დაუმორჩილებელი (თავი 14 )

-ვუყვარვარ სოფო ? სოფოს კითხა თითქოს მას პასუხი ეცოდინებოდა -როგორ შეიძლება მოვწონდე ან ვუყვარდე ? არ მინდა რომ ასე იყოს. -და რა გატირებს ,რა ჯობია რომ უყვარხარ ? თავზე ხელს უსვამდა დაბნეულ ლიზას . -არ მინდა რომ მისნაირს ვუყვარდე ,არც ის მინდა რომ

შემცვალა (4)

ჩემ სახლთან შეუხვია დემეტრემ როცა გიორგი დავინახე რომელიც თავის მანქანაში იჯდა და ელოდებოდა ჩემ სახლიდან გამოსვლას. -ახლა ამას გავწიწკნი ჩავიბურტყუნე ჩემთვის? -რაა? -აა არაფერი შეგიძლია აქ გამიჩერო გადავხედე დემეტრეს. -რახდება ალქაჯო?

ბედის წერა ....#2

როგორც იქნა დაუწია სიცხემ . დიდი ვაის ვაგლახით ისევ დივანზე დავაწვინე, ჭრილობიდან სისხლი სდიოდა , ნაკმენი ადგილები საშინლად გამოიყურებოდა . ისე უხერხულად იწვა ჩემს წინ ტრუსების ამარა დაახლოვებით მტრა ოთხმოცი ბიჭი , წაოზრდილი შავი ყორანივით თმით

ნიკოტინი

არ მყოფნი კოლოფი ფიქრები შენზე, ნაპასი ნაპასზე არ წყდება კიდევ! ჩემი ხმა წყდება ყელი მტხოვს საშველს, მე კი კვლავ ვურტყამ არ ვაწვდი სასმელს.

ჭირვეული 12 (დასასრული)

ტონიო ხედავდა როგორ უახლოვდებოდა შავ საცურაო კოსტიუმში გამოწყობილი ბამბასავით თეთრი გოგონა. გოგონა მომაჯადოვებლად უღიმოდა ქერა თმას ზურგს უკან იწევდა და სათვალეს ცხვირზე ისწორებდა -კარგი წყალია?

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (9 თავი)

მე და ემილი უნივერსიტეტში ერთად მივდივართ. დღეს ჩემი კაპიტნობის პირველი დღეა. არ მინდა ამის აღიარება მაგრამ ვერ შევძლებ იმ გუნდის კაპიტნობას რომლის ყოფილი კაპიტანიც სანდროა. და რომელშიც ჯერ კიდევ თამაშობს სანდრო. ემილის ამ ყველაფერს ვუყვები და ის

მაგრძნობინე თავი ბედნიერად (თავი2)

მგონი მთელი სემესტრის განმავლობაში პირველად ავდექი ასე ადრე, რადგან ბევრი დრო მქონდა არ ვჩქარობდი. გარეთ ციოდა თუმცა მე სულ არ ვგრძნობდი სიცივეს ,ამიტომ გადავწყვიტე ჩემი ლამაზი საშუალო სიგრძის ტყავის ქვედაბოლო ჩამეცვა. ზოგადად მიყვარს იმის ჩაცმა რაც

არჩეული სიცოცხლე

არ ვიცი როგორ იწყება მსგავსი ტექსტის (ჩანახატის) წერა, თუმცა მე ბანალურად დავიწყებ. ერთ დღეს გაიღვიძებ და აღმოაჩენ როგორ დაინგრა შენს თვალწინ ყველაფერი... ერთ დღეს გავიგე როგორ დამოტოვეს და.. და... მე ვიდექი სახით სარკისკენ და ვიღაც ყველა კითხვაზე

Never miss a chance to dance(V თავი)

მეორე დღეს ჩემი ოთახის კარის ხმამ გამაღვიძა.ცალი ქუთუთო მძიმედ ავწიე და დავინახე მაქსიმე ერთი დიდი და ძალიან ლამაზი გვირილით ხელში. მაშინვე გამოვფხიზლდი და თავი წამოვწიე. -როგორ ხარ?−მეკითხება სევდიანი,ხრინწიანი ხმით.ისეთი ხმა ჰქონდა თითქოს იტირაო

შავთვალება მონსტრი(თავი 3)

მშიშარაც ყოფილხარ-ირონიულად ჩაილაპარაკა და ხელები გადააჯვარედინა.ანასტასია ერთ ადგილს მიეყინა,მაშინვე მიხვდა ვინ იყო მის უკან მდგომი პიროვნება,მაგრამ შიში წამითაც არ განელებია. -დამსდევ?-პირველი რაც თავში მოუვიდა ის წამოროშა,რის გამოც გონებაში