გამიქრა გრძნობები.... მტკიოდა ოდესღაც...

გამიქრა გრძნობები...მტკიოდა ოდესღაც, მტკიოდა სიცოცხლე და ის ,რომ დამტოვე. ერთ ღამეს, წყვდიადში ჩუმი ხმა მომესმა, უსიტყვოდ მივეცი, უკუნეთს რაც მთხოვეს...

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 9 )

-დროზე მოიხურე სანამ გავგიჟდი- თვალებდახუჭულმა შეცვლილი ხმით მიბრძანა და მეც ეგრევე დავემორჩილე. თვალი რო გაახილა, ეგრევე კარისკენ წავიდა და მომაძახა- როცა ეგეთ ფორმაში ხარ, არავინ უნდა შემოუშვა ოთახში, კარს საკეტი ტყუილად არ აქვს- კარი გაიხურა და

საუკეთესო ჩემში (თავი1)

დილით,როგორც ყოველთვის ევას ზარმა გამაღვიძა..უნივერსიტეტში მაგვიანდებოდა, 15 წუთში მოვწესრიგდი და სწრაფად ჩავირბინე კიბეებზე,ლიზა ყოველ დილით მანებრივებდა ცხელი კრუასანებით,მაგრამ ისე მაგვიანდებოდა,ყავა მოვსვი და გავვარდი გარეთ..

შეუძლებელი არაფერია

შეუძლებელი არაფერია მე ემილი ვარ მოკლედ მოგიყვებოთ ჩემ უაზრო და მოსაწყენი ცხოვრების შესახებ . ერთხელ როდესაც მე დედა და მამა მივდიოდით სამოგზაურით უეცრად როდესაც თვალები დავხუჭე ირგვლივ ყველაფერი ნისლში იყო დაფარული როდესაც

მინდიხარ

ვიწექით პირქვე, გვერდიგვერდ , ჩუმად, შენი სურნელი რითმებს არწევდა, სუნთქავდი ხარბად დაღვერთქილ ჰაერს ხელს არ უშვებდი ვნებით ნაპოვარს. ოთახში ვნება ეძებდა ბუდეს, სადავე ახსნილს ეპყრა სიურჩ

- შენ ჩაგიფიქრე ჩიჩუა! (მეორე ნაწილი სრულად)

ოცდათერთმეტი დეკემბერი იყო. დევდარიანი ახალი წლისთვის ემზადებოდა კი არა,იჯდა საწოლზე და წიგნს კითხულობდა. ცვაიგის “მარიამ სტიუარტს”. ზეპირად იცოდა ლამის,მაგრამ უყვარდა და რა ექნა?! კარზე ზარი ეუცნაურა. არ ელოდა არავის. - ლუ,მე ვარ,ლუ! - ხმაზე

ორი მოწმე (თავი 5)

ორ წუთიანი სიჩუმე ლილიას ტელეფონმა დაარღვია, გაკვირვებულმა დახედა უცხო ნომერს და მაშინვე უპასუხა. -გისმენთ -გამარჯობა საყვარელო ლილია.

-შეიცვლები? - მოიცა რა ! 22

რომელი ჩხაიძე? - ჰო .. - და მერე ? - ვაბშე რა პონტში ხარ მაგ სასტავში ვერ გავიგე, მეორე კოდუა ნაბი@@@ ბიზნესმენის შვილია მამამისი სამჯერ მყავს ნაცემი..

მდუმარე სასტუმრო - მოულოდნელი სტუმარი (თავი 4)

იცი, შენ პირველი ხარ, ვინც ჩემს მანქანაში ზის! - უთხრა მეთიუმ ელის და მანქანა დაქოქა. - მართლა?.. მერე ანას ხომ არ ეწყინება? მორიდებული ხმით ჩაეკითხა ელი, ჟაკეტის ღილები ბოლომდე შეიკრა და მედალიონი შიგნით მოაქცია. - რა უნდა ეწყინოს?.. ბავშვი ხომ არ

ექიმები (თავი მეათე)

თამთა თითქოს მართლა აპოკალიფსს ემსხვერპლაო ძალაგამოცლილი გაოფლილი იწვა და განძრევის საშვალებას არ აძლევდა საკუთარი სხეული. გონს რომ მოვიდა უკვე ლევანის ხელებში იყო მოქცეული. არაფერზე საუბრობდნენ ლეანის გაბადრული სახე თითქოს მთელს ოთახს ანათებდა და