ვნებიანი მასწავლებელი - 9

- ბიჭი , რო იყო მაგარი ბაბნიკი იქნებოდი ხო ? - რატო ვითომ ? - ჰკითხა და ტუჩები გაილოკა. - აბა რა ხერხებით მოძრაობ ? - გაეცინა ბიჭს. - შენ რა გგონია რო მართლა გეჩალიჩები ?

კლონი (თავი 1)

დრო მდორედ მიედინებოდა. ყოველი ახალი დღე წინა დღისგან არაფრით არ განსხვავდებოდა. სახლი საავადმყოფო, სახლი დაავადმყოფო და ასე. ერთ-ერთი ქიმიოთერაპიის შემდეგ, როცა სახლში წამოსვლას ვაპირებდი, საავადმყოფოს ეზოში მაღალი, შავგრემანი ბიჭი დავლანდე.

უ'საზღვროდ /19/

ვაკოო- გაუღიმა და მზერა მასზე გადაიტანა-შენც მთვრალი ხარ ? - მშვიდად ესაუბრებოდა და ისე უღიმოდა როგორც ყველას -გოგო შენ ...-დიმა რომ დაინახა საუბარი შეწყვიტა და ხელი ჩაკიდა- წამოდი - მოცეკვავეებს შეერია . ხელი უცებ მოხვია წელზე და თავისკენ მიიზიდა

ბოლქვაძის ქალო მიყვარხარ! (დასასრული)

მალე მოვემზადე. უბედნიერესი ვიყავი იმ წუთას. გარეთ ლუკა დამხვდა, სავახშმოდ კი ულამაზეს ადგილას წავედით. - არ მეგონა თუ ოდესმე კიდევ ერთად ვიქნებოდით. აუბარი ამჯერად მე წამოვიწყე.

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 8.

-რა გინდა,რატომ აღიზიანებ.შეუბღვირა ბექამ. -მიხედე,დროა ეს მოურჯულებელი ალქაჯი რომ მოარჯულო. -მე კი ვიცი როდის უნდა მოვარჯულო,მაგრამ აი შენ კი ცეცხლს ეთამაშები.ნუ ახელებ ძაღლივით,თორემ ერთ დღეც იქნება მე ვერ გიშველი გიორგუნა.უთხრა ბექამ და თვალი

ხო მე ვარ ისევ...

ხო მე ვარ ისევ, მე ვარ ის ფიქრი, სიყვარულის, რომ გარს დაგტრიალებს. მეცხრე ცაზე ვარ და ზევით მივქრი, დაგინახავ და გამაჟრიალებს...

კესანე (სრულად)

,,არავინ არ იცის რა მოხდება ხვალ, ისიც კი არ ვიცით დღეს რა მოხდება, ამიტომ როცა იგრძნობ, რომ გული სიყვარულით გიძგერს, ამ სიყვარულის ჩახშობას ნუ შეეცდები.ყოველ წუთს გაუფრთხილდი, იმიტომ რომ ეს წუთი შეიძლება უკანასკნელი აღმოჩნდეს შენს ცხოვრებაში.

გაგიჟებულ(ნ)ი -3-

ნანკა ნიკოს სამზარეულოში ცეკვავდა ნიკოსივე პერანგის ამარა და თან ბლინებს აცხობდა. ნიკო ცოტახანს შორიდან უყურებდა ბოლოს სწრაფად მიუახლოვდა გოგოს წელზე ხელი მოხვია და კისერში აკოცა.

უხილავი კავშირი (თავი 1,2 და 3)

სახლში რომ მივედი ამ ბიჭზე და მის თეთრ ლაბრადორზე დავიწყე ფიქრი..არვიცი,ზოგადად ერთი ნახვით შეყვარების არ მჯერა,მაგრამ ეს რაღაც სხვა იყო,რაღაც ამოუხსნელი..მისი სახე სულ თვალწინ მიტრიალებდა და გონებიდან ვერ ამოვიგდე.

დაჭერობანა

იმ დღეს დედასთვის არაფერი მითქვამს, ალბათ იმიტომ, რომ მაშინ ზუსტად არვიცოდი, რატომ მინდოდა ასე ძალიან გავზრილიყავი.. შეიძლება ეს უბრალოდ ბავშობის აკვიატება, რომელიც დედამიწაზე მცხოვრებ თითქმის ყველა ბავშვს სურს ... უბრალოდ სურთ და მორჩა! წერტილი!