თუ არსებობ მაშინ ისე უნდა ბრწყინავდე როგორც ერთადერთი ვარსკვლავი

ლიდიას მოსწონდა ყველა ის ადამიანი ვინც საკუთარ საქმეს კარგად ასრულებდა, ხშირად შეპარულა სამზარეულოში და შეფ მზარეულის საოცრად დახვეწილ ხელის მოძრაობებს აკვირდებოდა. მძღოლს თხოვდა გაეჩერებინა იქ სადაც ხანძარი იყო, ის კი დადგებოდა და უყურებდა თუ რა

წინ ულმობელი, თეთრი ზამთარია!

ახლა, როცა შენგან წასულს ძველი ოცნებები ფიქრში ამრევია, ერთად-ერთი რამე, რაც კი ქვეყნად მახსოვს მწვანე, ბინდწაკრული შენი თვალებია.

უსამართლობის ზეიმი მთებში

ჰო. მარიამობის საჩუქარიაო, ვერ მოითმინა და წინასწარ მომცა. მაინც როგორი ძლიერია არა? - ხმადაბალი სიტყვები ქარის ხმაურშიც სწვდება ძმის სმენას. - ხევსურია და, როგორ გინდა აბა... შენც მასავით ძლიერი ქალი იქნები, ოღონდ არ მინდა მასსავით დაგემართოს -

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 10

ნახევარი დღე საწოლში გავატარეთ.ის ჩემზე იყო მოხუტებული მე კი თითებს მის თმაში დავასრიალებდი. ისიც გატრუნული იწვა. -მთელი დღე ასე ვიწვეთ?მკითხა დიდხნიანი სიჩუმის შემდეგ. -როგორც გინდა ისე მოვიქცეთ.-აუუ ისე ძალიან მშია.ზანტად გავიზმორე მე. -კარგი ადე

შემთხვევით დაქორწინებული (11-12-13-14-15-16-თავები)

-ელენე!-მესმოდა ჯერ კიდევ ბურანში მყოფს, ჩუმი ძახილი-გაიღვიძე, რძალო! -აუუუუ!-ავწუწუნდი და თვალები არ გამიხელია, ისე ავიქნიე ხელი და საბანში შევძვერი. -აუ, კი არა ადექი, დროზე!-ისევ არ მომეშვა აბეზარი ხმა და საბანს დასწვდა, წასართმევად,-ელენე, ნუ

როსკიპი(ნაწ1)

დარია შევჩენკო რვა წლის იყო დედ-მამა რომ თვალწინ ჩაუცხრილეს, 1995 წელს ბნელ საქართველოში უსამართლობის სუნი იდგა, მტირალი და ფეხშიშხელი გოგონა, რომელმაც სარდაფში დამალვა მოახერხა გამოქცეული დარბოდა იქამდე, სანამ ფეხებთან მანქანამ არ გაუჩერა.

ჯიუტი! 5

იქით კვირას მივდიოდით და მე და ელენეს მეტი რაგვინდოდა მზადება დავიწყეთ სია ჩამოვწერეთ რაც უნდა წაგვეღო მოვიდა ის ბედნიერი დღე დილით 12 საათზე გავდიოდით და უნდა ჩაგველაგა ბარგი დიდი ჩემოდანი გავავსე და წავიღე:4 შარვალი,6 სვიტრი,მაისურები,ჩემი

თოვს

გარეთ თოვს და ვუცქერ თოვლის ფანტელებს სილამაზეს მაღლიდან რომ მოდის ეს თოვლი ხომ მე ჩემ სატრფოს მახსენებს მეღირსება ნეტავ ის მე როდის

ანუკი(4)

-მართლა, ძაან მიყვარხარ. სანდრო წამით გაჩუმდა... დაიბნა, ვერ ხვდებოდა ანუკი როგორ სიყვარულს გულისხმობდა. ამიტომ არაფერი უპასუხია და უბრალოდ ხელი მოხვია წელზე. ანუკი და სანდრო... თან ერთად იყვნენ, თან არა...

ყველაფერი სიყვარულის გარდა (დასასრული)

მაგრამ მე ვგსაოცარი გრძნობა იყო ჩემს ცხოვრებაში ილია.ვგრძნობდი მის სიმშვიდეს. ის არ იყო ახლოს რძნობდი მის მიახლოვეს.იყო რაღაც რაც მაგრძნობინებდა რომ ის ძალიან ახლოს იყო.ჩვენ ხშირად ვსაუბრობდით და ვწერდით ერთთმანეთს.