ბავშვობის სიყვარული 2

ნიკოლოზს ნინი 6 წელი უყვარდა, ყველაფერს აკეთებდა ნინის ოდნავი ყურადღებისთვისაც კი. ნინი ერთი ძალიან ბანალური გოგო იყო. იმას ყველა აღიარებს, რომ ულამაზესი იყო, მაგრამ ყველაფერი ფიზიკურობა ხომ არ არის.. შინაგანად საშინელი ადამიანი იყო, რასაც ნიკოლოზის

Lunae Lunem #3

მოსაცდელში ვიცდიდი. ეტყობა, კარგად გადანაწილებული განრიგის გამო, ხალხის რაოდენობა კატასროფულად ბევრი არ იყო. არადა, ეგ მაინც მახსოვს, იმ ღამით კლუბში ბევრნი ვიყავით. პირველს სათვალიანს ვამჩნევ, რომელიც ჩემკენ მორბის. -გამარჯობა! თუ ... მეშლება?

სუდარა!

მაგ სუდარაშიც რა ლამაზი ხარ ესეთი თეთრი, თითქმის ნაზიც ხარ ნეტავ რატომ ვარ ჩვენ ეხლა ესე?! შენ სადარაში, მე კი კვლავ ფეხზე!

თათია ტალაშვილს

ჩემს მეგობარს მივუძღვნი ამ ლექსს სულ პატარას თუმცა გასაგებს ბევრს ვერ ვპოულობ შენზე გასალექსს შენ კი პოულობ ჩემს გასაღებს

ნაადრევი ქორწინება (ნამდვილი ამბავი)

ჩემი დიდი ბებია ალექსანდრა 12 წლის გაათხოვეს. გაათხოვეს და გააყოლეს 27 წლით უფროს ბაბუაჩემს. ამაზე რომ ვფიქრობ, ბებიაჩემი ჩემიანი მგონია და ბაბუა ვიღაც სხვა, უცხო კაცი. ბებია- მსხვერპლი, ბაბუაჩემი კი- დამნაშავე. არადა, მაშინ ასე იყო… ასე ცხოვრობდნენ.

მოვალ

ქვეშეთის ძალების აღმავლობის დღეს მე შენთან მოვალ,მოგიყვან მტრედს დიდი ხნის გაყრილ,არეულ გზებს კვალს წავაშორებ,შევწირავ ძღვენს

ფერები?! ...15...

ბავშვის მამა ვინ არის?- უცბად გამაცია, დავიბენი... მეგონა ჩემს წეღანდელ ნათქვამს, ცოტას მაინც მიაქცევდა ყურადღებას, მაგრამ შთაბეჭდილება დამჩა თითქოს გულში, ჩემთვის მეთქვას ის სიტყვები და არა ხმამაღლა, მისთვის. რა მეთქვა? რა მეპასუხა? ვიციდი რომ

შრამიანი წარსული 4 თავი

მტკივა. თვალებს ვერ ვახელ, თითქოს ერთმანეთზე მიმეწებნენ, მაგრამ მოიცა მე გუშინ სახლში არ დავბურუნებულვარ. თვალები ვჭყიტე, ვერ წამოვფრინდი საწოლიდან მაგრამ წამოვიწიე, სადღაც ვარ და ეს სიტყვა ზუსტად აღწერს ჩემს მდებარეობას, აზრე არ ვარ აქ როდის მოვედი

ბიზნეს ვუმენი (თავი 19) დასასრული!

მე და ალექსანდრემ 2 წელი გავატარეთ თავისუფალ ურთიერთობაში, მაგრამ ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება დღე, როდესაც რაც ადრე გინდოდა აღარ მოგწონს და, ამიტომ მის შეცვლას ცდილობ. სწორედ ესე იყო ჩვენთანაც, ჩვენ ერთად, ერთ ჭერ-ქვეშ ვცხოვრობდით და თითქმის

ერთხელ მარსზე (სრულად)

ზაფხულის ცხელი საღამო იყო, მარტო ვიყავი ქალაქ გარეთ სახლში, ჩაბნელებულ ოთახში ვიჯექი და სრულიად არ მინდოდა არაფერი. ოთახის კედლებს აპობდა ნელი მუსიკის ხმა... ძალიან დაღლილი ვიყავი სიცხით, ცივ ყავას ვწრუპავდი და ინტერნეტში უაზროდ ვიქექებოდი,