უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (3)

გიოს მოეხვია მადლობა გადაუხადა დემეტრეს კი თავის დაკვრით გამოემშვიდობა და სასწრაფოდ შევიდა მითითებულ აუდიტორიაში საიდანაც სავარაუდოდ სალომეც უნდა დაენახა. მაგრამ მის ფანჯარასთან მისვლამდე სალომე შემოვარდა აუდიტორიაში. -ანი მიშველეე!!!!

ჭირვეული 3

ხომ ხვდებით რომ პრობლემა იქნება ის ფაქტორი რომ ასეთი მშვენიერი ხართ?-ახალგაზრდა და უაზროდ სიმპათიურმა მისტერ საილასმა პირდაპირ დასვა ის კითხვა რაც თავში ვალერიას დანახვისთანავე უტრიალებდა. -თუ თქვენ ჩემს „დაკერვას“ არ გადაწყვეტთ და ისე შემომხედავთ

ამბობენ წერა რაღაცის გაბედვას ნიშნავსო...

ამბობენ წერა რაღაცის გაბედვას ნიშნავსო... როცა წერ ამით შენს შინაგან მეს თავისუფლებას ანიჭებო... ხო და მეც ვწეერ... ვცდილობ ტკივილს გასაქანი მივცე და დაუსრულებლად ვწერო შეგრძნებებზე რომელიც სულს მიწამლავს და მახჩობს... მინდა ამით მაინც დავცალო...

რა ძნელია დაივიწყო წყენა

რა ძნელია უღალატო პრინციპებს სიყვარული როცა მოსვლას გიპირებს რა ძნელია ჩაეხუტო სხვას სხვას რომელიც არაფრით ჰგავს მას

ბიჭი კაფედან თავი 3

-ნონა გრძნობ? -რას ნინია? -სუნს ნონა.ბედნიერების სუნს -ბედნიერებას სუნი არ აქვს ნინია -კი აქვს მას მაქსიმეს არომატი ასდის ნონა.

სითეთრის ირონია (დანაშაული)

ძლივს ავიარე აღმართი,ვფიქრობდი წვიმა გადაიღებსთქო მაგრამ თითქოს ჩემს წინააღმდეგ ამხედრებული სტიქიის ღმერთი მაწამებდა,კიდევ უფრო გამწარებით ცრიდა ცა.    დიდი გალავნის კარი მოვიძიე და შიგნით შევაბიჯე,ახლა ვიხსენებ რომ მაშინ გავიფიქრე ნაწვიმარზე

მოწოდებით დედოფალი (სრულად)

- მე რას მიყვირი ვერ გავიგე? სვეტას დაუძახე და მიალაგებს,მე რა? შენი მოსამსახურე ვარ? - შენგან განსხვავებით ჩემი აზრით მოსამსახურეებიც ადამიანები არიან. ეხლა სვეტასთან ჩავალთ და ბოდიშს მოუხდი! - არასოდეს! შეშინებულმა წამოვიყვირე - არასოდეს თქვა

ვარსკვლავები ყოველთვის გვიყურებენ

როდესაც ცხოვრება ყველაფერს გართმევს, შენს გონებას არ შორდება ფიქრი, რომ ყველაფერი კარგად იქნება და ფენიქსივით ფერფლისგან აღდგები, თითქოს ამ ოცნებანარევი ფიქრებით ცხდილობ რეალობას გაექცე და შემდეგ სამუდამოდ დაემალო. ვიცი, ძალიან რთულია ადამიანად

***

რეალობაა თუ ილუზია ილუზია მარადისობის მარადისობა უსასრულობით საზღვრებს გარეშე დაუფარავი გრძნობებით სიცრუის გარეშე უცნობი ფიქრებით თავისუფლების სურვილით

მომვლელი (ნაწილი II) თავი 17

ესენი სულ ესე არიან ?? წასჩურჩულა გიგის -არაა ეხლა არიან წყნარად თორე სხვა დროს ნამდვილი ომია.. -ააა ეს სიწყნარეა ??