სანდრო (მეორე თავი)

-აუ კაროჩე რა. წუთები და წამები მითვალე კიდევ რა..უკმაყოფილო ბარიტონი გაისმა.თავი მივატრიალე და ვიღაც უცნობი,მაღალი,საკმაოდ სიმპატიური ბიჭი შემრჩა ხელში.პირველად რაც მის გარეგნობაში შევამჩნიე მისი მწვანე თვალები იყო.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.(სრულად)

-მარტივი,სასიამოვნო პროცესია დახატო პეიზაჟი და ერთი მზის სხივით მასში გამოხატო გრძნობა,ჩადო მასში დიდი აზრი და შინაარსი.ახლა შენს წინ ვზივარ და გელოდები იმ პეიზაჟის ახსნას,რაც აქ ამ ოთახში მოხდა.ვფიქრობ ვიმსახურებ,რომ მეც ვიცოდე ის თუ რა ხდება ჩემი

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრე)

თბილისამდე ისე ჩამოვედი, ვერაფერი გავიგე. გზას ვუყურებდი, თუმცა ფიქრები სხვაგან გამირბოდა. ისე ვგრძნობდი თავს, თითქოს პირველად მომეწონა ვიღაც, თითქოს აქამდე ეს გრძნობა არ განმიცდია, თუმცა, ჰო , ეს გრძნობა სრულიად განსხვავებული იყო, საოცარ სიმსუბუქეს

უნებლიე მოწმე (თავი მეთერთმეტე)

-რა თქმა უნდა, ნანახი გეყოლებათ. თქვენთან მუშაობდა და აღმოჩანდა ,რომ არაერთი დანაშაულიც აქვს ჩადენილი -მაგ დანაშაულებებსაც იმედია მე არ მომაწერთ

ოცნებიდან რეალობამდე (სრულად)

გულის ტკივილის წამალი მინდა, ოღონდ ჩვეულებრივი ტკივილის არა განსაკუთრებული შემთხვევის დროს რომ შეიძლება მიიღო ისეთი. დიდი ტკივილით გამოწვეული ტკივილის დაამება მინდა, დარდით დამძიმებული

ღალატი

არსებობენ ადამიანები,რომლებიც არასდროს ეგუებიან არასასურველ მდგომარეობას, უიღბლობას, წარუმატებლობას ან რაიმე მარცხს და მიუხედავად რთული ცხოვრებისა, ისინი ყოველთვის ეძებენ გამოსავალს და განაგრძობენ ბრძოლას უკეთესობისთვის.

გიჟური დღეები (თავი 1)

ოდნავ დაწყნარებული ვტოვებ პარკს და ფეხით მივალაჯებ ჩაფიქრებული, უმისამართოდ. არა, რა უნდოდა? რას დამაგლიჯა ნერვები! ჯიბეში ვიწყობ ხელებს და ტკიცინა ქაღალდებს ვგრძნობ ხელის გულზე. ჯანდაბა! უკვე სამი საათია და ბანკიც გატენილი იქნება ხალხით.

ხევსურეთი VIII

მშობლები კი წინააღმდეგები იყვნენ,მაგრამ დედაჩემმა მშობლებს ულტიმატუმი წაუყენა,ან სერგოს გავყვები,ან თავს მოვიკლავო.ერთადერთი შვილი იყო და მათაც შეეშინდათ,ვაი და მართლა თავი არ მოიკლასო და ქორწინების უფლება მისცეს

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 17)

- გაჩუმდი! გაჩუმდი! დაიღრიალა და ხელები სახეზე აიფარა. - არ მინდოდა,ვაპირებდი შენთვის ყველაფრის თქმას,უბალოდ მიჭირდა დათა,მიჭირდა... ცრემლები ახრჩობდა,სიტყვას ძლივს აყოლებდა ერთმანეთს და სახიდან ხელებს არ იშორებდა. - რატომ არ გესმის,მიჭირდა თქმა

შემომიყვარდი (სრულად)

ყოველთვის აცილებდა მანქანამდე თვალით ბიჭი და ისიც კარგად იცოდა სად მიდიოდა უნივერსიტეტის შემდეგ ქალი. მესამე წელია საკუთარ თავს არ გავს, პირველ კურსზე ისე აიკვიატა საკუთარი თავის შეეშინდა, გაფაციცებით აკვირდებოდა მის თითოეულ მოძრაობას, მიმიკას,