მოტაცებული თავი 1

-ღმერთო ჩამძინებია- სწრაფად ვდგები გორგოლაჭებიანი სკამიდან და თმებს ვისწორებ. დევისი ოდნავ მიღიმის და თავის პერანგს ეჯაჯგურება -არ მინდა რომ წახვიდე ელენ- უკვე მეოცეჯერ მიმეორებს ერთიდაიგივეს, მაგრამ საპასუხოდ მხოლოდ თვალებს ვატრიალებ -ღმერთო,

თბილისელები ფერადდებიან [პროლოგი]

-მერე შენ რისთვის დაგვჭირდებოდი?-გამოსძახა თეაკომ. -არც არაფრისთვის-ენა გამოუყო და წამოვიდა. სადარბაზოსთან გაჩერდა და ლიაკოს ფანჯარას გახედა, შუქი ენთო, ამიტომ არც გაუფრთხილებია ისე შეიჭრა ბინაში. -ლიაკოო! ლიაკოო, აქ ხარ?-დივანზე წამოწვა და

დაუსრულებელი ცხოვრება (თავი მე-9)

- სამსახური აღარ მაქვს - ელი გაშრა - რა? რატომ? რა მოხდა - როუზმა ამოიოხრა და დაღლილი თვალებით ახედა - ..მე მათ იმედები გავუცრუე ელი. უნდა გენახა კარენის სახე, როგორ მიყურებდა. აგხხხ! - თმები აიწეწა - ამის შემდეგ, ვეღარასდროს შევძლებ თვალებში

მკვლელობის ღამე (4) (+18)

-კი ძალიან მომენატრე. ახლა კარგად მომისმინე და იცოდე არასწორი პასუხის შემთხვევაში მწარედ ინანებ. ვინ არის აკაკი შუბლაძე და რა გაკავშირებს მასთან ? -აკაკი? როგორ არის? მომიკითხე რო ნახავ-გაიცინა ზაზამ და შავი კბილები გამოაჩინა.-მოკვდა.-ზიზღით

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 18

-რა გავაკეთო,მითხარით მარიამი ჩემთან რომ დარჩეს.რატი მითხარი,რა გავაკეთო მე მარიამის გარეშე არათუ ვიცოცხლებ,ვერც კი ვისუნთქებ.მის გარეშე ეს ბავშვიც არ მინდა,თვალით არ დამანახოთ.

იყო და არა იყო რა

ახლა შუაღამეა, ოთახში დახუთული ჰაერია, გარეთ კი ყვითელი ღრუბლებიდან წვიმს მარტის თვის სევდა. ქალაქი ნისლში, შენზე ფიქრები კი - ჩემს გონებაში ჩაიძირა.დროდადრო გონებაგაფანტული მზერას ჩემი სარკმლიდან დანახულ მეზობელი კორპუსის ჩაბნელებულ ფანჯრებზე

და თუკი ვცდები? ( სრულად)

კიდევ ერთი გასაუბრება. ისევ უშედეგოდ. ერთობ აღშფოთებული მიიკვლევდა გზას ტროტუარზე მიმავალ ადამიანებს შორის. კოპებშეკრული არად დაგიდევდათ, გუბე-გუბე რომ მიაბოტებდა და საგულდაგულოდ გასუფთავებული ფეხსაცმელები ერთიანად ტალახში ამოესვარა. ამინდიც არ

თავგადასავლებით სავსე ზაფხული (9)

მაგიდასთან ისხდნენ ყველა და უგემრიელეს კერძებს შეექცეოდნენ,ნიტას აკანკალებული ხელი გუკას ძლიერ ეჭირა შიგადაშიგ კი ეამბორებოდა მის ხელებს. -ლევანიმ ყველაფერი მომიყვა სიცილით ამბობდა უსაყვალესი ბებო,-გუკა კი ჩაკეტილია ბებომ ენაცვალოს ეს კი ალაპარაკე

შენ ვერ გაიგებ

შენ ვერ გაიგებ როგორ განვიცდი ისიც იცი,რომ ისევ დაგიცდი. შენ ვერ გაიგებ მაინც ჩემს სათქმელს მეც ტკილისგან ვიყვარებ სასმელს... ვერ დაინახავ ისევ ჩემს ცრემლებს, ვერ ნახავ ჩემს გულს,რომელიც სცემეს. ვერ გაიგონებ ტირილს და მოთქმას მე აღარ ველი,იცი, შენს

მარიონეტი (ოცდამეთვრამეტე თავი)

მაქსიმუმ ნახევარი საათის სავალი გზაღა იქნებოდა დარჩენილი ყაზბეგამდე. წარსულის ტკბილ ზმაზებაზე ფიქრში ზუსტად ვერ მიხვდა რა დროს ჩაეძინა ნინოს. ღიმილი სახეზე შერჩენოდა. ოდნავ გახსნილი წითელი ტუჩებიდან მარგალიტებივით მოუჩანდა თეთრი კბილები. შუბლზე