განა...

განა იმისთვის ვეძებდი ამდენს რომ განშორება მეგემა მხოლოდ განა იმისთვის ვიბრძოდი ამდენს რომ დამარცხება მიმერთვა ბოლოს.

მიყვარხარ ფარულად

მე შენ მიყვარხარ ყველაზე მეტად შენი სიცოცხლე არის ჩემს კერპად შენზე ვოცნებობ დღისით და ღამით მე შენ მიყვარხარ უცნობის სახით

ანუკი(15)

-დამშვიდდი-ხელი მოკიდა, მის უკან დააყენა, მაკრატელი გამოართვა და სამზარეულოში გავიდა-ნუკი-გაკვირვებულმა შეხედა, რადგან იქ არავინ იყო-რაღაც მოგესმა-უკვე ანერვიულებული უყურებდა-მოგეჩვენა, არავინ არ არის.

Demon

ესეთი სხეული ხომ მხოლოდ მათ აქვთ, ვინც ჟურნალის გარეკანზე პოზიორობს - ხედით ტკბები, ადამიანო? თავი გავაქნიე და გამოვფხიზლდი... და შევამჩნიე, რომ კედელზე ხელები მიედო და მათ შორის მოვემწყვიდე.

სხვა გზა (თავი პირველი)

ვინ ვარ მე? ადრე, რომელიღაც წიგნში ამოვიკითხე, რომ ყველას რაღაც დანიშნულება აქვს ამ სამყაროში, ყველას თავისი გზა აქვს გასავლელი და ამისთვის რაღაც ამოცანა აქვს ამოსახსნელი... მე რომელ გზაზე უნდა წავიდე? რა უნდა გავაკეთო?

მიწისფერი

სამზარეულოში,მაგიდასთან ზიხარ,სამსახურიდან ახალი მოსული,და ჩემს გაკეთებულ წვნიანს ხვრეპ. მუქი ყავისფერი თვალები გაქვს. როცა ბრაზდები ან სიამაყით ივსები,მეჩვენება,რომ შავად გიელვარებს.მრავალი წლის,ცრემლის,სიცილის,სიკვდილისა

ყველას წინააღმდეგ (თავი 11)

-კაი რა ლიკ ეხა არ თქვა რომ ჩემი კოცნა უკეთესი არ იყო თორემ მხოლოდ მე კიარა სკოლის ნახევარი გოგონები არ დაიჯერებენ_ვითომ ირონიულად ტუჩის კუთხეში გაიცინა და ორივეს გადმოგვხედა, სწორედ

ანუკი(14)

-რატო დაშორდი ლიზის? -შენთვის ამას განსაკუთრებული მნიშვნელობა არ აქვს..

რიტა

სასურველი გოგო,მე ამირჩია,მახსოვს სკოლიდან გამოსულს ბიჭების ბრბო როგორ გაარღვია და ჩემკენ ხელებ გაშლილი გამოემართა,ყველაზე ამაყი ვიყავი,მე ხომ გვერძე ლეა შტორიძე მედგა,ყველას თვალის ჩინი და ოცნება. 17 წლის, რომ გავხდ

ერთხელ (თავი მეცხრე)

ყველაზე ცუდი კი ის შიშია, რომელიც რაღაც გარკვეულ ფობიის კი არა, არამედ შეცდომის დაშვების, არასწორი ნაბიჯის გადადგმის გამო აშინებს ჩვენს ცნობიერს. როცა იცი, რომ შენს წინ, ულამაზესი, ფერადი კენჭებით მოკირწყლული ბილიკია, მაგრამ