოსახდენი უნდა მოხდეს (თავი I)

-როგორ არის?-აჩქარებული და ათრთოლებული ხმით იკითხა, მამამ ჩემი მდგომარეობა. -კარგად იქნება,ნუ ღელავთ ბატონო დემეტრე. მერე კარგი სურნელი მეტაკა სახეზე,დედას სურნელი იყო.

ვნების სურნელი.! #3

-ის სუნამოც შენ გამომიგზავნე? -ხო.. ასეთი სურნელი გქონდა მაშინ.. იმდენად მიმიზიდა, იმდენად მომინდა შენი სხეულის არომატი მთლიენად შემეგრძნო თავი არ შევიკავე და მთლიანად ჩემი გაგხადე! შემეძლო.! შემეძლო უბრალოდ სახლში მიმეყვანე და წამოვსულიყავი მაგრამ

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი V)

გადიოდა დღეები, ყველა ქორწილის სამზადისში იყო. ყოველ საღამოს ადიოდნენ ელესთან ბავშვები, მაგრამ დემეტრე არ ჩანდა. მაჩაბელი უკვე გიჟს გავდა. მონატრებისგან სტკიოდა კიდეც, პრინციპებს არ ღალატობდა და დემეტრეს არ ურეკავდა.

ცვლილება (თავი 3)

ჩემი გახდა, შემდეგ შიშველ სხეულზე მკოცნიდა, ყველაზე მეტად ის მომენტი მიყვარს ყელს რომ უახლოვდება ხოლმე... ისევ ისეთი სასიამოვნო იყო როგორც ყოველთვის, ყოველ ჯერზე უფრო მეტად უკეთესი ხდებოდა ეს

ანტონი (სრულად)

გავედი გარეთ ავიხედე ზევით,ცაში, რომელიც ულამაზესი იყო, არასოდეს არ დავკვირვებულვარ მის წმინდა ლურჯფერს, პატარა შავი ღრუბელიც კი არ იყო, არადა რამდენიმე საათია რაც გათენდა,მათრობდა გაზაფხულის ნათება და სურნელი...სულ ერთი იყო სად

გული გონიერი (თავი 3)

ამ თავში ანა მათეს და ნუცას ხვდება, ადრე თუ მათე ანას აბრაზებდა ახლა მასზე ეჭვიანობას იწყებს, და მის ეჭვიანობას ანას ეჭვიანობაც არ ჩამოუვარდება, ასევე ამ ტავში გაიცნობთ ილიას რომელიც კიდევ გამოჩნდება მაგრამ არა უახლოეს მომავალში. ამთავში გაიცნობთ

იყალთოელი ბიჭები ,,დანაშაულზე დასწრება,, (ნაწილი 19)

სნაიპერმა სანდროს რჩევა დაიჯერა და მებაღის სახლისაკენ გასწია. შორიდან დაიძახა. არავინ გამოხმაურებია. კიდევ დაიძახა. უეცრად საიდანღაც გამომტყვრალი ძაღლი ღრენით გამოექანა ხევში ჩასასვლელისაკენ. ვახტანგმა ჯერ უკანვე გამობრუნება დააპირა, რიყეში, რათა იქ

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი IV)

-ამდენს რას ელაპარაკები? მთელი საღამოა ენა არ გაგიჩერებიათ. -ნახე ის ვარსკვლავი როგორ ანათებს. -თითი გაიშვირა ცისკენ. -ერთიც და შევიდეთ. -გეყოფა. -ნახე იმ კორპუსის ფანჯარაში შუქი როგორ ანათებს. -დემეტრეს მიბაძა და მოპირდაპირე კორპუსისკენ თითი