პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 13. სწორი გადაწყვეტილება

ტელეფონი მირეკავდა და გავთიშე. ახლა არც შუშასთან ლაპარაკის სურვილი მაქვს და არც ექვსი ნომრის გახსენების. ექვსი ნომერი მწერდა. ბოლოს, რომ აღარ შეწყდა ზარები და მესიჯები, საერთოდ გამოვრთე ტელეფონი. უცნურად ვარ, ბურანულ კომფორტში. ყველაფერი ასე იყო: მე

შემიყვარდა ის ვინც არ უნდა შემყვარებოდა 5

დილით ავდექი მოვწესრიგდი და სკოლაში წავედი,სკოლის ეზოში ტასო ვნახე,გადავკოცნე და სკოლაში შევედით.დერეფანში სალომეს"სასტავი" შეგვხვდა (სალომე,ჩვენი პარალელური კლასელი, 1 კლასიდან მეჯიბრება ყველაფერში ძალიან ვერმიტანს და არცმე მეხატება გულზე)ჩვენ

მეორე სახე -5-

მომდევნო დავალება ასეთი იყო, ელენეს უნდა მოეპოვებინა ხმოვანი ჩანაწერი, სადაც თომას მუქარა ისმოდა.. გოგონას უკვე აღარ შეეძლო მეტი.. ყველაფერმა დაღალა.. დაღალა თომამ, რომელზეც ნელ-ნელა ეცვლებოდა შთაბეჭდილება.. დაღალა მარინას ისტერიკებმა და ნოდარის

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 10)

შუაღამით უცნაურმა სიზმარმა გამომაღვიძა. ამესიზმრა, მე და თეა სახურავზე ვისხედით, უცებ საიდანღაც სანაპირო გამოჩნდა და უზარმაზარმა ტალღამ ჩვენამდეც ამოაღწია. შეზლოგნზე წამოწოლილებბი ტალღამ აგვიტაცა და იქვე მოცურავე ნიანგს მოვკარი თვალი. ცურვით გავწიე

ცუდი ბიჭების სასტავი (თავი მეოთხე)

სხვათაშირის ფანჯრიდან გადმოვძვერი და კისერი ვიტკინე-მოისაწყლა თავი -ვაიმეე დამეწვა ფეხი -ყველაზე გულქვა ადამიანი ხარ ვინც კი შემხვედრია ცხოვრებაში-თქვა დემეტრემ -შენ კიდე ყველაზე თავდაჯერებული იდიოტი -ეგ კომპლიმენტი იყო არა?-მკითხა და გაიკრიჭა

მართალია მე გიჯი ვარ 7

-მინდა შეგიყვარდე. -ნუ გამაცინებ. -რატო არ შეიძლება მე და შენ გავხდეთ ჩვენ, ანუ ერთი სული ორ სხეულში. -მე და შენ სულ ვჩხუბობთ და წარმოუდგენელია ეგ. -მითუმეტეს ვიჩხუბებთ და შევრიგდებით და თან გემრიელად შეგირიგებ ხოლმე. -გემრიელად? -ხო ყოველი ჩხუბის

ცხოვრება ახალგაზრდების წესებით [7]

ერთხელაც არ შემიხედავს, თუმცა ამის საჭიროება მაინც არ ყოფილა. ლანჩიდან 1 საათში ტყეში წაგვიყვანეს.დღეისთვის მხოლოდ ორი კლასი აარჩიეს. მე-11 და მე-12. ორივე კლასი ა) და ბ) ჯგუფებად დაყვეს და ერთმანეთს შეაერთეს. ისე გამოვიდა, რომ დემეტრე, ნია და ელენე

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (თავი 5)

35 წლამდე ასაკის ახალგაზრდა. ოჰ, როგორი ცისფერი თვალები ქონდა, არაუშავდა ერთი ღამისთვის. თვალები დავხუჭე და ღრმად ამოვიოხრე ჩუმად, კიდევ ერთი ბინძური ღამე, კიდევ ერთი ასო შეემატებოდა ჩემს კოლექციას, კიდევ ერთხელ დავანახებდი ჩემ თავს როგორი ბინძური

***

არ ღირს ოხვრად, ის რაც მოხდა, ის რაც იყო ერთ დროს კოხტა, არ ღირს წყვეტა ვარდის კოკრად, არ იქნება ვედრო _ კოკად, ისე იტევს წყალს, თან ოხრად...

მოურჯულებელი თავი 11

-რაა? - თვალები შუბლზე აუვიდა თორნიკეს, - შენ ახლა მას ტასო დაუძახე, წელზე ხელი მოხვიე და ამან მინიმუმ არაფერი ჩაგარტყა და მაქსიმუმ არ მოგკლა? -ზოგჯერ სასწაულებიც ხდება, - გაიცინა ლაშამ და მხარზე ხელი დაარტყა კაცს, - წამო, წამო, ჩემს ცოლ-შვილს