აფროდიტას ბრალია (ნაწილი მეორე, სრულად)

ნინე სავარძელზე გაწოლილიყო და ნაძვისფერი თვალებით თეთრ ჭერს შესცქეროდა. დიმიტრის დაბრუნებამ მთლიანად აურია თავგზა. მისთვის მიცემულ პირობას პირნათლად ასრულებდა და დაბარებულივით ფიქრობდა ამ ყველაფერზე გამუდმებით. შეიძლება ზაფხულში ძალიან კი იწელებოდა,

აი შიგნით რა გამათბობს?

სანამ ხიდან ბოლო ფოთოლს, დაანარცებს მიწას ქარი მანამ გულში იმედი მაქვს და ვლოცულობ მუხლზე მდგარი მაგრამ როცა ეს მოხდება და გაქრება ბოლო სხივი ჩემი გულიც დაღონდება და გახდება უფრო ცივი

"ილიანი" (თავი 14)

სწავლის დაწყებიდან მეორე დღეს, ერთ-ერთ ლექციაზე ვიჯექით და გამოცდას განვიხილავდით ჩემი მობილური რომ ამღერდა. დეპარტამენტიდან რეკავდნენ ამიტომ ლექტორმა უფლება მომცა მეპასუხა, სანამ კართან მივიდოდი მოსმენილით ადგილზე გავშეში და გაოცებულმა

მუდამ ერთად 5 (დასასრული)

მია -ჰო -მიყვარხარ! -რაა?(წამოვიწიე) -ძალიან მიყვარხარ ვგიჟდები შენზე,მართლა აი ჩემი მეორე მარიამი ხარ ყველქსგან განსხვავებული სხვანაირი თვითონ შენ შენი სუფთა და წმინდა სული მიყვარს მია!

სხვანაირი (4)

ვინ იყო ის ბიჭი? საოცარი თვალები და გამოხედვა ჰქონდა, როცა გაახსენდა როგორი წმინდად აკამკამებული თვალებით უყურებდა, გაეღიმა და გულში სითბო ჩაეღვარა, მხოლოდ ერთ რაღაცას ფიქრობდა: -ღმერთო, ძალიან სხვანაირია, ძალიან სხვანაირი...

თანანო (1)

- დამტოვეთ, გთხოვთ. - ერთადერთი ამის თქმა მოახერხა. იმდენად რცხვენოდა საკუთარი თავის ქცევის, რომ ვერავის ვერ უყურებდა თვალებში. მერე რა რომ ასე უნებურად ემართება ხოლმე, შედეგი ხომ მაინც ერთია ყოველთვის... უხმოდ გავიდნენ ბიჭები, კესო კი დარჩა. ახლა,

წერილი ჩემს მეგობარს ქეთი ფოფხაძეს

მინდა რომ იცოდე რომ ჩვენი სიცოცხლე მოკლე ხანს გრძელდება და ხშირად ძნელდება

მეზობელი,ქმარი და საყვარელი(დასასრული)

-არა-ნორმალური ხარ ! -ხომ გითხარი რომ შენ ხარ დამნაშავე ! -იცი როგორ მიყვარხარ? -როგორ? -უღმერთოდ დათა ! -უღმერთოდ ეკატერინე !

ბაბლუანის სათამაშო ( თავი 10 )

- მომბეზრდა ეგ თამაში ჯაყელო! -ეს თამაში შენ დაიწყე,ხომ არ დაგავიწყდა?-ირონიულად შენიშნა -ჰოდა შენ დაამთავრებ!

ალუბლები 2თავი

- მე რატომ არ მახსოვხარ... - უნდა გახსოვდე, ლოლა, უბრალოდ შეუძლებელია, რომ არ გახსოვდე! ჩვენ იმდენი... - მოულოდნელად ჩემკენ გადმოიხარა. ხელები თავზე მომკიდა და მისკენ მიმაბრუნა. -უნდა გახსოვდე!