დამთხვევა4

დილით ადრიანად ავდექი,გუშინდელი შემთხვევის იგნორირება მსურდა,თორნიკესთან ყოფნა კარგი იყო თუნდაც 24 საათით,მაგრამ უნდა მახსობდეს,რომ ეს თამაში იყო და არაფერი სხვა,კი წამომცდა საკუთარ თავთან გუშინ ,რომ თორნიკე მომწონდა მაგრამ ყველანაირად ვეცდები,რომ

Après nous le déluge à venir - ჩვენს შემდეგ თუნდაც წარღვნა მოსულა

დილით გაღვიძება ალბათ ყველაზე რთული რამაა ჩემს ცხოვრებაში. გონება ფეხისწვერებზე ცდილობს ამ საგანგაშო ხმას გაექცეს, მაგრამ მაღვიძარა იმარჯვებს და მე თვალდახუჭული ვცდილობ დატვრეული ტელეფონის ეკრანს ხელი გადავუსვა და დავადუმო.

მომეცი ხელი ...3...

ადამიანურად მთხოვე რამე და არ მახსოვს?-ღვედი შევიკარი და შევუღრინე. გაფართოებული თვალებით გამომხედა და თავისთვის გაიღიმა.-ნუ იცინი! -რატომ? გაღიზიანებ? -ხო. ცუდად მოქმედებ ჩემზე! -ნეტავ მეც ვიცოდე, შენ როგორ მოქმედებ ჩემზე!

ბედნიერები მოლოდინში ( თავი 2-14 )

ეს მოთხრობა არის გოგონაზე, რომესაც ცხოვრებამ მწარედ დასცინა. გოგონაზე, რომელიც ბედნიერებას ელოდება. მას მხარში ყოველთვის უდგანან საყვარელი ადამიანები.

ნიძლავი!(4)

ბათუმისკენ დამღლელი დ აგრძელი გზა სადაც გამოიჩენს დემეტრეს სისუსტე თავს მას არშეუძილა აწყეინოს ადამიანს რცა ხვდება რომ დააშაცა და არაა მართალი ბოდიშსაც იხდის თუმცა ამას სხვებს არ აჩვენებს და მალავს რომელიც ბარბარემ აღოაჩინა და მისთის შეინახა გულში

რაც ზაფხულში ხდება, ზაფხულშივე რჩება (ნაწილი 8)

ოთახში შემოვიდა, თვალი არ მოუცილებია ჩემთვის.. არცერთი არ ვიღებდით ხმას, ან რა გვქონდა სათქმელი თვალებში გვერეკლებოდა ის სიყვარული , რომელსაც გულით დავატარებდით.. ტუჩებზე მისი ტუჩების შეხება ვიგრძენი, მინდოდა ის წამი უსასრულოდ დარჩენილიყო ჩვენში...

კუნძულზე დაკარგულები პირველი ნაწილი

ქალაქის გარეუბანანში ერთი კორპუსი დგას დასაც მე ვცხოვრობ ჩემი სახელი ნიტაა. პატარაობაში ანცი ბავშვი ვიყავი. მაგრამ ჩემი მშობლები ბევრ თავისუფალ ადგილს მითმობდნენ ეს ყველაფერი კი მაშინ შეწყდა როცა ერთ ჩვეულებრივ დღეს გარეთ გავედი და მეგობრების

სულიერი გამოცდა (თავი 11, 12, 13 და 14)

ყველაზე მეტად სიჩუმე მკლავდა, სიჩუმე, რომელიც არაფრის მთქმელი იყო, რომელიც კიდევ უფრო მომძაფრებდა იმაზე ფიქრს, რომ არ სამყაროში ჩემი ადგილი არ იყო. მტკვარს ვუახლობდები, ჩემი ადგილი აქ არ არის, მე არ ვეკუთვნი აქაურობას.

პირველი სიყვარული (13)

25 სექტემბერს კიდევ ერთხელ მომიკვდა გული,როდესაც ვნახე ფეისბუქზე სტატუსი რომ დაქორწინდნენ ოთო და ანი,ბოლოჯერ მომიკვდა გული და დავკარგე მისი დაბრუნების იმედი,მე ხომ მუდამ მეგონა როცა სრულწლოვანი გავხდებოდი ის ისევ დამიბრუნდებოდა დაა ჩვენ ისევისეთი

გულს ვერ უბრძანებ (3)

ჩაბნელებულ კაბინეტს მბჟუტავი სანათი ანათებდა. მაგიდაზე მიმოფენილ სურათებს სავარძელში მჯდომი ბიჭი გულდასმით ათვალიერებდა, მის კუპრივით შავ თვალებში მხოლოდ ზიზღს და სიძულვილს თუ შენიშნავდით. სიჩუმე კარზე კაკუნის ხმამ დაარღვია, ბიჭის დასტურზე კი