მიზანი (თავი 2)

-ლაილა, მეათე მაგიდასთან მიდი, უნდათ რო შენ მოემსახურო. -რა? კი მაგრამ რატო? ვინ არიან ? -რამდენ კითხვებს სვავ, წადი და მოემსახურე თქო.

მეორე შანსი (IX)(სრულად )

-ჰო რა იყო?-ამ დროს სანდრომ კარები შემოაღო და თითქოს არაფერიო ისე ჰკითხა.. -შენც აქ ხარ?-ნუთუ სანდროს ბავშვი იყო,, უკვე ყველაფერი ამერია.. -სანდრო.. რამის თქმა ხომ არ გინდა?-სანდრო შეცბა.

პირველი სიყვარული

ჩემი მეგობრის პირველი და უკანასკნელი სიყვარულის ამბავი,რომელმაც სამუდამოდ შეცვალა მისი ცხოვრება.ასწავლა სიყვარული და მისი დაცვა.მინდა თქვენც მოგიყვეთ ეს ამბავი.

ისევ თოვდა

ქუჩებში ლამაზი ნათურები გამოუფენიათ და თითქოს ერთმანეთს ეჯიბრებიანო ისე ანათებენ და ცელქად მოფარფატე თოვლის ფიფქებსაც ახალისებენ.სახლებიც კი სხვანაირია,გეგონება ბავშვებივით უცოდველები არიან და მათი ოთხი კედელი არ იტევდეს ათას სიბინძურეს,მაგრამ

ოქროსფერთმიანი გოგო (1)

ყველაფერთან ერთად ოქროსფერი იყო... ქერა არა, ოქროსფერი. როცა სინათლეზე იდგა , თმა ოქროსფრად ბრჭყვიალებდა და ეს ათბობდა. რაღაც სიხარულის პატარა წვეთი ეღვრებოდა გულში და თითქოს ისიც შემოდგომის მზესავით ანათებდა: სუსტად, მკრთალად , მაგრამ მაინც. ალბათ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მესამე თავი (15)

უკვე საღამო იყო სარეპეტიციოში მხოლოდ ლუკა და ლევანი იყვნენ.ბიჭები ფანჯრის რაფაზე ისხდნენ და ხმას არ იღებდნენ.ლევანი ფანჯარაში იყურებოდა და სხვადასხვა მიმართულებით მიმავალ მანქანებს აკვირდებოდა.თუმცა მანქანებზე

მოცელეს ხმები..

მოცელეს ხმები.. აღარ ისვრიან,ვიღაც გადურჩა სიბრძნით წვალებას,მელოდებოდი.. მე არ მისვრია..არც ტყვია ნიშნავს გარდაცვალებას..გიჟი არა ვარ, მინდა, იცოდე, სულმკვდართა სახლის ხისფერ კედლებში,მიჰკივის ისევ, უხმობს

მძინარე მზეთუნახავო, პრინცი მოვიდა! (9)

მამა-შვილი ერთმანეთს მთელი ძალით ეკვროდა, ცდილობდნენ დაკარგული დრო აენაზღაურებინათ. ძალიან ენატრებოდა ვახოს თავისი ეკატერინა, თავისი კატუნია, პატარა კატო. მისთვის ისევ პატარა ბავშვი იყო, საყვარელი ბავშვი,

მეორე შანსი (VIII)

ულამაზესი ქალია,მის მომხიბვლელობას ჭკუიდან გადავყავდი.. თანაც როგორ უხდებოდა საღამოს კაბა,მაგრამ მის გარეშე უფრო მშვენიერი იყო.მეამაყებოდა ჩემს გვერდით რომ იყო და ჩემი ცოლი რომ ერქვ

ლოცვათა სამყარო

პირველად როცა ვიგრძენი სითბო,პირველად როცა სიბნელე მორჩა,ეს იყო წამითი ფიქრი როდესაც,პირველად ვისმინე დედისგან ლოცვა.თვალები დავხუჭე, მითრევდა ფიქრიც, თითქოს ზღვებმაც ღელვა შეწყვიტეს,თითქოს