გიჟური სიყვარული -4-

განა მიყვარს? არა, სულაც არა! მომწონს? არვიცი!. მისი ყინულისფერი სფეროები რომლებშიც, გამუდმებით ჭინკები დაურბის ძალიან მომწონს. მისი მანერები, ქცევები, რომლებიც გულს ძალიან მტკენს, მაგრამ ამავე დროულად მახარებს კიდეც ძალიან მომწონს. მის მიმართ

გოგონა ღამის წყვდიადში(2)

ყველაფერს ეგუებოდა მიხვდა რომ მამა მასთან არ დაბრუნდებოდა.ცდილობდა დედას დახმარებოდა ბოთლებს აბარებდა რომ პური ეყიდა ან რამე სასუსნაო , სარეცხ ფხვნილსსც დაატარებდა მაღაზიებში ,ლობიოსაც რომ ცოტაოდენი

როგორ?სიცოცხლეზე მეტად(თავი მეორე)

ვილაპარაკეთ და დავიშალეთ.ექვსისკენ როდესაც ბიჭებთან,მივდიდი ძლიერმა წვიმამ დაიწყო,ამიტომ შეკრება გადავდევით.როდესაც სახლში ბრუნდებოდი,შევამჩნიე ანა,რომელიც ხეს შეფარებოდა,მე მასტან მივედი და მხარზე

შემომიყვარდი (7-8 თავი)

-არა, გაბრიელ, არ გაბედო, გაჩერდი_ვერ მოასწრო ვახომ ბიჭის შეჩერება ისე სწრაფად დაუსხლტა ხელიდან და მხიარულად მოსაუბრებისკენ დაიძრა.-გამარჯობათ პატივცემულო, ბოდიშით რომ გაწყვეტინებთ, მაგრამ კონსპექტებში

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 24

-ყველა თავის ცხოვრების ჯვარს დაატარებს საყვარელო,შენ ჩემი ცხოვრების ის მძიმე ჯვარი ხარ,რომელიც სიცოცხლის ბოლომდე ჩემს გვერდით იქნება.

წვიმიანი დღეები განსაკუთრებულად კარგია (თავი 2)

-მათე-ხო თიკა-ძალიან ლამაზი თვალებო გაქვს-კაი რა ტო არგამაწითლო ახლა-უნდა დავიძინო-დაიძინე,ლიკას აკოცე ჩემსმაგივრად ტკბილიძილი თიკუნა -ტკბილიძილი მათე- გავთიშედა რამდენიმე წამით ორივენი

თბილისელები ფერადდებიან [ნაწილი მეორე]

განა ღამე უსინათლობა არ არის?უდღეობა.უმზეობა.სწორედ, რომ დაბრმავებაა. არ უნდა ენდო,არც ერთ მის გადაწყვეტილებას. ბნელია და ემოციური, როგორც სავსე მთვარე. და, მაინცრატომ ფერადდებიან თბილისელები?-ისინი ეჩვევიან

გოგონა ღამის წყვდიადში (1)

ეს ისტორია არ არის გამოგონილი ეს ჩემი გამოვლილი ნავიჯებია ყოველთვის მინდოდა დამეწერა ამ ყველაფერზე..ყველა შურის თვალით უყურებდა ამ დაუცველ არსებას თითქოს არავის უხაროდა მისი დაბადება .დედას კი გული ბედნიერებისგან ამოვარდნაზე ქონდა ბავშვის

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 23

-ჩენ ნუ უღენ ძაგივით ჩემი მამიტოს,გესის?უყვირა მარიამმა ანას და შემდეგ ჩუმად ჩაილაპარაკა.-უდელი ქალი.გიორგის კისერში თავი ჩარგო,გიორგიმ ანას შეხედადა უთხრა. -ოთხი წლის ბავშმაც კი იცის,რომ უდელი ქალი ხარ.ენა გამოუყო ანას გასაჯავრებლად. -ღმერთო, როგორ

,, რაც არ მითქვამს" (1)

სამსახურში ენით აუღუწერელი ხმაური დამხვდა. ყველა თავის ანდროიდში იყო ჩამძვრალი, კლავიატურას აწკაპუნებდა და ყავას ხვრეპდა. მშვიდად მივუახლოვდი ჩემ მაგიდას, ლეპტოპი გავხსენი და ,,დისკორდზე“- შესვლის შემდეგ გავიაზრე რომ ამ ყველაფრის ნაწილი მეც ვიყავი.