რატომ გადავეყარეთ ასეთ იდიოტებს

- მაგდენი ლაპარაკის ნაცვლად რომ შეტრიალებულიყავით უბრალოდ არ შეიძლებოდა? -კი მაგრამ სხვის დაკრულზე ცეკვს არ ვაპირებ -ცეკვა არც მიტხოვია ერთი პატარა ილეთსი კერძიდ ბრუნის გაკეთება გთხოვე-ვუთხარი ირონიულად რასაც ბიჭის გაბრაზება მოყვა -შენს ადგილზე ასე

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (თავი 1)

ყველაფერი იდეალურად იყო, იდეალური სახლი, იდეალური უნივერსიტეტი, იდეალური მეგობრები, იდეალური კალათბურთის გუნდი, მაგრამ ახლა ყველაფერი იცვლება. მე და დედა ამ სახლს ვტოვებთ და სრულიად სხვა ქალაქში გადავდივართ საცხოვრებლად, ჩემს არ ვიცი როგორ ვთქვა

დრამიონი 5 თავი

დარბაზისაკენ წავედით უკვე სადილის დრო მოსულიყო. შესვლისთანავე დრაკომ თავისი ცალყბა ღიმილი მომაგება და თვალი ჩამიკრა, ამრეზით გავხედე და ადგილი ჰარისა და რონს შორის დავიკავე. კი მაგრამ რატომ უნდა დრაკოს მისი "დროებითი შეყვარებული" გავხდე რა აქვს

ძველი პიანინო - 73

- ხელოვნების სიყვარული, სილამაზისა და მშვენიერების აღქმა დაბადებისთანავე სულთან ერთად ისახება და მასთან ერთად იზრდება. - მართლა? - კი, მართლა!

უჟმური და დარტყმული ( თავი მეექვსე )

ნენსი გაიღვიძე , უკვე თორმეტი საათია - ჯერ კიდევ ძილბურანში ვიყავი ალექსანდრეს ხმა ყურში რომ ჩამესმის. - დამაძინე რა , დღეს მაინც არ მივდივარ სკოლაში . - დავიბუზღუნე და ბალიში უფრო ჩავიხუტე. - კი ბატონო თუ არ გინდა სვანეთის დათვალიერება , რა

მარწყვის სურნელი (18)

საბოლოო ჯამში დაღლილი მივლასლასებდი ოთახამდე წერეტელზე აკრული, სამახსოვროდ და დილამდე სამყოფად მკოცნიდა და მიდიოდა, მე დედას ველაპარაკებოდი და მთელი დღის ინფორმაციას ვუკაკლავდი, მარიგებდა, მეფერებოდა და მეხვეოდა ტელეფონში, ერთს გემრიელად

დაუმორჩილებელი (თავი 4 )

არც მე მჭირდება შენი ნაყიდი არაფერი დაუკივლა ,მოვკვდები და თუ საჭირო გახდა შიშველი ვივლი მაგრამ შენი არაფერი მინდა.. ეზოშიი გაშეშებული მაკა ,თინა და ნატო გასვლას ვერ ბედავდნენ რომ გაერკვიათ რა ხდებოდა. -შიშველი ?? ტუჩები გაბზიკა ლევანმა და თავი

მთელი ჩემი ცხოვრება დრამაა.. !!

როდესაც დავბადე ჩემი მშობლები ძალიან ბედნიერები იყვნენ, მხოლოდ მე ვიყავი უბეედური ) დავიბადე და წლების მატებასთან ერთად ჩემი ცხოვრება სულ უფრო მძიმე იყო .. 5 წლის ვიყავი როცაა ჩემი პატარა მწვანე თვალებით ვიყურებოდი ამ გატყავებულ საქართველოში და

ემა უოტსონის გამონათქვამები

მე არ მივეკუთვნები იმ გოგონათა ჯგუფს,რომლებიც ბავშვობაში ოცნებობდნენ რომ გამოსულიყვნენ მსახიობები,უბრალოდ გამიმართლა,შემარჩიეს და მოვყევი იმ ქარიშხალში სადაც დღესაც ვიმყოფები"

ილიანა(5)

პასუხით მიხვდა,რომ არ უნდა გაეფუჭებინა ეს წუთები სიტყვებით,გაჩუმდა,უკეთესაად მოიკალათა სეიდის მუხლებზე და გაეღიმა. რაღაც ეტაპზე,ყოველ ადამიანს სჭირდება გვერდით ისეთი ვინმე,ვისაც დაეყრდნობა,მოდუნდება და დაისვენებს.მათი ეტაპები დაემთხვა და ისინი