სამიზნე || (თავი 9)

-ახლა დაიწყება ჩემო ანდრია ყველაფერი, სახლს შეამოწმებენ, სამსახურში კომპიუტერსა და საბუთებს, მოკლედ ჩვეულებრივ როგორც ხდება ხოლმე, მე თბილისში მივდივარ იქ უფრო საჭირო ვიქნები.

შენ რას გრძნობ?!(2)

-პატარები ვიყავით 12 წლის იყო თვითონ ჩვენ 14. და ყავდა ისეთი ლამაზი იყო, ქუჩაში გულგრილს არავის ტოვებდა. 17 წლის იყო, ძალიან უყვარდათ მას და დამიანეს ერთმანეთი, განსაკუთრებული კავშირი ქონდათ, როგორც ლუკას და სანდრას. იმ წელს საშინელი ზამთარი მოვიდა,

ცხელი შოკოლადი. (თავი 3)

So beautiful and wild, so beautiful. მღეროდა არაბული და მე მიყურებდა. იმ მომენტში დრო გაიყინა, გარშემო ყველა და ყველაფერი გაქრა და მხოლოდ ჩვენ ორნი დავრჩით. თვალებში მიყურებდა და ვუყურებდი, თითქოს ერთმანეთს ველაპარაკებოდით. ეს იყო ყველაზე

დე...დედიკონა...ჩემო ღიმილმზიანო..

-არ ამიტირდე რა... ჩემო ღიმილმზიანო არ დადარდიანდე,არ მოიწყინო,არ ამიტირდე...გეხვეწები რა... იცი?! ვოცნებობ რომ სამუდამოდ ასე დავრჩეთ..შენ-ღიმილმზიანი,თაფლისფერთვალება დედის,მე-პატარაა ხუჭუჭა ქალიშვილი...ჩვენ ხომ ვერავინ დაგვამარცხებს დედი?ჩვენს

ქორწილში გაცნობილი სიყვარული(2)

-აი ხო ხედავ მე თავს დამანებებს და შენზე გადმოვა გაგიმწარებს სიცცხლეს და გეხვერწები ცოტა მალე დაქორწინდით-ვიცოდი რომ ეხლა ნინო მომკლავდა ამიტომ ლუკას გვერდით დავჯექი იმის იმედით რომ არაფერს არ მიზამდა მისი მომავალი ქმარი იჯდა ბოლობოლო და ამიტომთავი

მზარეულის დღიური 11

მთელი ღამე ვერ მოვისვენე. ჰალუცინაციებივით მოდიოდნენ ჩემთან ფიგურები და სიუჟეტები და კვლავ სადღაც ქრებოდნენ. გაღვიძება მინდოდა და სიზმრებს თავს ვერ ვაღწევდი. ასე გაგრძელდა დილის ხუთ საათამდე. ხუთ საათზე გამეღვიძა. ძალიან მწყუროდა, ამიტომ

მე, შენ და ნიუტონი /1/

არ მესმის ასეთი ჭკუა სუსტი გოგონების, თუ ის ბიჭი ეტყვის გადახტიო გადახტება? როგორ უბრმავდებათ თვალები სიყვარულის დროს, ნუთი ესეთი უძლურები არიან ამ უბადრუკი გრძნობის მიმართ? დამღლელი ღამის შემდეგ, დილის ცხრაზე მამაჩემის მრჩეველი მირეკავს,

სიმარტოვე

ქარი ჰკიოდა გუშინ ციოდა გულში მტკიოდა სულში მციოდა გული ცდილობდა, მაგრამ ტიროდა უჩუმრად ისევ, ისევა ყვიროდა სიყვარული ჩუმად ჩუმად იმალებოდა

გული გონიერი (თავი 6)

ტაქსი გავაჩერე და რესტორნის მისამართი ვუთხარი, მისვლამდე ვცდილობდი აზრები დამელაგებინა მაგრამ არაფერი გამომივიდა, არვიცოდი რაუნდა მეთქვა ქალბატონი დინასთვის, ხო შეიძლება ის ჩემი ბიოლოგიური დედაა შეიძლება მას ჩემი თავი წაართვეს , მაგრამ ეს ჩემს

ალკოჰოლი, მავნე ჩვევები და შედეგები (სრულად)

ის, რომ მე და ალკოჰოლი ვერ ვმეგობრობდით, იცოდა ყველამ ჩემს მცირერიცხოვან გარემოცვაში. სულ რამდენიმე წვეთი აბსოლუტურად საკმარისი იყო, რომ ჩემს გონებას დაექნია ხელი სხეულისათვის და საერთოდ ცოდვილი დედამიწისათვის და კოსმოსში გაფრენილიყო. 10 თითი მეყოფა