სიყვარული..ის სიტყვაზე მეტია!(თავი 2)

-ლიკა ჯაჭვლიანი რომელი ხართ?-გაკვირვებული მივბრუნდი კლასის კარებისკენ. ვიღაც ბიჭი იდგა -მე ვარ?-გაკვირვებისგან ხმა ისე შემეცვალა მეთვითონ ვერ ვიცანი -შენთან გამომატანეს-ყუთი მომიტანა უცნაური -კიმაგრამ ვინ -არვიცი, ვერ გეტყვი-ბოლო ეს იყო რაც

აფროდიტას ბრალია(თავი მეშვიდე, პირველი ნაწილის დასასრული)

-კარგი, თუმცა როგორ უნდა გენდო, როცა შენს გეგმას წესიერად არ მეუბნები!-ხელები გაშალა გოგომ.-ქორწილის ჩაშლას როგორ აპირებ დიმიტრი? ყველაფერს ბუნდოვნად მიხსნი! ქარაგმებით მელაპარაკები!-ნინე! დაწყნარდი, რომ გითხრა ბოლო წამს გადაიფიქრებ!

'ლოთი' პოეტი ...

გალოთებულა ის პოეტი მე რომ მეტრფოდა, მის გულს და თვალებს გაუმართავთ სასმელთან ომი. არვის უყვარდა და იმ საწყალს მუდამ ეგონა რომ ერთ დღეს მაინც ვიჯდებოდით ქუჩაში ორნი.

დრო

მათ სურთ გაექცნენ ყოველივე ამას, გაექცნენ უკან მოუხედვად. საით? სულერთია საით! ოღონდ მოსწყდნენ, მოსცილდნენ მტანჯველ მონოტონურ ცხოვრებას, მდგომარეობას, რომელშიც იმყოფებიან, იმ ადგილს, სადაც ამჟამად არიან, მაგრამ „საკუთარ თავს ვერსად გაექცევი,

გულწრფელობის საღამო (5,6 თავები)

,,გულწრფელობის საღამო“-ს იდეა მდგომარეობდა შემდეგში- არ გვქონდა საიდუმლოებების გზამკვლევი, არ იყო საჭირო ყველაფრის თქმა. ჩვენ გვქონდა რამდენიმე არჩევანი, ან საკუთარი თავის გაცემა, ან სხვის. ჩუმადაც შეიძლებოდა ყოფნა.

ბედნიერების რეცეპტი (ორმოცდახუთი თავი)

ფიქრი არ დასჭირვებია ვაჟს, ავტომობილი მყისვე მოაბრუნა და ისევ მონასტრისკენ მიმავალ გზას დაადგა. სიბნელეში მოძრაობა უჭირდა, თუმცა მაინც ახერხებდა ავტომობილის პარალელურ რეჟიმში მართვასაც და მობილურზე რეკვას. რესპოდენტი ჯიუტად დუმდა. - ჯანდაბა,

ბავშვობის სიყვარული -4-

ახალი წლის დღეებმა და მომდევნო დღესასწაულებმაც უცებ ჩაიარა და იანვრის ბოლოს დაიწყო მეორე სემესტრი. სკოლის მოსწავლეებმა არასდროს იფიქროთ, რომ სტუდენტობის წლები რამით მაინც ჯობია სკოლის წლებს..სკოლა სულ სხვაა - კლასელები, მეგობრები, შატალოები,

ფანქრებივით გამომელევი

დღეს ეს ღრუბლები უსაშცელოდ ნაცრის'ფერია... ცის თვალებიდან მოგორავენ მძიმე ცრემლები, აქ საფიქრალი თითქოს უკვე გამომელია, მეც უსაშველო ღრუბლის წვეთებს გამოვერევი...

ლაბირინთი (სრულად)

ცხოვრება ლაბირინთს ჰგავს. თუ არასწორ მიმართულებას აირჩევ, უკან დასაბრუნებელი გზის პოვნა ძალიან გაგიჭირდება. ლაბირინთში მხოლოდ ერთი მიზანი გაქვს – იპოვო გასასვლელი. თუმცა, ზოგჯერ ისეც ხდება, რომ ადამიანები შეგნებულად არ ეძებენ გასასვლელს და

დაკარგული დრო

როგორც ყოველთვის ახლაც მარტო ვარ,ახლაც მარტოდმარტო მიწევს ცხოვრების სირთულეებთან გამკლავება.რა ვქნა,რა მოვიმოქმედო არ ვიცი.ისევ მომატყუეს,არ დამინდეს,ცხოვრება გამინადგურეს.საავადმყოფოდან გამოვდივარ და გზას ისრვ სახლისკენ მივუყვები.მარტო ყოფნასაც