დემონის პატარა ანგელოზი [3]

დემეტრე მაგიდის წინ დადგა, ზენონს სწრაფჩამკერი დაუდო გოგონას სურათებით და ინფორმაციით სავსე. -ლილე ლომიძე, 22 წლის. დაიბადა 29 მაისს. ცხოვრობს დაქალთან ერთად ნაქირავებ ბინაში. სკოლა წარმატებით აქვს დასრულებული. უნივერსიტეტი ექსტერნით დაასრულა და

უ'საზღვროდ /24/

-როგორ ხარ ასეთი ... თავად არ მითხარი რომ ყველაფერი უნდა დაგვევიწყებინა? რომ შეცდომა იყო,რომ აღარ განმეორდებოდა და ოდნავადაც არ გიყვარდი? უბრალოდ ამოჩემებული მყავდი და არც კი მიყვარდი ...ამდენი წელი ამას ვიმეორებდი და ახლა მეუბნები რომ არ უნდა

პაპასკირი და ბაბუციძე 20

ნიკას ხელის შეხება ხელზე და ნინის რეაქცია ერთი იყო, მაშინვე ჟრუანტლმა დაუარა ტანში და ისე დასცხა გეგონება მზის გულზე იჯდა და იწვოდა. -კაი ვსო გამიარა . მასინვე უკან გახტა სანამ ნიკა შეამჩნევდა, მაგრამ ნიკა იყო დანელია და გამორიცხული იყო რამე

ჩემი ბოროტი ტყუპი და თავი 1(საცდელი)

გუშინ 24 აგვისტოს თბილიში დიდი ტრაგედია დატრიალდა.დაახლოებით 14:00 საათზე დახოცეს ყველასათვის კარგად ცნობილი ბიზნესმენ დავით ახვლედიანის ოჯახი.მხოლოდ მათი ქალიშვილი კატო ახვლედიანი გადარჩა.თვითმხილველები იუწყებიან ოჯახი მათმა ქალიშვილმა კატომ

წამის მეასედი (თავი 22)

-მე...-დავიბენი, მაგრამ შემდეგ ძალა მოვიკრიბე და დავიწყე.- ვაპირებდი შენთვის მეთქვა, ვიცი რა გეგმებიც გქონდა ლიზასთან დაკავშირებით, მაგრამ ასე გამოვიდა...მე და ნოე ერთად ვართ.- თავი ჩავღუნე, გაგრძელებას ვაპირებდი როდესაც ლოყა ამეწვა და გავიაზრე რომ

იისფერი სიყვარული +18 #10

სურვილი, რომელიც ორივე მათგანს ჰქონდა ერთმანეთის მიმართ და ლტოლვა, რომელიც აიძულებდათ ისევ ერთმანეთთან მაგნიტივით დაკავშირებულიყვნენ, არც ახლა გამქრალიყვნენ არსად და მათ შორის ნაპერწკალს ბოროტი თვალებით აღვივებდნენ. მამაკაცი ოთახში ოდნავ შემოვიდა და

ფიქრები

უკვე საღამოა.კიდევ ერთმა დღემაც ჩაიარა.როგორც იქნა გაჩერებამდე მივაღწიე,ავტობუსი კი ჯერ არ ჩანს.ვეღარ ვითმენ,ერთი სული მაქვს ჩავჯდე და სახლში დავბრუნდე,იძახის ადამიანი,რომელიც ცდილობს მოთმენა ისწავლოს,მოთმენა და ყველაფრის დროული და რეალური აღქმა.

შენ!

ისევ დაგინახე: ფიქრება წამლეკა, ჭრილობაა გამეხსა, სისხლი გაჩერდა, მზერა დახარეს შენმა თვალება, ეს გული უკვე მეორედ დანებდა, სულში კი ქაოსი ისევ გამეფდა...

მოტაცებული თავი 1

-ღმერთო ჩამძინებია- სწრაფად ვდგები გორგოლაჭებიანი სკამიდან და თმებს ვისწორებ. დევისი ოდნავ მიღიმის და თავის პერანგს ეჯაჯგურება -არ მინდა რომ წახვიდე ელენ- უკვე მეოცეჯერ მიმეორებს ერთიდაიგივეს, მაგრამ საპასუხოდ მხოლოდ თვალებს ვატრიალებ -ღმერთო,

თბილისელები ფერადდებიან [პროლოგი]

-მერე შენ რისთვის დაგვჭირდებოდი?-გამოსძახა თეაკომ. -არც არაფრისთვის-ენა გამოუყო და წამოვიდა. სადარბაზოსთან გაჩერდა და ლიაკოს ფანჯარას გახედა, შუქი ენთო, ამიტომ არც გაუფრთხილებია ისე შეიჭრა ბინაში. -ლიაკოო! ლიაკოო, აქ ხარ?-დივანზე წამოწვა და