წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი 14)

ლიზი სადააა -აქვარ ნიკა შეგიძლია ილაპარაკო მეც მესმის -ლიზი მიყვარხარრრ-დაიყვირა ნიკამ -კარგია, მეც მიყვარს ჩემი თავი-სანდროს გაეცინა -კარგი რ ლიზა ასე ნუ მექცევი, რამდენი ხანი მოგწონდი და ასე უცებ მაგ ყ***ონამ როგორ შეგაყვარა თავი ისე რომ

10 გრამატიკული შეცდომა, რომელიც უწიგნურობაზე მეტყველებს

მართალია, წერისას თუ მეტყველებისას ყველას დაგვირღვევია გრამატიკული წესები, მაგრამ ზოგიერთი შეცდომა განსაკუთრებით მიუტევებელია.

ეკიპაჟი. (დასასრული.)

-დანახვის დღიდან მინდა შენთნ ყოფნა.!-სახეზე ხელები მოვხვიე და ნანატ ტუჩებს უკვე ყველა უფლებით მივეტანე და ნაზად დავუკოცნე.-ეს ტუჩები კი ჩემია. -ბაგეებთნ მქონდა სახე და ისე ვსაუბრობდი, აშკარად ვერ გაეგო რას ვამბობდი. -ეხლა გამოფხიზლდი და გამოდი.

ახალი წლის მოლოდინში (თავი 1)

ისევ მაღვიძარას წკრიალის ხმა,დილის ძილს არაფერი მერჩივნა მაგრამ სკოლაში ვიყავი წასასვლელი,თანაც თბილ ლოგინიდან ადგომა სასტიკად არ მინდოდა მაგრამ წამოვჯექი და თმის რეზინის ძებნა დავიწყე,ვიპოვე და კოსა შევიკარი...წინდები ჩავიცვი ჟალუზი ავწიე

გაორება ( პორფირიის საგა) თავი1. [ უკანასკნელი გზა ]

იმ დღეს, ზუსტად ისეთი ამინდი იყო, როგორიც ბებიას უყვარდა. წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა, ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე, ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა, რომლებიც წყლით ივსებოდა, შემდეგ კი ბუშტებიანი

კიმი და ლუსი(ვამპირის ტყე) თავი 7

ჩემი ბიძაშვილი მას კლაუსი ქვია,ერთ კვირაში დაბრუნდება,საზღვარგარეთ არის წასული,როცა ჩამოვა აუცილებლად დაველაპარაკები და ყველაფერს ავუხსნი, თქვა ჯერემიმ. ჯერემიმ კლაუსის შესახებ ელაპარაკა გოგონებს, შემდეგ დაემშვიდობნენ გოგონებმა ჯერემის და სახლის

კოცნის ვალი (3)

თავი გადახარა და შემფასებლური მზერა მომატარა. მისმა ქცევამ მაინც შეძლო ჩემი გაღიზიანება და კბილი კბილზე მაგრად დავაჭირე, რომ რამე უხერხული არ წამომცდენოდა.

გიჟად შერაცხული თავი 1

ცხოვრებაში პირველად მომინდა სიკვდილი, ალბათ იმიტომ, რომ იგი ისეთი არ მეგონა როგორიც მე წარმომედგინა. რთული იქნებოდა მაგრამ არა შეუძლებელი, ეული მაგრამ არა მარტოსული. ვარდისფერი სათვალით არ ვუყურებდი ცხოვრებას მაგრამ არც შავი წარმომედგინა. ხო

რა ვქნა

რა ვქნა, რომ არ შემიძლია შევაჩერო დრო. მე სულაც არ შემიქმნია ეს მტანჯველი რტო. რა ვქნა, რომ აღარ გამომდის მხოლოდ შენი ნახვა. მზე ჩემთვის შენგან ამოდის, დროის მსურს შენახვა. რა ვქნა, რომ არ შემიძლია შენს გარეშე ცხოვრება. მეტი რაღა დამრჩენია,

მონადირის სისხლი #8 (დასასრული)

ფანჯარასთან ვდგავარ და ლოს-ანჯელესის ხედს ვაკვირდები ლამაზია მაგრამ ვინ იცის ამ სილამაზის უკან რამდენი სისაძაგლე იმალება? ვამპირები და ღმერთმა იცის კიდევ რა არსებები და მე ამ ყველააფერს მოვუღებ ბოლოს? არ ვიცი შევძლებ თუ არა ნუთუ ჩემს შესაძლებლობებში